Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ηγήσιππος"
(→Το έργο του) |
(→Το έργο του) |
||
Γραμμή 8: | Γραμμή 8: | ||
Ο Ηγήσιππος δίνει μεγάλη αξία στην εκκλησία της Ρώμης, αλλά ακόμα μεγαλύτερη στην εκκλησία των Ιεροσολύμων και θεωρεί ως πρώτο επίσκοπο Ιεροσολύμων τον [[Ιάκωβος ο αδελόφθεος|Ιάκωβο τον αδελφόθεο]]<ref>Ευσέβιος Εκκλησιαστική ιστορία 4, 22, 3</ref>. Άλλα αποσπάσματα του έργου του μας μιλούν για την εμφάνιση και την ανάπτυξη των αιρέσεων<ref>Αυτόθι 4, 22, 5-7</ref>. Η εκκλησία κατά τον Ηγήσιππο είναι αγνή, αλλά κηλιδώνεται από τις διάφορες μορφές αιρέσεων. Μερικές από σημαντικότερες πληροφορίες που μας δίδει το έργο του είναι: | Ο Ηγήσιππος δίνει μεγάλη αξία στην εκκλησία της Ρώμης, αλλά ακόμα μεγαλύτερη στην εκκλησία των Ιεροσολύμων και θεωρεί ως πρώτο επίσκοπο Ιεροσολύμων τον [[Ιάκωβος ο αδελόφθεος|Ιάκωβο τον αδελφόθεο]]<ref>Ευσέβιος Εκκλησιαστική ιστορία 4, 22, 3</ref>. Άλλα αποσπάσματα του έργου του μας μιλούν για την εμφάνιση και την ανάπτυξη των αιρέσεων<ref>Αυτόθι 4, 22, 5-7</ref>. Η εκκλησία κατά τον Ηγήσιππο είναι αγνή, αλλά κηλιδώνεται από τις διάφορες μορφές αιρέσεων. Μερικές από σημαντικότερες πληροφορίες που μας δίδει το έργο του είναι: | ||
+ | *Η ιστορία περί του Ιακώβου του αδελφοθέου, αν και περιγράφει με μυθώδη τρόπο το μαρτύριό του | ||
+ | *Η διαδοχή του Ιακώβου από τον αδελφό του Συμεών και το μαρτυρικό του θάνατο<ref>Ευσέβιος Εκκλησιαστική Ιστορία 3, 11. 3, 32</ref> | ||
+ | *Η διαταγή του Δομιτιανού να φονευθούν όλοι οι απόγονοι του Δαβίδ προς ματαίωση ενδεχόμενης συνωμοσίας<ref>Αυτόθι 3, 19-20</ref> | ||
+ | *Η περί διαδοχής των επισκόπων Ρώμης Ανικήτου, Σωτήρος, Ελευθέρου<ref>Αυτόθι 4, 22,3</ref>. | ||
==Υποσημειώσεις== | ==Υποσημειώσεις== |
Αναθεώρηση της 18:45, 31 Ιουλίου 2009
Ο Ηγήσιππος είναι συγγραφέας του β΄ αιώνος και θεωρείται από τους σπουδαιότερους αναζητητές της εκκλησιαστικής παραδόσεως, για την εποχή του[1]. Περί του βίου γνωρίζουμε μόνο ότι διέσωσε ο Ευσέβιος. Προερχόταν από την Ανατολή και διέμεινε για αρκετό διάστημα στην Κόρινθο και τη Ρώμη. Υπετέθη πως ήταν Εβραίος στην καταγωγή, καθώς γνώριζε την αραμαϊκή διάλεκτο και είχε γνώση της εβραϊκής παραδόσεως[2], αλλά η επιστημονική έρευνα σήμερα καταλήγει πως δεν ισχύει κάτι τέτοιο[3]. Σύμφωνα με το Ευσέβιο προσήλθε σε ώριμη ηλικία στο χριστιανισμό[4] και άκμασε επί Αντωνίνου και Μάρκου Αυρηλίου[5], κάτι που δηλώνει πως είχε γεννηθεί πιθανώς στις αρχές του β΄αιώνος.
Ο Ηγήσιππος εξ αιτίας των πολλών αιρέσεων θέλησε να αναζητήσει την ορθή πίστη και γι αυτό οδηγήθηκε στα μεγάλα εκκλησιαστικά κέντρα της εποχής. Στην Κόρινθο διέμεινε αρκετό καιρό επί εποχής επισκόπου Πρίμου (το διαδέχτηκε ο Διονύσιος Κορίνθου). Στη Ρώμη διέμεινε ακόμα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, επί εποχής της επισκοπείας του Ανικήτου Ρώμης (155-166). Τελικώς επέστρεψε στην Ανατολή, τη Συρία ή την Παλαιστίνη, όπου και συνέγραψε το έργο του, κατά το Πασχάλιο Χρονικό, σε πέντε βιβλία[6]. Πέθανε επί Κομμόδου (180-193).
