Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Πατάπιος, Άγιος"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
(κείμενο)
(κείμενο)
Γραμμή 3: Γραμμή 3:
 
Ο '''Όσιος Πατάπιος''' είναι [[Άγιος]] της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξης Εκκλησίας]]. Γεννήθηκε τον 4ο ή 5ο αιώνα<ref>ΘΗΕ, τ. 10, σελ. 124</ref> στην Θήβα της Αιγύπτου, από πλούσιους ευσεβείς χριστιανούς γονείς. Από μικρή ηλικία ακολούθησε ασκητική ζωή και όταν οι γονείς του πέθαναν, διαμοίρασε τα υπάρχοντά του και αποσύρθηκε στην έρημο για να μονάσει. Η φήμη του μάλιστα γρήγορα εξαπλώθηκε, διότι ο ίδιος καθοδηγούσε πολλούς ανθρώπους πνευματικά, καθώς πολλοί οδοιπόροι περνούσαν από το κελί του για βοήθεια και ανάπαυση. Έτσι εκμεταλλευόταν την ευκαιρία και δίδασκε στους οδοιπόρους τα χριστιανικά γράμματα, δίνοντας παράλληλα και χρήσιμες πνευματικές συμβουλές.
 
Ο '''Όσιος Πατάπιος''' είναι [[Άγιος]] της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξης Εκκλησίας]]. Γεννήθηκε τον 4ο ή 5ο αιώνα<ref>ΘΗΕ, τ. 10, σελ. 124</ref> στην Θήβα της Αιγύπτου, από πλούσιους ευσεβείς χριστιανούς γονείς. Από μικρή ηλικία ακολούθησε ασκητική ζωή και όταν οι γονείς του πέθαναν, διαμοίρασε τα υπάρχοντά του και αποσύρθηκε στην έρημο για να μονάσει. Η φήμη του μάλιστα γρήγορα εξαπλώθηκε, διότι ο ίδιος καθοδηγούσε πολλούς ανθρώπους πνευματικά, καθώς πολλοί οδοιπόροι περνούσαν από το κελί του για βοήθεια και ανάπαυση. Έτσι εκμεταλλευόταν την ευκαιρία και δίδασκε στους οδοιπόρους τα χριστιανικά γράμματα, δίνοντας παράλληλα και χρήσιμες πνευματικές συμβουλές.
  
−
Αργότερα, υποχρεώθηκε να μετακινηθεί από την έρημο στην Κωνσταντινούπολη, εξ αιτίας του ότι ο ίδιος δεν έβρισκε ησυχία. Έτσι έθεσε ως στόχο να μείνει άγνωστος ανάμεσα στο πλήθος, με αποτέλεσμα να δημιουργήσει κάποιο [[ησυχαστήριο]] για να διαμείνει.Εκεί συναντήθηκε με τους άλλους 2 ασκητές τον Βάρα και τον Ραβούλα. Έζησαν έξω από το τείχος της Κωνσταντινούπολης. Είχαν μια σχέση χριστιανικής αδελφότητας. Πολλοί άνθρωποι ακολούθησαν τον άγιο Πατάπιο.  Το μέρος το οποίο αποσύρθηκε είναι η σημερινή τοποθεσία των Βλαχερνών<ref>Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο..., σελ. 1088</ref>. Εκεί και συνέχισε την διδασκαλία του. Σύμφωνα μάλιστα με το συναξαριστή του ο Πατάπιος έφτασε σε τέτοια ύψη αγιότητας, που έγινε και θαυματουργός, θεραπεύοντας πολλούς ασθενείς. Ίδρυσε ένα μοναστήρι,τη Μονή των Αιγυπτίων, όπου κήρυξε και κατεύθυνε πολλούς. Εκεί εκοιμήθη σε βαθύ γήρας.  
+
Αργότερα, υποχρεώθηκε να μετακινηθεί από την έρημο στην Κωνσταντινούπολη, εξ αιτίας του ότι ο ίδιος δεν έβρισκε ησυχία. Έτσι έθεσε ως στόχο να μείνει άγνωστος ανάμεσα στο πλήθος, με αποτέλεσμα να δημιουργήσει κάποιο [[ησυχαστήριο]] για να διαμείνει.Εκεί γνώρισε άλλους 2 ασκητές, τον Βάρα και τον Ραβούλα και έζησαν έξω από το τείχος της Κωνσταντινούπολης και απέκτησαν μια σχέση χριστιανικής αδελφότητας. Πολλοί πιστοί ακολούθησαν τον άγιο Πατάπιο.  Το μέρος το οποίο αποσύρθηκε είναι η σημερινή τοποθεσία των Βλαχερνών<ref>Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο..., σελ. 1088</ref>. Εκεί και συνέχισε την διδασκαλία του. Σύμφωνα μάλιστα με το συναξαριστή του ο Πατάπιος έφτασε σε τέτοια ύψη αγιότητας, που έγινε και θαυματουργός, θεραπεύοντας πολλούς ασθενείς. Ίδρυσε ένα μοναστήρι,τη Μονή των Αιγυπτίων, όπου κήρυξε και κατεύθυνε πολλούς. Εκεί εκοιμήθη σε βαθύ γήρας.  
  
