Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Συναξάρι"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
μ
μ
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
−
Με τον όρο [[Συναξάρι]], ο οποίος ετυμολογείται από τη λέξη ''σύναξη'', που σημαίνει ''συνάθροιση'' των πιστών στους ναούς προς τιμή κάποιου αγίου ή κάποιου εκκλησιαστικού γεγονότος<ref>Παπαδόπουλος Αντώνιος, ''Αγιολογία'', τόμ. Ι - ''Θέματα γενικά, ειδικά και εορτολογίου'', Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 18.</ref>, αναφερόμαστε σε μια διήγηση η οποία αφορά τη ζωή των [[Άγιος|αγίων]] ή διάφορες εορτές<ref>Τσάμης Γ. Δημητρίος, ''Αγιολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας'', Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1999, σελ. 32.</ref>. Τα ''Συναξάρια'' δημιουργήθηκαν από συντμήσεις [[Μάρτυρας|Μαρτυρίων]] και Βίων [[Άγιος|αγίων]] τα οποία γράφτηκαν από διάφορους ανώνυμους μεταγενέστερους συγγραφείς<ref>Τσάμης, ''Αγιολογία...'', ό.π.</ref>. Στο πλαίσιο αυτό, το ''συναξάρι'' είναι η διήγηση και η περιγραφή πρώτα του μαρτυρικού θανάτου του πιστού χριστιανού και δεύτερον του μαρτυρικού βίου όλων των [[Άγιος|Αγίων]] της εκκλησίας, που προέρχεται από τις συνέπειες της ομολογίας της ορθοδόξου πίστεως<ref>Κορακίδης Σ. Αλεξάνδρος, ''Αγιότητα και Μαρτύριο - Η Αγιολογία της Ορθοδόξου Εκκλησίας'', εκδ. Νεκτ. Παναγόπουλος, Αθήνα 2000, σελ. 122.</ref>, με αναφορές στα παθήματα για το όνομα του [[Χριστός|Χριστού]]<ref>Κορακίδης, ''Αγιότητα...'', ό.π., σελ. 123.</ref> αλλά και στην καθημερινή ζωή της προσευχής και της [[Νηστεία|νηστείας]] των αγίων, της [[Αγρυπνία|αγρυπνίας]], της [[ελεημοσύνη|ελεημοσύνης]] τους και της διαρκούς [[Μετάνοια|μετάνοιας]] για τις [[Αμαρτία|αμαρτίες]] της ζωής αυτής και τις ατέλειες της κάθε στιγμής<ref>Κορακίδης, ''Αγιότητα...'', ό.π., σελ. 124.</ref>.  
+
Με τον όρο [[Συναξάρι]], ο οποίος ετυμολογείται από τη λέξη ''σύναξη'', που σημαίνει ''συνάθροιση'' των πιστών στους ναούς προς τιμή κάποιου αγίου ή κάποιου εκκλησιαστικού γεγονότος<ref>Παπαδόπουλος Αντώνιος, ''Αγιολογία'', τόμ. Ι - ''Θέματα γενικά, ειδικά και εορτολογίου'', Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 18.</ref>, αναφερόμαστε σε μια διήγηση η οποία αφορά τη ζωή των [[Άγιος|αγίων]] ή διάφορες εορτές<ref>Τσάμης Γ. Δημητρίος, ''Αγιολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας'', Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1999, σελ. 32.</ref>. Τα ''Συναξάρια'' δημιουργήθηκαν από συντμήσεις [[Μάρτυρας|Μαρτυρίων]] και Βίων [[Άγιος|αγίων]] τα οποία γράφτηκαν από διάφορους ανώνυμους μεταγενέστερους συγγραφείς<ref>Τσάμης, ''Αγιολογία...'', ό.π.</ref>. Στο πλαίσιο αυτό, το ''συναξάρι'' είναι η διήγηση και η περιγραφή πρώτα του μαρτυρικού θανάτου του πιστού χριστιανού και δεύτερον του μαρτυρικού βίου όλων των [[Άγιος|Αγίων]] της εκκλησίας, που προέρχεται από τις συνέπειες της ομολογίας της ορθοδόξου πίστεως<ref>Κορακίδης Σ. Αλεξάνδρος, ''Αγιότητα και Μαρτύριο - Η Αγιολογία της Ορθοδόξου Εκκλησίας'', εκδ. Νεκτ. Παναγόπουλος, Αθήνα 2000, σελ. 122.</ref>, με αναφορές στα παθήματα για το όνομα του [[Χριστός|Χριστού]]<ref>Κορακίδης, ''Αγιότητα...'', ό.π., σελ. 123.</ref> αλλά και στην καθημερινή ζωή της προσευχής και της [[Νηστεία|νηστείας]], της [[Αγρυπνία|αγρυπνίας]], της [[ελεημοσύνη|ελεημοσύνης]] και της διαρκούς [[Μετάνοια|μετάνοιας]] για τις [[Αμαρτία|αμαρτίες]] της ζωής αυτής και τις ατέλειες της κάθε στιγμής<ref>Κορακίδης, ''Αγιότητα...'', ό.π., σελ. 124.</ref>.  
  
