Σπυρίδων Τριμυθούντος
Ο Άγιος Σπυρίδωνας είναι Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που διετέλεσε επίσκοπος Τριμυθούντος της Κύπρου κατά 4ο αιώνα.
Γεννήθηκε από εύπορη οικογένεια βοσκών περί το 270. Παρότι έλαβε σημαντική μόρφωση ο ίδιος εξάσκησε το επάγγελμα του βοσκού, στην πατρίδα του την Κύπρο. Από μικρή ηλικία οι γονείς του τον μύησαν στα χριστιανικά ιδεώδη, με αποτέλεσμα να διαπράττει σημαντικό φιλανθρωπικό έργο βοηθώντας χήρες. Ο Σπυρίδωνας παντρεύτηκε μία ευσεβή γυναίκα με την οποία απέκτησαν και μία κόρη, την Ειρήνη. Η σύζυγός του όμως πέθανε με αποτέλεσμα ο ίδιος να αφοσιωθεί στην εκκλησία και τη διδαχή του θείου Λόγου. Έτσι και εισήχθη στο κλήρο, γινόμενος αρχικά διάκονος και εν συνεχεία ιερέας. Όταν η επισκοπή Τριμυθούντος χήρεψε, κλήρος και λαός δια βοής τον ανέδειξαν σε επίσκοπο.
Από τη θέση αυτή έπραξε σπουδαίο και σημαντικό έργο, πραγματοποιώντας μέχρι και θαύματα, εξου και αποκλήθηκε θαυματουργός. Η φήμη του μάλιστα τον οδήγησε να λάβει μέρος και στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο. Σύμφωνα μάλιστα με την παράδοση κατατρόπωσε τον Άρειο όταν συνέτριψε στο χέρι του ένα κεραμίδι, δεικνύοντας το τρισυπόστατο της Αγίας Τριάδος[1]. Εκοιμήθη στις 12 Δεκεμβρίου του 350. Το λείψανό μετά την εκταφή παρέμεινε ακέραιο. Έτσι μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη στο ναό των Αγίων Αποστόλων. Μετά την Άλωση της Πόλης ο ιερέας Γεώργιος Καλοχαιρέτος, το μετέφερε στην Πάργα της Ηπείρου και από εκεί το 1456 στην Κέρκυρα, όπου φυλάσσεται μέχρι και σήμερα στο Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος[2].
Υποσημειώσεις
- ↑ Σηκώθηκε εν μέσω των συνέδρων κρατώντας ένα κεραμίδι στο αριστερό του χέρι. Αφού πραγματοποίησε το σημείο του σταυρού με το δεξί του, το συνέτριψε. Έτσι όταν είπε "Εις τον όνομα του Πατρός", ανήλθε προς τα άνω φωτιά. Όταν ανέφερε "και του Υιού", έρευσε νερό προς τα κάτω και τελειώνοντας ανέφερε "και του Αγίου Πνεύματος", δεικνύοντας το χώμα το οποίο είχε μείνει στην παλάμη του
- ↑ Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο..., σελ. 1101
Πηγές
- Ευαγγέλου Λέκκου, "Άγιος Σπυρίδων", Αποστολική Διακονία, Αθήνα.
- Τσολακίδης Χρήστος, "Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας", Χ.Δ. Τσολακίδης, Αθήνα 2001.