 
Ο Άγιος Πατάπιος ενταφιάστηκε στο ναό του [[Ιωάννης ο Πρόδρομος|Ιωάννη Προδρόμου]] στην Κωνσταντινούπολη. Το σκήνωμα του σύμφωνα με τον [[Συμεών ο μεταφραστής|Συμεών το Μεταφραστή]] μέχρι τον 10ο αιώνα παρέμενε στην πόλη, ενώ κατά τον [[Ανδρέας Κρήτης|Ανδρέα Κρήτης]] ήταν άφθαρτο και είχε τοποθετηθεί σε γυναικείο μοναστήρι<ref>PG 97, 1205-1253</ref>. Μετά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς, ο Αγγελής Νοταράς, συγγενής των αυτοκρατόρων Παλαιολόγων, προκειμένου να προστατεύσει τα λείψανα του Αγίου Παταπίου από τους Οθωμανούς το μετέφερε στο βουνό Γεράνια στη Νότια Ελλάδα, κοντά στην πόλη Θέρμαι (Λουτράκι) (κοντά στην Αθήνα) και έκρυψε το λείψανο σε ένα σπήλαιο.  
 
Ο Άγιος Πατάπιος ενταφιάστηκε στο ναό του [[Ιωάννης ο Πρόδρομος|Ιωάννη Προδρόμου]] στην Κωνσταντινούπολη. Το σκήνωμα του σύμφωνα με τον [[Συμεών ο μεταφραστής|Συμεών το Μεταφραστή]] μέχρι τον 10ο αιώνα παρέμενε στην πόλη, ενώ κατά τον [[Ανδρέας Κρήτης|Ανδρέα Κρήτης]] ήταν άφθαρτο και είχε τοποθετηθεί σε γυναικείο μοναστήρι<ref>PG 97, 1205-1253</ref>. Μετά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς, ο Αγγελής Νοταράς, συγγενής των αυτοκρατόρων Παλαιολόγων, προκειμένου να προστατεύσει τα λείψανα του Αγίου Παταπίου από τους Οθωμανούς το μετέφερε στο βουνό Γεράνια στη Νότια Ελλάδα, κοντά στην πόλη Θέρμαι (Λουτράκι) (κοντά στην Αθήνα) και έκρυψε το λείψανο σε ένα σπήλαιο.  
  
−
Το σκήνωμά του τελικώς βρέθηκε έπειτα από αιώνες από ντόπιους κατοίκους του Λουτρακίου το 1904 στο σπήλαιο στο όρος Γεράνεια σε ναΐδριο που έφερε το όνομά του. Ωστόσο, ορισμένοι επισκέπτες από το σπήλαιο πήραν κομμάτια των λειψάνων του Αγίου ως φυλαχτό, αλλά σε πολλούς από αυτούς ο Άγιος ήρθε στα όνειρά τους και τους ζήτησε να επιστρέψουν τα κομμάτιά του.Στη συνέχεια, ένας ιερέας από το Λουτράκι, ο πατέρας Κωνσταντίνος Σουσάνης, πήρε το λείψανο του Αγίου Παταπίου και το κράτησε στο σπίτι του (με την άδεια της εκκλησίας), προκειμένου να το κρατήσει μακριά από τους βανδάλους.
+
Το σκήνωμά του τελικώς βρέθηκε έπειτα από αιώνες από ντόπιους κατοίκους του Λουτρακίου το 1904 στο σπήλαιο στο όρος Γεράνεια σε ναΐδριο που έφερε το όνομά του. Όμως κάποιοι επισκέπτες στο σπήλαιο πήραν κομμάτια των λειψάνων του Αγίου ως φυλαχτό, αλλά σε πολλούς από αυτούς ο Άγιος ήρθε στα όνειρά τους και τους ζήτησε να επιστρέψουν τα κομμάτιά του. Στη συνέχεια, ένας ιερέας από το Λουτράκι, ο πατέρας Κωνσταντίνος Σουσάνης, πήρε το λείψανο του Αγίου Παταπίου και το κράτησε στο σπίτι του (φυσικά με την άδεια της εκκλησίας), για να το κρατήσει μακριά από τους βανδάλους.
  
