Ψευδιουστίνεια κείμενα
Ψευδιουστίνεια κείμενα αποκαλούνται μια σειρά ψευδεπίγραφων απολογιών και άλλων πραγματειών, οι οποίες αποδίδονταν στον Ιουστίνο. Η προσωπικότητα και το κύρος του απολογητή αυτού είναι εμφανές ότι οδήγησε αργότερα λογίους χριστιανούς στην προσπάθεια ανασύνταξης της γραμματείας του, είτε για να τον παρουσιάσουν ακόμα πιο ένδοξο, ίσως δε για να τύχουν τα συγγράμματά τους μεγαλύτερης τύχης και φροντίδας[1]. Τα κείμενα αυτά όντως έτυχαν μεγάλης φροντίδος από τους βυζαντινούς, με αποτέλεσμα τα ψευδιουστίνεια συγγράματα να είναι περισσότερα από τα Ιουστίνεια. Οι κώδικες Paris Gr. 450 πέραν των 3 γνησίων έργων του Ιουστίνου περιλαμβάνει σειρά ψευδεπίγραφων, δύο εκ των οποίων προερχόμενες από τον κώδικα του Αρέθα Paris Gr. 451 ενώ τρία ακόμα βρίσκονταν στον κώδικα Argentoratensis Gr. 9. Τα έργα αυτά είναι:
- Λόγος προς Έλληνας
- Λόγος Παραινετικός προς Έλληνας
- Περί Μοναρχίας Θεού
- Περί Αναστάσεως
- Προς Ζήναν και Σερήνον
- Έκθεσης Ορθής Πίστεως
- Ερωτήσεις χριστιανικαί προς Έλληνας
- Ερωτήσεις ελληνικαί προς Έλληνας
- Αποκρίσεις προς Ορθοδόξους
- Ανατροπή δογμάτων Αριστοτελικών
Από αυτά τα πρώτα τέσσερα καθώς και τα τελευταία τέσσερα είναι απολογητικού χαρακτήρα. Τα πρώτα τέσσερα ανήκουν στην εποχή του Ιουστίνου, τα οποία προφανώς γράφτηκαν επωνύμως αλλά η παράδοση δε διέσωσε το όνομά τους, ενώ τα τελευταία τέσσερα γράφτηκαν από κάποιο αντιοχειανό συγγραφέα κατά τον 4ο αιώνα, ο οποίος προφανώς σκοπίμως απέκρυψε την ταυτότητά του ώστε να βρουν τα συγγράμματά του καλύτερη τύχη. Το πέμπτο και έκτο σύγγραμμα ανήκουν στην κατηγορία των ηθικολογικών και δογματικών συγγραμμάτων αντιστοίχως, και προέρχονται επίσης από αντιοχειανό συγγραφέα του 4ου αιώνα.
Υποσημειώσεις
- ↑ Π. Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, Τόμος Β΄, σελίς 623
Βιβλιογραφία
- Παναγιώτης Χρήστου, «Ελληνική Πατρολογία», Τόμος Β΄, Εκδόσεις Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη 2005.
- Στυλιανός Παπαδόπουλος, «Πατρολογία», Τόμος Α΄, Έκδοση Ιδιωτική, Αθήνα 2000.
