12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Ο '''Διασυρμός των έξω Φιλοσόφων''' είναι έργο που αποδίδεται σε κάποιο συγγραφέα ονομαζόμενο Ερμεία και αποτελεί μία κατ επίφασην απολογία. Αποτελεί κείμενο ήσσονος σημασίας<ref>Π. Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, Τόμος Β΄, σελίς 621</ref>, που ουσιαστικά είναι συλλογή ''"αντιφατικών γνωμών κλασσικών φιλοσόφων από του Ηρακλείτου μέχρι των Στωικών"''<ref>Π. Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, Τόμος Β΄, σελίς 621</ref>. Η συγγραφή του τοποθετείται περί τα τέλη του 2ου αιώνα, ενώ διασώθηκε σε πλήθος Κωδίκων με τον παλαιότερο να ανάγεται στον 15ο αιώνα<ref>Κώδικας Πατμιακός 202</ref>. Ο συγγραφέας της είναι άγνωστος<ref>Π. Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, Τόμος Β΄, σελίς 621</ref> και φαίνεται πως στόχο έχει να γελοιοποιήσει τους φιλοσόφους, όχι τόσο ενώπιον των εθνικών όσο ενώπιον των χριστιανών<ref>Π. Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, Τόμος Β΄, σελίς 621</ref>. Το κείμενο αυτό περιέχει 10 ή 19 κεφάλαια-παραγράφους ανάλογα με την έκδοση, χωρίς να γίνεται κάποια προσπάθεια προς εμβάθυνση στις δοξασίες των περιεχομένων φιλοσοφικών γνωμών απόψεων ή των χριστιανικών αληθειών.
Αφορμή για σύνταξη του κείμενου ήταν προφανώς η άποψη μεταξύ ορισμένων χριστιανών λογίων, περί υψηλής ποιότητας φιλοσοφικών αληθειών, αντιστοίχως προς τις χριστιανικές. Φαίνεται πως κάποιες φιλοσοφικές επιθέσεις είχαν αρχίσει να κλονίζουν μερικές συνειδήσεις χριστιανών. Έτσι ο Ερμείας με υπερβολικό τρόπο αποφασίζει να διασύρει αυτές τις απόψεις στηριζόμενος στις αντιφατικές ανά τους αιώνες διατυπώσεις που οι φιλόσοφοι εξέφρασαν. Έτσι τα θέματα της συλλογής του είναι η φύση της [[ψυχή|ψυχής]], η αθανασία αυτής, η φύση του ανθρώπου, οι αρχές της φύσεώς της. Ο Ερμείας με σύντομο και συνοπτικό τρόπο αντιπαραθέτει τις απόψεις των φιλοσόφων, διακρίνοντας τις αντιφάσεις με σαφή τρόπο. Έτσι αποδεικνύεται κατ αυτόν το αληθές παρά του [[Απόστολος Παύλος|Αποστόλου Παύλου]] ότι ''"η σοφία του κόσμου τούτου μωρία παρά των Θεώ εστίν"''<ref>Α΄ Κορινθίους 3, 19</ref>. Ο ίδιος όμως τελικά δεν εισέρχεται σε βαθύτερες αναλύσεις, αφού δεν φαίνεται πως διέθετε μία τέτοια δυνατότητα<ref>Στ. Παπαδόπουλος, Πατρολογία, Τόμος Α, σελίς 253</ref>.