Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ελοχίμ"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
μ
μ
Γραμμή 3: Γραμμή 3:
 
Το όνομα [[Ελοχίμ]] είναι πληθυντικός του ''Eloah'' και χρησιμοποιείται συχνά ενάρθρως, με σημασία ενικού για να προσδιορίσει τον ένα και μοναδικό Θεό, τον υπέρτατο και αληθινό, τον ''"ζώντα Θεόν"'' (''Δ΄ Βασ. 19,4'') τον ''"Θεόν των θεών και τον Κύριον των κυρίων"'' (''Δευτ. 10,17''. ''Ψαλμ. 135 [136],2'')<ref>Καλαντζάκης Ε. Σταύρος, ''Καρδία Καινή και Πνεύμα Καινόν-Οι Θεολογικές Ιδέες του Προφήτη Ιεζεκιήλ'', Θεσσαλονίκη 1998, σελ. 77.</ref>. Γενικά, ενώ το [[Γιαχβέ]] εκφράζει τις σχέσεις του Θεού προς τον ''Ισραήλ'', το ''Ελοχίμ'' είναι το όνομα του Θεού σε σχέσει προς τον κόσμο και τα έθνη<ref>''"Ελωχίμ"'', ΘΗΕ, τόμ. 5, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1964, στ. 675.</ref>.
 
Το όνομα [[Ελοχίμ]] είναι πληθυντικός του ''Eloah'' και χρησιμοποιείται συχνά ενάρθρως, με σημασία ενικού για να προσδιορίσει τον ένα και μοναδικό Θεό, τον υπέρτατο και αληθινό, τον ''"ζώντα Θεόν"'' (''Δ΄ Βασ. 19,4'') τον ''"Θεόν των θεών και τον Κύριον των κυρίων"'' (''Δευτ. 10,17''. ''Ψαλμ. 135 [136],2'')<ref>Καλαντζάκης Ε. Σταύρος, ''Καρδία Καινή και Πνεύμα Καινόν-Οι Θεολογικές Ιδέες του Προφήτη Ιεζεκιήλ'', Θεσσαλονίκη 1998, σελ. 77.</ref>. Γενικά, ενώ το [[Γιαχβέ]] εκφράζει τις σχέσεις του Θεού προς τον ''Ισραήλ'', το ''Ελοχίμ'' είναι το όνομα του Θεού σε σχέσει προς τον κόσμο και τα έθνη<ref>''"Ελωχίμ"'', ΘΗΕ, τόμ. 5, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1964, στ. 675.</ref>.
  
−
Ο πληθυντικός αυτός τύπος με χρήση του ως ενικού, ίσως καθιερώνεται κατ' επίδραση προϊσραηλιτική, χαναανιτική, όπου χρησιμοποιήθηκε για τον προσδιορισμό ενός υπέρτατου θεού αντιπροσωπευτικού του όλου πανθέου<ref>Καλαντζάκης Ε. Σταύρος, ''Καρδία Καινή...'', ό.π.</ref>, αν και σύμφωνα με μια άλλη άποψη, το έντονα μονοθεϊστικό πλαίσιο της [[Παλαιά Διαθήκη|Παλαιάς Διαθήκης]] αποτρέπει την υπόθεση ότι η χρήση του στηρίζεται σε πολυθεϊστικές βάσεις<ref>Συλλογικό έργο, ''Θρησκειολογικό Λεξικό'', ό.π., σελ. 207.</ref>.  
+
Ο πληθυντικός αυτός τύπος με χρήση του ως ενικού, ίσως καθιερώνεται κατ' επίδραση προϊσραηλιτική, χαναανιτική, όπου χρησιμοποιήθηκε για τον προσδιορισμό ενός υπέρτατου θεού αντιπροσωπευτικού του όλου πανθέου<ref>Καλαντζάκης Ε. Σταύρος, ''Καρδία Καινή...'', ό.π.</ref>, αν και, σύμφωνα με μια άλλη άποψη, το έντονα μονοθεϊστικό πλαίσιο της [[Παλαιά Διαθήκη|Παλαιάς Διαθήκης]] αποτρέπει την υπόθεση ότι η χρήση του στηρίζεται σε πολυθεϊστικές βάσεις<ref>Συλλογικό έργο, ''Θρησκειολογικό Λεξικό'', ό.π., σελ. 207.</ref>.  
  
 
Το ''Ελοχίμ'', ως ενικός τύπος, φανερώνει την πληρότητα της δυνάμεως του μοναδικού Θεού<ref>ΘΗΕ, τόμ. 5, ό.π.</ref> και χαρακτηρίζεται ως πληθυντικός της μεγαλειότητας ή της υπεροχής ή του μεγέθους με την έννοια της πληρότητας της θεότητας, του Θεού με απόλυτη έννοια, του θείου σαν μια πολλαπλότητα δυνάμεων<ref>Καλαντζάκης Ε. Σταύρος, ''Καρδία Καινή...'', ό.π., σελ. 77-78.</ref> (και στην ελληνική υπάρχουν ουσιαστικά που στον πληθυντικό αριθμό ενέχουν μια έννοια απροσδιοριστίας και πληρότητας στο χώρο ή στο χρόνο, π.χ. τα γηρατειά, τα νιάτα, τα επουράνια<ref>Συλλογικό έργο, ''Θρησκειολογικό Λεξικό'', ό.π.</ref>).
 
