Νεφιλίμ
Νεφιλίμ (ή Νεφελίμ) είναι μια εβραϊκή λέξη αβέβαιης ετυμολογίας[1] η οποία στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα αποδίδεται ως "Γίγαντες" (Γεν. 6,4. Αριθμ. 13,33-34).
Επιπλέον σημασίες του Νεφιλίμ μπορεί να είναι: α) ο ασυνήθιστος, β) αυτός που έχει πέσει από τα ουράνια, όπως για παράδειγμα κάποιο θεϊκό πλάσμα, γ) αυτός που έχει υποστεί ηθική πτώση, δ) αυτός που επιτίθεται, ο εχθρικός, ο βίαιος κ.ά. Καμία πάντως από τις έννοιες αυτές δεν βρίσκει σύμφωνους όλους τους μελετητές[2].
Σύμφωνα με τον Ιωάννη Χρυσόστομο, η Αγία Γραφή, "γίγαντας ενταύθα τους ισχυρούς το σώμα οίμαι λέγειν"[3].
O Ακύλας, Έλληνας από τη Σινώπη του Πόντου, ο οποίος γύρω στα 140 μ.Χ. ολοκλήρωσε μια κατά λέξη μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης στα Ελληνικά, απέδωσε το Νεφιλίμ ως οι "επιπίπτοντες" (επιπίπτω= εφορμώ, επιτίθεμαι), ενώ ο Σύμμαχος (εβιωνίτης με καταγωγή από τη Σαμάρεια), το μετέφρασε ως "βίαιοι"[4]. Το Βαρούχ 3,26 χαρακτηρίζει τους Νεφιλίμ ως "ευμεγέθεις, επισταμένους πόλεμον", ενώ το Αριθμ. 13,33 τους παρουσιάζει "υπερμήκεις".
Φυλές γιγάντων η Παλαιά Διαθήκη θεωρεί τους Ομμίν (Δευτ. 2,10), τους Ενακίμ (Δευτ. 2,21) και τους Ραφαΐν (Δευτ. 2,20) ή Ζομζομμίν (Δευτ. 2,20)[5].
Οι Νεφιλίμ στην αποκαλυπτική γραμματεία
Ένα σύνολο ψευδεπίγραφων συγγραμμάτων τα οποία, αν και κυκλοφόρησαν με το όνομα γνωστών, σπουδαίων προσώπων της ισραηλιτικής αρχαιότητας, έμειναν όμως εκτός του Κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης, ονομάζονται "αποκαλυπτικά", επειδή αποκαλύπτουν στους αναγνώστες τους δήθεν μυστήρια, που τους αφορούν ως λαό του Θεού και πρόκειται να συμβούν στους έσχατους χρόνους[6].
Στα Χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας έχουν βρεθεί χειρόγραφα που κάνουν λόγο για τον Ενώχ, ανάμεσα στα οποία είναι και το Βιβλίο των Γιγάντων[7], το οποίο διαβαζόταν ευρύτατα (μεταφρασμένο σε διάφορες γλώσσες) στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Οι "γίγαντες", στο αποκαλυπτικό αυτό έργο αναφέρονται ως απόγονοι των πεπτωκότων αγγέλων και των θυγατέρων των ανθρώπων[8].
Στη Βίβλο, η ιστορία των γιγάντων αναφέρεται στο κεφάλαιο 6 της Γένεσης και εκτός από τα προαναφερόμενα αποκαλυπτικά κείμενα του 2ου-1ου αι. π.Χ., ενέπνευσε στον 20ο αιώνα θρησκευτικές ομάδες που διδάσκουν την ύπαρξη "εξωγήινων πλασμάτων" Ελοχίμ απο τα οποία προέκυψαν άνθρωποι Νεφιλίμ με ιδιαίτερες ικανότητες[9].
Υποσημειώσεις
- ↑ Φούντας Ιερεμίας (Αρχιμ.), Ερμηνεία Παλαιάς Διαθήκης - Αριθμοί, Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2006, σελ. 318.
- ↑ Στο πρωτότυπο: "NEPHILIM [...] (Gen. 6:4; Nu. 13:33) […] The etymology of nepilim is uncertain. The following explanations have been advanced with mixed reception. First, it may derive from the niphal of the verb pala, meaning “be extraordinary,” i.e., “extraordinary men.” Second, it may derive from the verb napal, “fall,” in one of the following senses: (1) the “fallen ones” — from heaven, i.e., supernatural beings; (2) morally “fallen men”; (3) “those who fall upon,” in the sense of invaders or hostile, violent men; (4) “those who fell by” the sword (cf. Ezk. 32:20f); (5) “unnaturally begotten men” or bastards [...] None of these satisfies all scholars, and some consider nephilim an unexplainable relic from an ancient, now-forgotten language" (Bromiley G. W., The International Standard Bible Encyclopedia (Revised), Wm. B. Eerdmans 2002, τόμ. 3, σελ. 518-519).
- ↑ ΚΒ΄ Ομιλία εις την Γένεσιν, PG 53,191.
- ↑ Λήμμα "Γίγαντες", ΘΗΕ, τόμ. 4 (1964), στ. 515.
- ↑ ΘΗΕ, ό.π.
- ↑ Καλαντζάκης Ε. Σταύρος, Εισαγωγή στην Παλαιά Διαθήκη, Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2006, σελ. 137.
- ↑ Το υλικό από τα χειρόγραφα του Κουμράν, το οποίο ανήκει στο Βιβλίο των Γιγάντων, προέρχεται από τα σπήλαια 1Q, 2Q, 4Q και 6Q ως εξής: 1Q23, 1Q24, 2Q26, 4Q203, 4Q530, 4Q531, 4Q532, 4Q556, 4Q206 2-3 και 6Q8 (βλ. L.T. Stuckenbruck, The Book of Giants from Qumran. Texts, Translation and Commentary (TSAJ 63; Tübingen: Mohr Siebeck, 1997.
- ↑ Eisenman Robert-Wise Michael, Τα 50 Χειρόγραφα-Κλειδιά της Νεκρής Θάλασσας, Έσοπτρον, Αθήνα 1997, σελ. 126.
- ↑ Βλ. λήμμα: "Ρεαλική Κίνηση, Διεθνής Ρεαλική Θρησκεία, Ρεαλική Εκκλησία", στο: Τσιάκκας Χριστόφορος (αρχιμ.), Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Θρησκειών και Αιρέσεων, έκδ. Ιεράς Μονής Τροοδιτίσσης, Λεμεσός 2002, σελ. 878-881.
Βιβλιογραφία
Η αναφερόμενη στις υποσημειώσεις.
