Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
→Απόκρυφα της Καινής Διαθήκης
Κατά συνέπεια, κάθε πληροφορία η οποία βρίσκεται εκτός κοινότητας, και δεν πληροί τα παραπάνω κριτήρια, η εκκλησία την θεωρεί ''ύποπτη'' και περιέχουσα ''"υπερβολές, προερχόμενες από αιρετικούς κ.ά."''<ref>Κορακίδης Σ. Αλεξάνδρος, ''Αγιότητα και Μαρτύριο - Η Αγιολογία της Ορθοδόξου Εκκλησίας'', εκδ. Νεκτ. Παναγόπουλος, Αθήνα 2000, σελ. 94</ref>. Είναι όμως γεγονός, ότι σε [[απόκρυφα]] βιβλία είναι δυνατόν να ''"ανευρίσκει κανείς και αναφορές ή διηγήσεις, που κατά παράδοση ανταποκρίνονται στα ιστορικά δεδομένα προσώπων και πραγμάτων"''<ref>Παπαδόπουλος Γ. Στυλιανός, ''Πατρολογία'', τόμ. Α΄, έκδ. 4η, Αθήνα 2000, σελ. 203.</ref> οι οποίες ''"ενσωματώνουν πρωτοχριστιανικές παραδόσεις"''<ref>"Πληροφορίες αποκρύφων για την Παναγία", στο Καραβιδόπουλος Δ. Ιωάννης, ''Βιβλικές Μελέτες Γ΄'' (ΒΒ #28), Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2004, σελ. 264.</ref> και εκφράστηκαν μέσω εορτολογικών, υμνολογικών ''"και άλλης διά των καλών τεχνών εκδηλώσεως της εκκλησιαστικής συνειδήσεως"''<ref>''ΘHE'', τόμ. 8 (1966), στ. 650.</ref>.
''"Εχέγγυον"'' για το γεγονός ότι σε [[απόκρυφα]] ''"περιεσώθησαν και γνήσια στοιχεία της αρχεγόνου παραδόσεως αποτελεί αυτή αύτη η εκκλησιαστική συνείδησις"''<ref>''ΘHE'', ό.π.</ref>. Πάντα οι [[Πατρολογία|Πατέρες]] της Εκκλησίας σε Ανατολή και Δύση, συνιστούσαν επαγρύπνηση έναντι ''"των απόκρυφων καινοδιαθηκικών συγγραφών και συνιστώσα προφύλαξιν από των δι' αυτών μεταδιδομένων (Κυρίλλ. Ιεροσολ., PG 33, 496. Μεγ. Αθανασ., PG 26, 1436.1440. Ιερών., PL 23, 201. 26, 88. Ιννοκεντ. Α΄, PL 20, 502)"''<ref>''ΘHE'', στο ίδιο.</ref>, αλλά και ο ίδιος ''"ο καθορισμός (το κλείσιμο) του Κανόνα της ΚΔ"'' αποτελούσε εκτός άλλων, και ''"αντίδραση της Εκκλησίας στην πληθωρική απόκρυφη γραμματεία"''<ref>Παπαδόπουλος, ''Πατρολογία'', ό.π., σελ. 201.</ref>. Και θα πρέπει να γίνει σαφές ότι καμία αναγνώριση [[Βιβλικός κανόνας|κανονικότητας]] δεν υπήρχε για κανένα ''απόκρυφο'' βιβλίο, ακόμη κι αν περιείχε διηγήσεις που η εκκλησία αποδεχόταν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το [[Πρωτευαγγέλιο Ιακώβου]], το οποίο βρίσκουμε στους καταλόγους των αρχαίων αιρεσιολόγων να μνημονεύεται σαφώς ως [[απόκρυφα|απόκρυφο]]<ref>Χρήστου Παναγιώτης, 'Ελληνική Πατρολογία', τόμ. Β'-Περίοδος Διωγμών', 3η έκδ., Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη 2005 (c1978), σελ. 205.</ref>.
Τα Απόκρυφα κείμενα διαιρούνται σε ''Ευαγγέλια'', ''Πράξεις'', ''Επιστολές'' και ''Αποκαλύψεις''. Τα σπουδαιότερα είναι: