Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Αρίστων Πελλαίος"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
μ
μ
 
(11 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από τον ίδιο χρήστη δεν εμφανίζεται)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
−
Ο '''Αρίστων Πελλαίος''' είναι ένας εκ των πρώτων [[Απολογητές|απολογητών]] της Χριστιανικής εκκλησίας, που έζησε και έδρασε κατά τον 2ο αιώνα. Για τη ζωή του δε γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα, αφού δε διασώζονται σχετικές μαρτυρίες. Από τις πενιχρές ιστορικές πηγές μαθαίνουμε οτι καταγόταν από την ''Πέλλα της Δεκαπόλεως'' και πως πιθανώς είναι το ίδιο άτομο που περιγράφεται από τον [[Παπίας Ιεραπόλεως|Παπία]], είτε με το όνομα ''Αριστίων'', είτε ως ''Αρίστων'', αν και αυτό δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί. Πιθανολογείται πως ήταν χριστιανός από την ''Ιουδαία'', ενώ εικάζεται οτι πιθανώς μπορεί να μετακινήθηκε από από τα ''Ιεροσόλυμα'', μετά την καταστροφή της το 70, από το Ρωμαϊκό στρατό.
+
Ο '''Αρίστων Πελλαίος''' είναι ένας εκ των πρώτων [[Απολογητές|απολογητών]] της Χριστιανικής εκκλησίας, που έζησε και έδρασε κατά τον 2ο αιώνα. Για τη ζωή του δε γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα, αφού δε διασώζονται σχετικές μαρτυρίες. Από τις πενιχρές ιστορικές πηγές μαθαίνουμε οτι καταγόταν από την ''Πέλλα της Δεκαπόλεως'' (Παλαιστίνη) και πως πιθανώς είναι το ίδιο άτομο που περιγράφεται από τον [[Παπίας Ιεραπόλεως|Παπία]], είτε με το όνομα ''Αριστίων'', είτε ως ''Αρίστων'', αν και αυτό δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί. Πιθανολογείται πως ήταν χριστιανός από την ''Ιουδαία'', ενώ εικάζεται ότι μπορεί να μετακινήθηκε από τα ''Ιεροσόλυμα'', μετά την καταστροφή της το 70, από το Ρωμαϊκό στρατό.
  
−
Ο Αρίστων είναι γνωστός στην εκκλησιαστική πραγματικότητα από την απολογία την οποία συνέταξε περίπου το 140<ref>Παβαγιώτης Χρήστου, «Ελληνική Πατρολογία«, Τόμος Β΄, σελίς 540</ref>. Η απολογία αυτή δε διασώζεται αλλά φαίνεται πως υπήρξε πολύ συμαντική για την εποχή της. Χαρακτηριστικές είναι οι αναφορές από το [[Μάξιμος Ομολογητής|Μάξιμο Ομολογητή]]<ref>Σχόλια εις Διονυσίου Αεροπαγίτου Μυστική Θεολογία 1, 3</ref>, από την προσπάθεια διασυρμού της απολογίας του από τον ''Κέλσο''<ref>Ωριγένους, Κατά Κέλσου 4, 52</ref> αλλά και από τον [[Ιερόνυμος|Ιερώνυμο]]<ref>Commentarium ad galatas 3, 13</ref>. Το σύγγραμα αυτό αποτελεί την πρώτη μαρτυρία αντιιουδαϊκών έργων, άσχετα από την [[Επιστολή Βαρνάβα]], ενώ ο ''Αρίστων'', από έμμεση μαρτυρία του [[Ευσέβιος Καισαρείας|Ευσεβίου]], φαίνεται να είχε συντάξει και ειδικό ιστορικό σύγγραμα για την κορύφωση του ιουδαιορωμαϊκού πολέμου περίπου το 135<ref>Ευσέβιος, Εκκλησιαστική Ιστορία 4, 6, 3</ref>.
+
Ο Αρίστων είναι γνωστός στην εκκλησιαστική πραγματικότητα από την απολογία την οποία συνέταξε περίπου το 140<ref>Παναγιώτης Χρήστου, «Ελληνική Πατρολογία«, Τόμος Β΄, σελίς 540</ref>. Η απολογία αυτή δε διασώζεται αλλά φαίνεται πως υπήρξε πολύ σημαντική για την εποχή της, αφού φαίνεται να είναι γνωστή σχεδόν σε όλους μέχρι το 500<ref>Harnack, "Texte und Untersuchungen," i. 3 et seq</ref>. Χαρακτηριστικές είναι οι αναφορές από το [[Μάξιμος Ομολογητής|Μάξιμο Ομολογητή]]<ref>Σχόλια εις Διονυσίου Αεροπαγίτου Μυστική Θεολογία 1, 3</ref>, από την προσπάθεια διασυρμού της απολογίας του από τον ''Κέλσο''<ref>Ωριγένους, Κατά Κέλσου 4, 52</ref> αλλά και από τον [[Ιερόνυμος|Ιερώνυμο]]<ref>Commentarium ad galatas 3, 13</ref>. Το σύγγραμα αυτό αποτελεί την πρώτη μαρτυρία αντιιουδαϊκών έργων, χωρίς να προσμετράται η [[Επιστολή Βαρνάβα]], καθώς ανήκει σε άλλο είδος γραμματείας, καθώς και την πρώτη αντιιουδαϊκή απολογία. Επίσης ο ''Αρίστων'', από έμμεση μαρτυρία του [[Ευσέβιος Καισαρείας|Ευσεβίου]], φαίνεται να είχε συντάξει και ειδικό ιστορικό σύγγραμα για την κορύφωση του ιουδαιορωμαϊκού πολέμου περίπου το 135<ref>Ευσέβιος, Εκκλησιαστική Ιστορία 4, 6, 3</ref>.
  
