Μίλος, Άγιος

Ο Άγιος Μίλος, Μήλος ή Μίλης είναι ιερομάρτυρας της Ορθοδόξου Εκκλησίας, που έζησε και έδρασε τον 5ο αιώνα στην περιοχή της Περσίας και της Μεσοποταμίας. Χειροτονήθηκε επίσκοπος, εκδιώχθηκε από τη θέση του και τελικώς παρέδωσε μαρτυρικώς τη ζωή του. Η μνήμη του τιμάται στις 10 Νοεμβρίου.

Ο Μίλος γεννήθηκε σε κάποιο μικρό χωριό της Περσίας τον 5ο αιώνα και βαπτίστηκε χριστιανός από την παιδική του ηλικία. Όταν ενηλικιώθηκε σκοπό είχε να γίνει στρατιωτικός, αλλά μετά από νυκτερινή οπτασία αποφάσισε να ακολουθήσει το μοναχισμό, ζώντας σκληρή ασκητική ζωή. Αρχικά επέλεξε να μονάσει μέσα στον κόσμο, σύντομα όμως αντιλήφθηκε πως κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί σε ερημική τοποθεσία πλησίον της Βαβυλώνας. Ο Μίλος μετά από μερικά έτη γνωρίζεται με την προσωπικότητα που έμελλε να του αλλάξει για πάντα τη ζωή. Τον Άγιο και ιερομάρτυρα Γεννάδιο, που ήταν επίσκοπος της περιοχής. Αρχικά τον χειροτονεί διάκονο, εν συνεχεία ιερέα και τελικά επίσκοπο Περσίας και Τελεπόλεως. Εκεί θα ξεκινήσει και το ευρύ ποιμαντικό του έργο, το οποίο σύντομα τον έφερε σε σύγκρουση με διαφόρους λογής αντιπάλους, αλλά ιδίως με τους χριστιανούς της περιοχής. Το κήρυγμά του ήταν ασυμβίβαστο και γρήγορα ενόχλησε τους κατοίκους της Τελεπόλεως, οι οποίοι τον εκδίωξαν, αφού μάλιστα τον είχαν ξυλοκοπήσει.

Ο Μίλος υποχρεώθηκε τελικά να εγκαταλείψει την επισκοπή του, αλλά προφητικώς ειδοποίησε τους κατοίκους, πως αν δεν αλλάξουν στάση ζωής, θα προκαλέσουν την οργή του Θεού. Ο Άγιος μάλιστα γρήγορα επαληθεύτηκε, όταν ο βασιλιάς έστειλε στρατό κατά της Τελεπόλεως της οποίας τον πληθυσμό τελικά κατέσφαξε λόγω ανταρσίας. Έτσι κατευθύνθηκε προς τα Ιεροσόλυμα, όπου γνωρίστηκε με το μαθητή του Μεγάλου Αντωνίου, Αμμώνιο, μένοντας εκεί για περίπου 2 χρόνια. Εν συνεχεία κινήθηκε προς τη Βαβυλώνα και πάλι, ξεκινώντας το ευρύ ποιμαντικό του έργο. Περιοδεύει στις επαρχίες της Βαβυλώνας και κηρύττει το ευαγγέλιο, χτίζοντας πολλές εκκλησίες. Κινούμενος προς τη Βαγδάτη, θα συμπέσει με επισκοπικό συμβούλιο, το οποίο ως στόχο είχε να καθαιρέσει κάποιο επίσκοπο, του οποίου συμπεριφορά σκανδάλιζε ποίμνιο και ιεράρχες. Ο Άγιος Μίλος, ακόμα μία φορά προφητικά αναφέρει στον υπόδικο επίσκοπο, πως αν δε μετανοήσει για τη συμπεριφορά του ο Κύριος θα άρει τη χάρη του και πως θα τιμωρηθεί για την ασέβειά του. Και όντως ο επίσκοπος αυτός, αρνούμενος να μετανοήσει για τη συμπεριφορά του, έμεινε παράλυτος.

Ο Άγιος Μίλος συνέχισε την πορεία του και το κηρυκτικό του έργο. Μάλιστα από το βιογράφο του μαθαίνουμε πως στις περιοδείες αυτές επιτέλεσε και θαύματα, θεραπεύοντας πολλούς ασθενείς και δαιμονισμένους. Το σημαντικότερο όμως έργο του ήταν η μεταστροφή πολλών ανθρώπων από την ειδωλολατρεία στο χριστιανισμό, στη δύσκολη περιοχή της Περσίας, που η μαγεία και δεισιδαιμονία έπαιζαν κυρίαρχο ρόλο στη ζωή των ανθρώπων. Η σημαντική αυτή επιτυχία που είχε ο Άγιος με τους αρκετούς μαθητές που απέκτησε δεν πέρασε απαρατήρητη. Την εποχή αυτή βασιλιάς της Περσίας ήταν ο Βασιλίσκος, όπου διέταξε να συλληφθούν και να προσκυνήσουν στην πίστη των ειδώλων. Ο Άγιος Μίλος όμως αρνήθηκε, όπως και δύο μαθητές του. Ο Άγιος αρχικώς βασανίστηκε από τους δεσμώτες του και τελικώς παρέδωσε το πνεύμα, προσευχόμενος στο Θεό. Εκοιμήθη στις 10 Νοεμβρίου του 357, αλλά πριν πεθάνει προείπε στον Βασιλίσκο και τον αδερφό του, το φρικτό τέλος που θα είχαν.

Πηγές

• Χαραλάμπους Βασιλόπουλου, «Ο Άγιος Μίλος», Εκδόσεις Ορθόδοξου Τύπου, Αθήνα 2007.