Το έργο του
Το έργο του Ηγήσιππου αποτελείται από Πέντε βιβλία και καλείται "Υπομνήματα". Αποτελεί έργο πολυετών ερευνών, αλλά έχει απωλεσθεί, πλην ορισμένων αποσπασμάτων που διασώζει ο Ευσέβιος, ο Φίλιππος Σιδήτης και ο Στέφανος Γόβαρος. Μέρος επίσης του έργου έχει ενσωματωθεί στα συγγράμματα του Ειρηναίου και άλλων εκκλησιαστικών συγγραφέων[7]. Το έργο αυτό ήταν αντιαιρετικό κατά βάση και σα στόχο είχε να καταδείξει "την απλανή παράδοσιν του αποστολικού κηρύγματος"[8], δίδοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στον ιστορικό τομέα[9]. Κεντρική γραμμή του έργου του είναι η εγγύηση της αλήθειας της χριστιανικής πίστεως η οποία προέρχεται δια της μαρτυρίας της αποστολικής παραδόσεως. Σύμφωνα με τον Ιερώνυμο πάντως το έργο αποτελούσε μία συνεχή εκκλησιαστική ιστορία[10].
Ο Ηγήσιππος δίνει μεγάλη αξία στην εκκλησία της Ρώμης, αλλά ακόμα μεγαλύτερη στην εκκλησία των Ιεροσολύμων και θεωρεί ως πρώτο επίσκοπο Ιεροσολύμων τον Ιάκωβο τον αδελφόθεο[11]. Άλλα αποσπάσματα του έργου του μας μιλούν για την εμφάνιση και την ανάπτυξη των αιρέσεων[12]. Η εκκλησία κατά τον Ηγήσιππο είναι αγνή, αλλά κηλιδώνεται από τις διάφορες μορφές αιρέσεων. Μερικές από σημαντικότερες πληροφορίες που μας δίδει το έργο του είναι:
- Η ιστορία περί του Ιακώβου του αδελφοθέου, αν και περιγράφει με μυθώδη τρόπο το μαρτύριό του
- Η διαδοχή του Ιακώβου από τον αδελφό του Συμεών και το μαρτυρικό του θάνατο[13]
- Η διαταγή του Δομιτιανού να φονευθούν όλοι οι απόγονοι του Δαβίδ προς ματαίωση ενδεχόμενης συνωμοσίας[14]
- Η περί διαδοχής των επισκόπων Ρώμης Ανικήτου, Σωτήρος, Ελευθέρου[15].
Υποσημειώσεις
- Άλμα πάνω ↑ Π. Χρήστου, Ελλ. Πατρολογία, σελ. 654
- Άλμα πάνω ↑ Ευσέβιος, παρ Π. Χρήστου, Ελλ. πατρολογία, σελ. 654
- Άλμα πάνω ↑ Π. Χρήστου, Ελλ. Πατρολογία, σελ. 654
- Άλμα πάνω ↑ Εκκλησιαστική ιστορία 4, 22, 8
- Άλμα πάνω ↑ Ευσέβιος Εκκλησιαστική ιστορία 4, 22, 3
- Άλμα πάνω ↑ PG 92, 664
- Άλμα πάνω ↑ Π. Χρήστου, ενθ.αν., σελ. 655
- Άλμα πάνω ↑ Ευσέβιος Εκκλησιαστική ιστορία 4, 8, 2
- Άλμα πάνω ↑ Π. Χρήστου, ενθ.αν., σελ. 655
- Άλμα πάνω ↑ De viris illustribus 22
- Άλμα πάνω ↑ Ευσέβιος Εκκλησιαστική ιστορία 4, 22, 3
- Άλμα πάνω ↑ Αυτόθι 4, 22, 5-7
- Άλμα πάνω ↑ Ευσέβιος Εκκλησιαστική Ιστορία 3, 11. 3, 32
- Άλμα πάνω ↑ Αυτόθι 3, 19-20
- Άλμα πάνω ↑ Αυτόθι 4, 22,3
Βιβλιογραφία
- Παναγιώτης Χρήστου, "Ελληνική Πατρολογία", Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη 2005.
- Στυλιανός Παπαδόπουλος, "Πατρολογία", Έκδοση Ιδιωτική, Αθήνα 2000.