−
Ο τίτλος του συγγράματος φέρεται από τον ''Κέλσο'', οτι ήταν ''"Αντιλογία"'' και συνετάχθη μετά βεβαιότητος προ του 176 που ο Κέλσος συνέγραψε το έργο του, αλλά και ύστερα από το 135 και τη καταστροφή της Ιουδαϊκής αντίστασης. Τόσο το πρωτότυπο όσο και η μετάφρασή του έχουν απωλεσθεί. Το σύγγραμά του ουσιαστικά αποτελεί ένα διάλογο μεταξύ ενός Χριστιανού και ενός Ιουδαίου. Ο χριστιανός θέτει στόχο και καταφέρνει να πείσει με επιχειρήματα, πως όντως οι μεσσιανικές προφητείες όντως επαληθεύτηκαν στο πρόσωπο του [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστού]]. Πιστεύεται πως μέρος αυτού του διαλόγου έχει ενσωματωθεί σε έργο του [[Ευάγριος Μοναχός|Ευαγρίου Μοναχού]]<ref>Altercatio Simonis Judaei et theophili Christiani</ref> το οποίο μνημονευεται από το ''Γεννάδιο''<ref>De Viris illustribus 50</ref> και διασώζεται στην ''Patrologia Latina''<ref>PL 20, 1165-1182</ref>, αλλά δε γνωρίζουμε ποιο μέρος αυτής ευρίσκεται στο οικείο κομμάτι. Το οτι ο ''Αρίστων'' παρέδωσε την απολογία του στον ''Αυτοκράτορα Αδριανό''<ref>Ευσεβίου, Χρονικόν. PG 92, 260</ref>, προφάνως έχει προέλθει από σύγχηση του οτι [[Κοδράτος]] και [[Αριστείδης Αθηναίος|Αριστείδης]] παρέδωσαν στον αυτοκράτορα απολογία<ref>Παβαγιώτης Χρήστου, «Ελληνική Πατρολογία«, Τόμος Β΄, σελίς 541</ref>.
+
Ο τίτλος του συγγράμματος φέρεται από τον ''Κέλσο'' ότι ήταν ''"Αντιλογία"'' και συνετάχθη μετά βεβαιότητος προ του 176 που ο Κέλσος συνέγραψε το έργο του, αλλά και ύστερα από το 135 και την καταστροφή της Ιουδαϊκής αντίστασης. Τόσο το πρωτότυπο όσο και η μετάφρασή του έχουν απολεσθεί. Το σύγγραμά του ουσιαστικά αποτελεί ένα διάλογο μεταξύ ενός Χριστιανού και ενός Ιουδαίου, του ''Παπίσκου'' και του ''Ιάσονα'' αντίστοιχα. Ο χριστιανός θέτει στόχο και καταφέρνει να πείσει με επιχειρήματα, πως όντως οι μεσσιανικές προφητείες επαληθεύτηκαν στο πρόσωπο του [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστού]]. Σημαντικό στοιχείο σε αυτή τη συγγραφή είναι ο αλληγορικός τρόπος ερμηνείας της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]], κάτι που εξερέθισε τον ''Κέλσο''<ref>Στυλιανός Παπαδόπουλος, «''Πατρολογία''», Τόμος Α΄, σελίς 195</ref>. Πιστεύεται πως μέρος αυτού του διαλόγου έχει ενσωματωθεί σε έργο του [[Ευάγριος Μοναχός|Ευαγρίου Μοναχού]]<ref>Altercatio Simonis Judaei et theophili Christiani</ref> το οποίο μνημονεύεται από το ''Γεννάδιο''<ref>De Viris illustribus 50</ref> και διασώζεται στην ''Patrologia Latina''<ref>PL 20, 1165-1182</ref>, αλλά δε γνωρίζουμε ποιο μέρος αυτής ευρίσκεται στο οικείο κομμάτι. Το ότι ο ''Αρίστων'' παρέδωσε την απολογία του στον ''Αυτοκράτορα Αδριανό''<ref>Ευσεβίου, Χρονικόν. PG 92, 260</ref>, προφανώς έχει προέλθει από σύγχυση του ότι [[Κοδράτος]] και [[Αριστείδης Αθηναίος|Αριστείδης]] παρέδωσαν στον αυτοκράτορα απολογία<ref>Παναγιώτης Χρήστου, «Ελληνική Πατρολογία«, Τόμος Β΄, σελίς 541</ref>.
  
