Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Φανούριος, Άγιος"
μ |
(en+ro) |
||
(Μία ενδιάμεση έκδοση από ένα χρήστη δεν εμφανίζεται) | |||
Γραμμή 2: | Γραμμή 2: | ||
Ο '''Άγιος Φανούριος''' αποτελεί ένα από τους πλέον δημοφιλείς [[Άγιος|Αγίους]] της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξης Εκκλησίας]]. Βιογραφικά στοιχεία για τον εν λόγω Άγιο δεν έχουμε καθώς αγνοείται παντελώς από τους αρχαίους συγγραφείς<ref>Τσολακίδης Χρήστος, 'Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας', σελ. 759</ref>. Οι όποιες πληροφορίες για τον Άγιο εξαντλούνται στην εύρεση μίας εικόνας του κατά το 14ο αιώνα, στα ερείπια εκκλησίας στη Ρόδο. Η κατάσταση της εικόνας ήταν ιδιαίτερα καλή και διαβαζόταν με ευκρίνεια το όνομα ''"Ο Άγιος Φανώ"''<ref>ο.π.</ref>. | Ο '''Άγιος Φανούριος''' αποτελεί ένα από τους πλέον δημοφιλείς [[Άγιος|Αγίους]] της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξης Εκκλησίας]]. Βιογραφικά στοιχεία για τον εν λόγω Άγιο δεν έχουμε καθώς αγνοείται παντελώς από τους αρχαίους συγγραφείς<ref>Τσολακίδης Χρήστος, 'Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας', σελ. 759</ref>. Οι όποιες πληροφορίες για τον Άγιο εξαντλούνται στην εύρεση μίας εικόνας του κατά το 14ο αιώνα, στα ερείπια εκκλησίας στη Ρόδο. Η κατάσταση της εικόνας ήταν ιδιαίτερα καλή και διαβαζόταν με ευκρίνεια το όνομα ''"Ο Άγιος Φανώ"''<ref>ο.π.</ref>. | ||
− | Η εικόνα αυτή έφερε τον Άγιο νέο, ενδεδυμένο με στρατιωτική στολή και γύρω του αναπαραστάσεις από 12 μαρτύρια. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός, ότι υπάρχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τον [[Γεώργιος, Άγιος|Άγιο Γεώργιο]]<ref>[http://www.churchofcyprus.org.cy/article.php?articleID=791 ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Κύπρου]</ref>, ενώ η αναφορά ότι η εικόνα του Αγίου βρέθηκε το 1500 είναι λαθεμένη, διότι η ιστορική έρευνα έχε καταλήξει πως η εικόνα η βρέθηκε επί εποχής [[Επίσκοπος|επισκόπου]] Ρόδου Νείλου, που έζησε κατά τον 14ο αιώνα<ref>Τσολακίδης Χρήστος, σελ. 759</ref>. Η εορτή του τιμάται την [[Πρότυπο:27 Αυγούστου|27η Αυγούστου]]. | + | Η εικόνα αυτή έφερε τον Άγιο νέο, ενδεδυμένο με στρατιωτική στολή και γύρω του αναπαραστάσεις από 12 μαρτύρια. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός, ότι υπάρχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τον [[Γεώργιος, Άγιος|Άγιο Γεώργιο]]<ref>[http://www.churchofcyprus.org.cy/article.php?articleID=791 ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Κύπρου]</ref>, ενώ η αναφορά ότι η εικόνα του Αγίου βρέθηκε το 1500 είναι λαθεμένη, διότι η ιστορική έρευνα έχε καταλήξει πως η εικόνα η βρέθηκε επί εποχής [[Επίσκοπος|επισκόπου]] Ρόδου Νείλου, που έζησε κατά τον 14ο αιώνα<ref>Τσολακίδης Χρήστος, 'Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας', σελ. 759</ref>. Η εορτή του τιμάται την [[Πρότυπο:27 Αυγούστου|27η Αυγούστου]]. |
==Υποσημειώσεις== | ==Υποσημειώσεις== | ||
Γραμμή 15: | Γραμμή 15: | ||
[[κατηγορία:Άγιοι|Φ]] | [[κατηγορία:Άγιοι|Φ]] | ||
[[κατηγορία:Μάρτυρες|Φ]] | [[κατηγορία:Μάρτυρες|Φ]] | ||
+ | |||
+ | [[en:Phanourios]] | ||
+ | [[ro:Fanurie]] |
Τελευταία αναθεώρηση της 22:58, 13 Μαρτίου 2011
Ο Άγιος Φανούριος αποτελεί ένα από τους πλέον δημοφιλείς Αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Βιογραφικά στοιχεία για τον εν λόγω Άγιο δεν έχουμε καθώς αγνοείται παντελώς από τους αρχαίους συγγραφείς[1]. Οι όποιες πληροφορίες για τον Άγιο εξαντλούνται στην εύρεση μίας εικόνας του κατά το 14ο αιώνα, στα ερείπια εκκλησίας στη Ρόδο. Η κατάσταση της εικόνας ήταν ιδιαίτερα καλή και διαβαζόταν με ευκρίνεια το όνομα "Ο Άγιος Φανώ"[2].
Η εικόνα αυτή έφερε τον Άγιο νέο, ενδεδυμένο με στρατιωτική στολή και γύρω του αναπαραστάσεις από 12 μαρτύρια. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός, ότι υπάρχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τον Άγιο Γεώργιο[3], ενώ η αναφορά ότι η εικόνα του Αγίου βρέθηκε το 1500 είναι λαθεμένη, διότι η ιστορική έρευνα έχε καταλήξει πως η εικόνα η βρέθηκε επί εποχής επισκόπου Ρόδου Νείλου, που έζησε κατά τον 14ο αιώνα[4]. Η εορτή του τιμάται την 27η Αυγούστου.
Υποσημειώσεις
- ↑ Τσολακίδης Χρήστος, 'Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας', σελ. 759
- ↑ ο.π.
- ↑ ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Κύπρου
- ↑ Τσολακίδης Χρήστος, 'Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας', σελ. 759
Πηγές
- Τσολακίδης Χρήστος, "Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας", Χ.Δ. Τσολακίδης, Αθήνα 2001.
- Ευστρατιάδης Σωφρόνιος (Μητρ. Λεοντοπόλεως), "Αγιολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας", Αποστολική Διακονία, Αθήνα 1935.