Θεοφύλακτος Κωνσταντινουπόλεως

Ὁ Θεοφύλακτος Λεκαπηνός (917-956) αποτελεί μία από τις πλέον προβληματικές φυσιογνωμίες της ιστορίας του επισκοπικού αξιώματος του θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως, που διετέλεσε οικουμενικός Πατριάρχης ἀπό τις 2 Φεβρουαρίου του 933 μέχρι και το θάνατό του. Ἦταν ὁ νεώτερος γιος τοῦ αὐτοκράτορα Ρωμανού Ἅ' Λεκαπηνού. Ὁ πατέρας τοῦ σχεδίαζε ἀπό νωρίς να τον ἐγκαταστήσει στον πατριαρχικό θρόνο γι’ αὐτό τον εἶχε θέσει ὡς βοηθό τοῦ Πατριάρχη Νικολάου Μυστικού. Μετά τον θάνατο τοῦ Νικολάου το 925 και δύο σύντομες πατριαρχίες και ἀφοῦ ἄφησε τον θρόνο κενό για 2 χρόνια τελικά στις 2 Φεβρουαρίου 933, μόλις 16 χρονών χειροτονήθηκε ἀπό παπικούς ἀπεσταλμένους Πατριάρχης. Κατά την μακρά, 23χρονη πατριαρχία του, ὑποστήριξε την πολιτική τοῦ πατέρα του, ὑποτάσσοντας στην οὐσία την Ἐκκλησία στην ἐξουσία τοῦ αὐτοκράτορα. Ἐπί τῆς πατριαρχίας τοῦ μάλιστα ἄρχισε ὁ ἐκχριστιανισμός τῶν Οὔγγρων.

Ὁ Θεοφύλακτος καθ' ὅλη τη διάρκεια τῆς ἀρχιερατείας τοῦ ἀδιαφοροῦσε για τα ἱερατικά του καθήκοντα και συντηρούσε στάβλους με ἄλογα. Το μόνο πάθος τοῦ ἦταν ἡ ἱππασία και το κυνήγι. Τραυματίστηκε θανάσιμα ἀπό πτώση ἀπό ἄλογο και πέθανε λίγες μέρες ἀργότερα. Μαζί με τον ἑτεροθαλῆ, παράνομο και εὐνοῦχο ἀδελφό του Βασίλειο εἶναι οἱ μόνοι ἀρσενικοί ἀπόγονοί του Ρωμανού Λεκαπηνού πού ἐπιβίωσαν τῆς πτώσης τῆς οἰκογένειάς του το 945.