 
==Υποσημειώσεις==
 
==Υποσημειώσεις==
Γραμμή 13: Γραμμή 13:
 
*Παναγιώτης Χρήστου, «''Ελληνική Πατρολογία''», Τόμος Β΄, Εκδόσεις Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη 2005.
 
*Παναγιώτης Χρήστου, «''Ελληνική Πατρολογία''», Τόμος Β΄, Εκδόσεις Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη 2005.
 
*Στυλιανός Παπαδόπουλος, «''Πατρολογία''», Τόμος Α΄, Έκδοση Ιδιωτική,  Αθήνα 2000.
 
*Στυλιανός Παπαδόπουλος, «''Πατρολογία''», Τόμος Α΄, Έκδοση Ιδιωτική,  Αθήνα 2000.
 +
* [http://www.jewishencyclopedia.com/view.jsp?letter=A&artid=1767 Jewish Encyclopedia, Article "Aristo of Pella"]
  
  
Γραμμή 18: Γραμμή 19:
 
[[Κατηγορία:Απολογητές|Α]]
 
[[Κατηγορία:Απολογητές|Α]]
 
[[Κατηγορία:Εκκλησιαστικοί Συγγραφείς|Α]]
 
[[Κατηγορία:Εκκλησιαστικοί Συγγραφείς|Α]]
 +
[[Κατηγορία:2ος αιώνας|Α]]

Τελευταία αναθεώρηση της 11:39, 19 Ιανουαρίου 2011

Ο Αρίστων Πελλαίος είναι ένας εκ των πρώτων απολογητών της Χριστιανικής εκκλησίας, που έζησε και έδρασε κατά τον 2ο αιώνα. Για τη ζωή του δε γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα, αφού δε διασώζονται σχετικές μαρτυρίες. Από τις πενιχρές ιστορικές πηγές μαθαίνουμε οτι καταγόταν από την Πέλλα της Δεκαπόλεως (Παλαιστίνη) και πως πιθανώς είναι το ίδιο άτομο που περιγράφεται από τον Παπία, είτε με το όνομα Αριστίων, είτε ως Αρίστων, αν και αυτό δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί. Πιθανολογείται πως ήταν χριστιανός από την Ιουδαία, ενώ εικάζεται ότι μπορεί να μετακινήθηκε από τα Ιεροσόλυμα, μετά την καταστροφή της το 70, από το Ρωμαϊκό στρατό.

Ο Αρίστων είναι γνωστός στην εκκλησιαστική πραγματικότητα από την απολογία την οποία συνέταξε περίπου το 140[1]. Η απολογία αυτή δε διασώζεται αλλά φαίνεται πως υπήρξε πολύ σημαντική για την εποχή της, αφού φαίνεται να είναι γνωστή σχεδόν σε όλους μέχρι το 500[2]. Χαρακτηριστικές είναι οι αναφορές από το Μάξιμο Ομολογητή[3], από την προσπάθεια διασυρμού της απολογίας του από τον Κέλσο[4] αλλά και από τον Ιερώνυμο[5]. Το σύγγραμα αυτό αποτελεί την πρώτη μαρτυρία αντιιουδαϊκών έργων, χωρίς να προσμετράται η Επιστολή Βαρνάβα, καθώς ανήκει σε άλλο είδος γραμματείας, καθώς και την πρώτη αντιιουδαϊκή απολογία. Επίσης ο Αρίστων, από έμμεση μαρτυρία του Ευσεβίου, φαίνεται να είχε συντάξει και ειδικό ιστορικό σύγγραμα για την κορύφωση του ιουδαιορωμαϊκού πολέμου περίπου το 135[6].

