Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ελοχίμ"
μ |
μ |
||
Γραμμή 5: | Γραμμή 5: | ||
Ο πληθυντικός αυτός τύπος με χρήση του ως ενικού, ίσως καθιερώνεται κατ' επίδραση προϊσραηλιτική, χαναανιτική, όπου χρησιμοποιήθηκε για τον προσδιορισμό ενός υπέρτατου θεού αντιπροσωπευτικού του όλου πανθέου<ref>Καλαντζάκης Ε. Σταύρος, ''Καρδία Καινή...'', ό.π.</ref>, αν και, σύμφωνα με μια άλλη άποψη, το έντονα μονοθεϊστικό πλαίσιο της [[Παλαιά Διαθήκη|Παλαιάς Διαθήκης]] αποτρέπει την υπόθεση ότι η χρήση του στηρίζεται σε πολυθεϊστικές βάσεις<ref>Συλλογικό έργο, ''Θρησκειολογικό Λεξικό'', ό.π., σελ. 207.</ref>. | Ο πληθυντικός αυτός τύπος με χρήση του ως ενικού, ίσως καθιερώνεται κατ' επίδραση προϊσραηλιτική, χαναανιτική, όπου χρησιμοποιήθηκε για τον προσδιορισμό ενός υπέρτατου θεού αντιπροσωπευτικού του όλου πανθέου<ref>Καλαντζάκης Ε. Σταύρος, ''Καρδία Καινή...'', ό.π.</ref>, αν και, σύμφωνα με μια άλλη άποψη, το έντονα μονοθεϊστικό πλαίσιο της [[Παλαιά Διαθήκη|Παλαιάς Διαθήκης]] αποτρέπει την υπόθεση ότι η χρήση του στηρίζεται σε πολυθεϊστικές βάσεις<ref>Συλλογικό έργο, ''Θρησκειολογικό Λεξικό'', ό.π., σελ. 207.</ref>. | ||
− | Το ''Ελοχίμ'', ως ενικός τύπος, φανερώνει την πληρότητα της δυνάμεως του μοναδικού Θεού<ref>ΘΗΕ, τόμ. 5, ό.π.</ref> και χαρακτηρίζεται ως πληθυντικός της μεγαλειότητας ή της υπεροχής ή του μεγέθους με την έννοια της πληρότητας της θεότητας, του Θεού με απόλυτη έννοια, του θείου σαν μια πολλαπλότητα δυνάμεων<ref>Καλαντζάκης Ε. Σταύρος, ''Καρδία Καινή...'', ό.π., σελ. 77-78.</ref> (και | + | Το ''Ελοχίμ'', ως ενικός τύπος, φανερώνει την πληρότητα της δυνάμεως του μοναδικού Θεού<ref>ΘΗΕ, τόμ. 5, ό.π.</ref> και χαρακτηρίζεται ως πληθυντικός της μεγαλειότητας ή της υπεροχής ή του μεγέθους με την έννοια της πληρότητας της θεότητας, του Θεού με απόλυτη έννοια, του θείου σαν μια πολλαπλότητα δυνάμεων<ref>Καλαντζάκης Ε. Σταύρος, ''Καρδία Καινή...'', ό.π., σελ. 77-78.</ref> (και σε άλλες γλώσσες υπάρχουν ουσιαστικά που στον πληθυντικό αριθμό ενέχουν μια έννοια απροσδιοριστίας και πληρότητας στο χώρο ή στο χρόνο, όπως π.χ. τα γηρατειά, τα νιάτα, τα επουράνια κ.ά.<ref>Συλλογικό έργο, ''Θρησκειολογικό Λεξικό'', ό.π.</ref>). |
==Υποσημειώσεις== | ==Υποσημειώσεις== |
Αναθεώρηση της 10:54, 26 Σεπτεμβρίου 2010
Ελοχίμ είναι ένα από τα εβραϊκά ονόματα που απαντώνται στην Παλαιά Διαθήκη σχετικά με τον Θεό[1] (εμφανίζεται περίπου 2.600 φορές[2]).