−
Το 1952 ο Πατέρας Νεκτάριος Μαρμαρινός, που ήταν ιερέας στον Συνοικισμό της Κορίνθου, στο σπήλαιο που βρέθηκε το σκήνωμα του αγίου, ίδρυσε γυναικείο μοναστήρι όπου επανατοποθετήθηκε το σκήνωμα του Αγίου στο σπήλαιο, σε λάρνακα.
+
Το 1952 ο Πατέρας Νεκτάριος Μαρμαρινός, ιερέας στον Συνοικισμό της Κορίνθου, ίδρυσε γυναικείο μοναστήρι στο σπήλαιο που βρέθηκε το σκήνωμα του αγίου, όπου επανατοποθετήθηκε το σκήνωμα του Αγίου στο σπήλαιο, σε λάρνακα.
  
−
Η πρώτη ηγουμένη, το 1952, ήταν καλόγρια Συγκλητική. Η μοναχή Παταπία βοήθησε πάρα πολύ στην δημιουργία και την οικοδόμηση της μονής. Ήταν ηγουμένη από το 1963 ως το 1970 (παραιτήθηκε λόγω προβλημάτων υγείας). Η επόμενη ηγουμένη ήταν η αδελφή Ισιδώρα η οποία εξακολουθεί να είναι.
+
Η πρώτη ηγουμένη, το 1952, ήταν καλόγρια Συγκλητική. Η επόμενη ηγουμένη από το 1963 ως το 1970 ήταν η γερόντισσα Παταπία (το 1970 παραιτήθηκε λόγω προβλημάτων υγείας) η οποία βοήθησε πάρα πολύ στην οικοδόμηση της μονής. Η επόμενη ηγουμένη ήταν η αδελφή Ισιδώρα η οποία εξακολουθεί να είναι μέχρι σήμερα.
  
−
Η μνήμη του Αγίου  Παταπίου μνήμη εορτάζεται στις 8 Δεκεμβρίου. Ο Άγιος έχει βοηθήσει πολλά άτομα με άλλες ασθένειες, οικογενειακά και προσωπικά προβλήματα, στειρότητα και ούτω καθεξής.
+
Η μνήμη του Αγίου  Παταπίου μνήμη εορτάζεται στις 8 Δεκεμβρίου. Ο Άγιος έχει βοηθήσει πολλά άτομα με άλλες ασθένειες, οικογενειακά και προσωπικά προβλήματα, στειρότητα και ούτω τω καθεξής.
 
   
 
   
−
Το μοναστήρι του Αγίου Παταπίου είναι στην Ελλάδα στην πόλη Λουτράκι, μια λουτρόπολη, μία ώρα απόσταση από την Αθήνα.
+
Το μοναστήρι του Αγίου Παταπίου είναι στην Ελλάδα στην λουτρόπολη Λουτράκι, μία ώρα απόσταση από την Αθήνα.
  
 
== Υποσημειώσεις ==
 
== Υποσημειώσεις ==

Αναθεώρηση της 00:23, 29 Νοεμβρίου 2010

Το γυναικείο μοναστήρι του Οσίου Παταπίου στο Λουτράκι Κορινθίας
Το γυναικείο μοναστήρι του Οσίου Παταπίου στο Λουτράκι Κορινθίας

Ο Όσιος Πατάπιος είναι Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Γεννήθηκε τον 4ο ή 5ο αιώνα[1] στην Θήβα της Αιγύπτου, από πλούσιους ευσεβείς χριστιανούς γονείς. Από μικρή ηλικία ακολούθησε ασκητική ζωή και όταν οι γονείς του πέθαναν, διαμοίρασε τα υπάρχοντά του και αποσύρθηκε στην έρημο για να μονάσει. Η φήμη του μάλιστα γρήγορα εξαπλώθηκε, διότι ο ίδιος καθοδηγούσε πολλούς ανθρώπους πνευματικά, καθώς πολλοί οδοιπόροι περνούσαν από το κελί του για βοήθεια και ανάπαυση. Έτσι εκμεταλλευόταν την ευκαιρία και δίδασκε στους οδοιπόρους τα χριστιανικά γράμματα, δίνοντας παράλληλα και χρήσιμες πνευματικές συμβουλές.