Ο τίτλος του συγγράμματος φέρεται από τον Κέλσο ότι ήταν "Αντιλογία" και συνετάχθη μετά βεβαιότητος προ του 176 που ο Κέλσος συνέγραψε το έργο του, αλλά και ύστερα από το 135 και την καταστροφή της Ιουδαϊκής αντίστασης. Τόσο το πρωτότυπο όσο και η μετάφρασή του έχουν απολεσθεί. Το σύγγραμά του ουσιαστικά αποτελεί ένα διάλογο μεταξύ ενός Χριστιανού και ενός Ιουδαίου, του Παπίσκου και του Ιάσονα αντίστοιχα. Ο χριστιανός θέτει στόχο και καταφέρνει να πείσει με επιχειρήματα, πως όντως οι μεσσιανικές προφητείες επαληθεύτηκαν στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Σημαντικό στοιχείο σε αυτή τη συγγραφή είναι ο αλληγορικός τρόπος ερμηνείας της Καινής Διαθήκης, κάτι που εξερέθισε τον Κέλσο[7]. Πιστεύεται πως μέρος αυτού του διαλόγου έχει ενσωματωθεί σε έργο του Ευαγρίου Μοναχού[8] το οποίο μνημονεύεται από το Γεννάδιο[9] και διασώζεται στην Patrologia Latina[10], αλλά δε γνωρίζουμε ποιο μέρος αυτής ευρίσκεται στο οικείο κομμάτι. Το ότι ο Αρίστων παρέδωσε την απολογία του στον Αυτοκράτορα Αδριανό[11], προφανώς έχει προέλθει από σύγχυση του ότι Κοδράτος και Αριστείδης παρέδωσαν στον αυτοκράτορα απολογία[12].

Υποσημειώσεις

  1. ↑ Παναγιώτης Χρήστου, «Ελληνική Πατρολογία«, Τόμος Β΄, σελίς 540
  2. ↑ Harnack, "Texte und Untersuchungen," i. 3 et seq
  3. ↑ Σχόλια εις Διονυσίου Αεροπαγίτου Μυστική Θεολογία 1, 3
  4. ↑ Ωριγένους, Κατά Κέλσου 4, 52
  5. ↑ Commentarium ad galatas 3, 13
  6. ↑ Ευσέβιος, Εκκλησιαστική Ιστορία 4, 6, 3
  7. ↑ Στυλιανός Παπαδόπουλος, «Πατρολογία», Τόμος Α΄, σελίς 195
  8. ↑ Altercatio Simonis Judaei et theophili Christiani
  9. ↑ De Viris illustribus 50
  10. ↑ PL 20, 1165-1182
  11. ↑ Ευσεβίου, Χρονικόν. PG 92, 260
  12. ↑ Παναγιώτης Χρήστου, «Ελληνική Πατρολογία«, Τόμος Β΄, σελίς 541

Βιβλιογραφία

  • Παναγιώτης Χρήστου, «Ελληνική Πατρολογία», Τόμος Β΄, Εκδόσεις Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη 2005.
  • Στυλιανός Παπαδόπουλος, «Πατρολογία», Τόμος Α΄, Έκδοση Ιδιωτική, Αθήνα 2000.
  • Jewish Encyclopedia, Article "Aristo of Pella"


Απολογητές

Απολογητές | | Κοδράτος | Αριστείδης Αθηναίος | Αρίστων Πελλαίος | Ιουστίνος ο Μάρτυς | Αθηναγόρας ο Αθηναίος | Θεόφιλος Αντιοχείας | Τατιανός ο Σύρος | Μελίτων Σάρδεων | Επιστολή προς Διόγνητον | Ερμείου Διασυρμός των έξω φιλοσόφων (Ερμείας) | Ψευδιουστίνεια κείμενα

Ανακτήθηκε από «https://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=Αρίστων_Πελλαίος&oldid=19436»