 
Το ''Συναξάρι'', συχνά σημαίνει και το ''Μηνολόγιο'', δηλ. την συλλογή κειμένων που με ημερολογιακή σειρά παραθέτουν περιεχόμενο σχετικό με γιορτές και [[Άγιος|αγίους]]<ref>''ΘΗΕ'', τόμ. 11 (1967), στ. 554.</ref>. Η διαφορά τους είναι ότι στα ''Συναξάρια'' τα βιογραφικά στοιχεία και οι περιγραφές είναι συντομότερα<ref>Παπαδόπουλος, ''Αγιολογία'', ό.π., σελ. 19.</ref>.
 
Το ''Συναξάρι'', συχνά σημαίνει και το ''Μηνολόγιο'', δηλ. την συλλογή κειμένων που με ημερολογιακή σειρά παραθέτουν περιεχόμενο σχετικό με γιορτές και [[Άγιος|αγίους]]<ref>''ΘΗΕ'', τόμ. 11 (1967), στ. 554.</ref>. Η διαφορά τους είναι ότι στα ''Συναξάρια'' τα βιογραφικά στοιχεία και οι περιγραφές είναι συντομότερα<ref>Παπαδόπουλος, ''Αγιολογία'', ό.π., σελ. 19.</ref>.

Αναθεώρηση της 19:18, 29 Μαρτίου 2009

Με τον όρο Συναξάρι, ο οποίος ετυμολογείται από τη λέξη σύναξη, που σημαίνει συνάθροιση των πιστών στους ναούς προς τιμή κάποιου αγίου ή κάποιου εκκλησιαστικού γεγονότος[1], αναφερόμαστε σε μια διήγηση η οποία αφορά τη ζωή των αγίων ή διάφορες εορτές[2]. Τα Συναξάρια δημιουργήθηκαν από συντμήσεις Μαρτυρίων και Βίων αγίων τα οποία γράφτηκαν από διάφορους ανώνυμους μεταγενέστερους συγγραφείς[3]. Στο πλαίσιο αυτό, το συναξάρι είναι η διήγηση και η περιγραφή πρώτα του μαρτυρικού θανάτου του πιστού χριστιανού και δεύτερον του μαρτυρικού βίου όλων των Αγίων της εκκλησίας, που προέρχεται από τις συνέπειες της ομολογίας της ορθοδόξου πίστεως[4], με αναφορές στα παθήματα για το όνομα του Χριστού[5] αλλά και στην καθημερινή ζωή της προσευχής και της νηστείας, της αγρυπνίας, της ελεημοσύνης και της διαρκούς μετάνοιας για τις αμαρτίες της ζωής αυτής και τις ατέλειες της κάθε στιγμής[6].