Το ''Ελοχίμ'', ως ενικός τύπος, φανερώνει την πληρότητα της δυνάμεως του μοναδικού Θεού<ref>ΘΗΕ, τόμ. 5, ό.π.</ref> και χαρακτηρίζεται ως πληθυντικός της μεγαλειότητας ή της υπεροχής ή του μεγέθους με την έννοια της πληρότητας της θεότητας, του Θεού με απόλυτη έννοια, του θείου σαν μια πολλαπλότητα δυνάμεων<ref>Καλαντζάκης Ε. Σταύρος, ''Καρδία Καινή...'', ό.π., σελ. 77-78.</ref> (και στην ελληνική υπάρχουν ουσιαστικά που στον πληθυντικό αριθμό ενέχουν μια έννοια απροσδιοριστίας και πληρότητας στο χώρο ή στο χρόνο, π.χ. τα γηρατειά, τα νιάτα, τα επουράνια<ref>Συλλογικό έργο, ''Θρησκειολογικό Λεξικό'', ό.π.</ref>).

Αναθεώρηση της 07:42, 26 Σεπτεμβρίου 2010

Ελοχίμ είναι ένα από τα εβραϊκά ονόματα που απαντώνται στην Παλαιά Διαθήκη σχετικά με τον Θεό[1] (εμφανίζεται περίπου 2.600 φορές[2]).

Το όνομα Ελοχίμ είναι πληθυντικός του Eloah και χρησιμοποιείται συχνά ενάρθρως, με σημασία ενικού για να προσδιορίσει τον ένα και μοναδικό Θεό, τον υπέρτατο και αληθινό, τον "ζώντα Θεόν" (Δ΄ Βασ. 19,4) τον "Θεόν των θεών και τον Κύριον των κυρίων" (Δευτ. 10,17. Ψαλμ. 135 [136],2)[3]. Γενικά, ενώ το Γιαχβέ εκφράζει τις σχέσεις του Θεού προς τον Ισραήλ, το Ελοχίμ είναι το όνομα του Θεού σε σχέσει προς τον κόσμο και τα έθνη[4].

Ο πληθυντικός αυτός τύπος με χρήση του ως ενικού, ίσως καθιερώνεται κατ' επίδραση προϊσραηλιτική, χαναανιτική, όπου χρησιμοποιήθηκε για τον προσδιορισμό ενός υπέρτατου θεού αντιπροσωπευτικού του όλου πανθέου[5], αν και, σύμφωνα με μια άλλη άποψη, το έντονα μονοθεϊστικό πλαίσιο της Παλαιάς Διαθήκης αποτρέπει την υπόθεση ότι η χρήση του στηρίζεται σε πολυθεϊστικές βάσεις[6].

Το Ελοχίμ, ως ενικός τύπος, φανερώνει την πληρότητα της δυνάμεως του μοναδικού Θεού[7] και χαρακτηρίζεται ως πληθυντικός της μεγαλειότητας ή της υπεροχής ή του μεγέθους με την έννοια της πληρότητας της θεότητας, του Θεού με απόλυτη έννοια, του θείου σαν μια πολλαπλότητα δυνάμεων[8] (και στην ελληνική υπάρχουν ουσιαστικά που στον πληθυντικό αριθμό ενέχουν μια έννοια απροσδιοριστίας και πληρότητας στο χώρο ή στο χρόνο, π.χ. τα γηρατειά, τα νιάτα, τα επουράνια[9]).

Υποσημειώσεις

  1. ↑ Άλλα ονόματα του Θεού είναι τα: Αδωνάϊ, Ελ, Ελ Ελοχίμ, Γιαχβέ, Σαδδαΐ, Ελώχ, Ελωά, Για Γιαχβέ, Ελ Γιαχβέ, Γιαχβέ Ελοχίμ κ.ά. (βλ. λήμμα "Θεός", στο: Μουστάκης Βασίλειος, Λεξικό της Αγίας Γραφής, Αθήναι 1955, σελ. 73).
  2. ↑ Συλλογικό έργο, Θρησκειολογικό Λεξικό, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2000, σελ. 206.
  3. ↑ Καλαντζάκης Ε. Σταύρος, Καρδία Καινή και Πνεύμα Καινόν-Οι Θεολογικές Ιδέες του Προφήτη Ιεζεκιήλ, Θεσσαλονίκη 1998, σελ. 77.
  4. ↑ "Ελωχίμ", ΘΗΕ, τόμ. 5, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1964, στ. 675.
  5. ↑ Καλαντζάκης Ε. Σταύρος, Καρδία Καινή..., ό.π.
  6. ↑ Συλλογικό έργο, Θρησκειολογικό Λεξικό, ό.π., σελ. 207.
  7. ↑ ΘΗΕ, τόμ. 5, ό.π.
  8. ↑ Καλαντζάκης Ε. Σταύρος, Καρδία Καινή..., ό.π., σελ. 77-78.
  9. ↑ Συλλογικό έργο, Θρησκειολογικό Λεξικό, ό.π.

Βιβλιογραφία

  • Συλλογικό έργο, Θρησκειολογικό Λεξικό, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2000, σελ. 206-207.
  • "Ελωχίμ", Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια (ΘΗΕ), τόμ. 5, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1964, στ. 675-676.
  • Καλαντζάκης Ε. Σταύρος, Καρδία Καινή και Πνεύμα Καινόν-Οι Θεολογικές Ιδέες του Προφήτη Ιεζεκιήλ, Θεσσαλονίκη 1998, σελ. 77-78.
  • "Θεός", Μουστάκης Βασίλειος, Λεξικό της Αγίας Γραφής, Αθήναι 1955, σελ. 73.
  • Μπρατσιώτης Ι. Παναγιώτης, Εισαγωγή εις την Παλαιάν Διαθήκην, εκδ. Νικ. Π. Μπρατσιώτη, Αθήνα 1993 (c1936), σελ. 114-116.

Διαβάστε επίσης

Ανακτήθηκε από «https://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=Ελοχίμ&oldid=18845»