Το όνομα Ελοχίμ είναι πληθυντικός του Eloah και χρησιμοποιείται συχνά ενάρθρως, με σημασία ενικού για να προσδιορίσει τον ένα και μοναδικό Θεό, τον υπέρτατο και αληθινό, τον "ζώντα Θεόν" (Δ΄ Βασ. 19,4) τον "Θεόν των θεών και τον Κύριον των κυρίων" (Δευτ. 10,17. Ψαλμ. 135 [136],2)[3]. Γενικά, ενώ το Γιαχβέ εκφράζει τις σχέσεις του Θεού προς τον Ισραήλ, το Ελοχίμ είναι το όνομα του Θεού σε σχέσει προς τον κόσμο και τα έθνη[4].
Ο πληθυντικός αυτός τύπος με χρήση του ως ενικού, ίσως καθιερώνεται κατ' επίδραση προϊσραηλιτική, χαναανιτική, όπου χρησιμοποιήθηκε για τον προσδιορισμό ενός υπέρτατου θεού αντιπροσωπευτικού του όλου πανθέου[5], αν και, σύμφωνα με μια άλλη άποψη, το έντονα μονοθεϊστικό πλαίσιο της Παλαιάς Διαθήκης αποτρέπει την υπόθεση ότι η χρήση του στηρίζεται σε πολυθεϊστικές βάσεις[6].
Το Ελοχίμ, ως ενικός τύπος, φανερώνει την πληρότητα της δυνάμεως του μοναδικού Θεού[7] και χαρακτηρίζεται ως πληθυντικός της μεγαλειότητας ή της υπεροχής ή του μεγέθους με την έννοια της πληρότητας της θεότητας, του Θεού με απόλυτη έννοια, του θείου σαν μια πολλαπλότητα δυνάμεων[8] (και σε άλλες γλώσσες υπάρχουν ουσιαστικά που στον πληθυντικό αριθμό ενέχουν μια έννοια απροσδιοριστίας και πληρότητας στο χώρο ή στο χρόνο, όπως π.χ. τα γηρατειά, τα νιάτα, τα επουράνια κ.ά.[9]).
Υποσημειώσεις
- ↑ Άλλα ονόματα του Θεού είναι τα: Αδωνάϊ, Ελ, Ελ Ελοχίμ, Γιαχβέ, Σαδδαΐ, Ελώχ, Ελωά, Για Γιαχβέ, Ελ Γιαχβέ, Γιαχβέ Ελοχίμ κ.ά. (βλ. λήμμα "Θεός", στο: Μουστάκης Βασίλειος, Λεξικό της Αγίας Γραφής, Αθήναι 1955, σελ. 73).
- ↑ Συλλογικό έργο, Θρησκειολογικό Λεξικό, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2000, σελ. 206.
- ↑ Καλαντζάκης Ε. Σταύρος, Καρδία Καινή και Πνεύμα Καινόν-Οι Θεολογικές Ιδέες του Προφήτη Ιεζεκιήλ, Θεσσαλονίκη 1998, σελ. 77.
- ↑ "Ελωχίμ", ΘΗΕ, τόμ. 5, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1964, στ. 675.
- ↑ Καλαντζάκης Ε. Σταύρος, Καρδία Καινή..., ό.π.
- ↑ Συλλογικό έργο, Θρησκειολογικό Λεξικό, ό.π., σελ. 207.
- ↑ ΘΗΕ, τόμ. 5, ό.π.
- ↑ Καλαντζάκης Ε. Σταύρος, Καρδία Καινή..., ό.π., σελ. 77-78.
- ↑ Συλλογικό έργο, Θρησκειολογικό Λεξικό, ό.π.
Βιβλιογραφία
- Συλλογικό έργο, Θρησκειολογικό Λεξικό, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2000, σελ. 206-207.
- "Ελωχίμ", Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια (ΘΗΕ), τόμ. 5, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1964, στ. 675-676.
- Καλαντζάκης Ε. Σταύρος, Καρδία Καινή και Πνεύμα Καινόν-Οι Θεολογικές Ιδέες του Προφήτη Ιεζεκιήλ, Θεσσαλονίκη 1998, σελ. 77-78.
- "Θεός", Μουστάκης Βασίλειος, Λεξικό της Αγίας Γραφής, Αθήναι 1955, σελ. 73.
- Μπρατσιώτης Ι. Παναγιώτης, Εισαγωγή εις την Παλαιάν Διαθήκην, εκδ. Νικ. Π. Μπρατσιώτη, Αθήνα 1993 (c1936), σελ. 114-116.