Το Συναξάρι, συχνά σημαίνει και το Μηνολόγιο, δηλ. την συλλογή κειμένων που με ημερολογιακή σειρά παραθέτουν περιεχόμενο σχετικό με γιορτές και αγίους[7]. Η διαφορά τους είναι ότι στα Συναξάρια τα βιογραφικά στοιχεία και οι περιγραφές είναι συντομότερα[8].

Τα Συναξάρια, εκτός των βίων και των μαρτυρίων αγίων, αναφέρονται επίσης σε γεγονότα από τη ζωή του Χριστού ή της Θεοτόκου, μνημονεύονται σε αυτά άγγελοι, προφήτες και άλλα πρόσωπα της Π. Διαθήκης, τιμούνται κτήτορες ή ανακαινιστές μονών, επίσης βασιλείς και αρχιερείς, αναφέρονται σε θαύματα ή σημαντικά γεγονότα όπως η σύγκληση μιας Συνόδου, η ανεύρεση ή μετακομιδή ιερού λειψάνου, τα εγκαίνια ναού, αλλά περιγράφουν επίσης και θλιβερά γεγονότα, όπως είναι ένας λοιμός ή ένας σεισμός, είτε μνημονεύουν τη σωτηρία μιας πόλεως και άλλα παρόμοια.[9]. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά στο Μηνολόγιο του Βασιλείου Β΄ όπου στις 7 Αυγούστου μνημονεύεται η κατάλυση "των Περσών και των Αβάρων"[10], γεγονός που αφορά τη λύτρωση από μια πολύ δύσκολη στιγμή για την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, κατά τη διάρκεια της οποίας "ο πατριάρχης Σέργιος με κηρύγματα, ολονύχτιες ακολουθίες και κατανυκτικές λιτανείες διατήρησε άγρυπνο τον θρησκευτικό ενθουσιασμό του πληθυσμού, και οι έμπειροι φρουροί αντέκρουσαν όλες τις επιθέσεις των εχθρών"[11].

Υποσημειώσεις

  1. ↑ Παπαδόπουλος Αντώνιος, Αγιολογία, τόμ. Ι - Θέματα γενικά, ειδικά και εορτολογίου, Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 18.
  2. ↑ Τσάμης Γ. Δημητρίος, Αγιολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1999, σελ. 32.
  3. ↑ Τσάμης, Αγιολογία..., ό.π.
  4. ↑ Κορακίδης Σ. Αλεξάνδρος, Αγιότητα και Μαρτύριο - Η Αγιολογία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, εκδ. Νεκτ. Παναγόπουλος, Αθήνα 2000, σελ. 122.
  5. ↑ Κορακίδης, Αγιότητα..., ό.π., σελ. 123.
  6. ↑ Κορακίδης, Αγιότητα..., ό.π., σελ. 124.
  7. ↑ ΘΗΕ, τόμ. 11 (1967), στ. 554.
  8. ↑ Παπαδόπουλος, Αγιολογία, ό.π., σελ. 19.
  9. ↑ Παπαδόπουλος, Αγιολογία, ό.π.
  10. ↑ PG 117,573D.
  11. ↑ Ostrogorsky Georg, Ιστορία του Βυζαντινού Κράτους, τόμ. Α΄, 7η έκδ., Ιστορικές Εκδόσεις Στέφανος Δ. Βασιλόπουλος, Αθήνα 2002, σελ. 169.

Βιβλιογραφία

  • "Συναξάριον", Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια (ΘΗΕ), τόμ. 11, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1967, στ. 554-556.
  • Κορακίδης Σ. Αλεξάνδρος, Αγιότητα και Μαρτύριο - Η Αγιολογία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, εκδ. Νεκτ. Παναγόπουλος, Αθήνα 2000, σελ. 121-125.
  • Παπαδόπουλος Αντώνιος, Αγιολογία, τόμ. Ι - Θέματα γενικά, ειδικά και εορτολογίου, Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 18-20.
  • Τσάμης Γ. Δημητρίος, Αγιολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1999, σελ. 32-33.
Ανακτήθηκε από «https://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=Συναξάρι&oldid=14666»