Αργότερα, υποχρεώθηκε να μετακινηθεί από την έρημο στην Κωνσταντινούπολη, εξ αιτίας του ότι ο ίδιος δεν έβρισκε ησυχία. Έτσι έθεσε ως στόχο να μείνει άγνωστος ανάμεσα στο πλήθος, με αποτέλεσμα να δημιουργήσει κάποιο ησυχαστήριο για να διαμείνει.Εκεί γνώρισε άλλους 2 ασκητές, τον Βάρα και τον Ραβούλα και έζησαν έξω από το τείχος της Κωνσταντινούπολης και απέκτησαν μια σχέση χριστιανικής αδελφότητας. Πολλοί πιστοί ακολούθησαν τον άγιο Πατάπιο. Το μέρος το οποίο αποσύρθηκε είναι η σημερινή τοποθεσία των Βλαχερνών[2]. Εκεί και συνέχισε την διδασκαλία του. Σύμφωνα μάλιστα με το συναξαριστή του ο Πατάπιος έφτασε σε τέτοια ύψη αγιότητας, που έγινε και θαυματουργός, θεραπεύοντας πολλούς ασθενείς. Ίδρυσε ένα μοναστήρι,τη Μονή των Αιγυπτίων, όπου κήρυξε και κατεύθυνε πολλούς. Εκεί εκοιμήθη σε βαθύ γήρας.

Ο Άγιος Πατάπιος ενταφιάστηκε στο ναό του Ιωάννη Προδρόμου στην Κωνσταντινούπολη. Το σκήνωμα του σύμφωνα με τον Συμεών το Μεταφραστή μέχρι τον 10ο αιώνα παρέμενε στην πόλη, ενώ κατά τον Ανδρέα Κρήτης ήταν άφθαρτο και είχε τοποθετηθεί σε γυναικείο μοναστήρι[3]. Μετά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς, ο Αγγελής Νοταράς, συγγενής των αυτοκρατόρων Παλαιολόγων, προκειμένου να προστατεύσει τα λείψανα του Αγίου Παταπίου από τους Οθωμανούς το μετέφερε στο βουνό Γεράνια στη Νότια Ελλάδα, κοντά στην πόλη Θέρμαι (Λουτράκι) (κοντά στην Αθήνα) και έκρυψε το λείψανο σε ένα σπήλαιο.

Το σκήνωμά του τελικώς βρέθηκε έπειτα από αιώνες από ντόπιους κατοίκους του Λουτρακίου το 1904 στο σπήλαιο στο όρος Γεράνεια σε ναΐδριο που έφερε το όνομά του. Όμως κάποιοι επισκέπτες στο σπήλαιο πήραν κομμάτια των λειψάνων του Αγίου ως φυλαχτό, αλλά σε πολλούς από αυτούς ο Άγιος ήρθε στα όνειρά τους και τους ζήτησε να επιστρέψουν τα κομμάτιά του. Στη συνέχεια, ένας ιερέας από το Λουτράκι, ο πατέρας Κωνσταντίνος Σουσάνης, πήρε το λείψανο του Αγίου Παταπίου και το κράτησε στο σπίτι του (φυσικά με την άδεια της εκκλησίας), για να το κρατήσει μακριά από τους βανδάλους.

Το 1952 ο Πατέρας Νεκτάριος Μαρμαρινός, ιερέας στον Συνοικισμό της Κορίνθου, ίδρυσε γυναικείο μοναστήρι στο σπήλαιο που βρέθηκε το σκήνωμα του αγίου, όπου επανατοποθετήθηκε το σκήνωμα του Αγίου στο σπήλαιο, σε λάρνακα.

Η πρώτη ηγουμένη, το 1952, ήταν καλόγρια Συγκλητική. Η επόμενη ηγουμένη από το 1963 ως το 1970 ήταν η γερόντισσα Παταπία (το 1970 παραιτήθηκε λόγω προβλημάτων υγείας) η οποία βοήθησε πάρα πολύ στην οικοδόμηση της μονής. Η επόμενη ηγουμένη ήταν η αδελφή Ισιδώρα η οποία εξακολουθεί να είναι μέχρι σήμερα.

Η μνήμη του Αγίου Παταπίου μνήμη εορτάζεται στις 8 Δεκεμβρίου. Ο Άγιος έχει βοηθήσει πολλά άτομα με άλλες ασθένειες, οικογενειακά και προσωπικά προβλήματα, στειρότητα και ούτω τω καθεξής.

Το μοναστήρι του Αγίου Παταπίου είναι στην Ελλάδα στην λουτρόπολη Λουτράκι, μία ώρα απόσταση από την Αθήνα.

Υποσημειώσεις

  1. ↑ ΘΗΕ, τ. 10, σελ. 124
  2. ↑ Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο..., σελ. 1088
  3. ↑ PG 97, 1205-1253

Πηγές

  • Χαράλαμπος Μπούσιας, "Ο Άγιος Πατάπιος και τα θαύματα του", Ιερά Μονή Αγίου Παταπίου, Λουτράκι, 2004.
  • Τσολακίδης Χρήστος, "Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας", Χ.Δ. Τσολακίδης, Αθήνα 2001.
  • Λήμμα Πατάπιος, ΘΗΕ, Μαρτίνος, Αθήνα, 1962-1968

Σύνδεσμοι

Ανακτήθηκε από «https://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=Πατάπιος,_Άγιος&oldid=19217»