Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ιωάννης ο Θεριστής"
μ |
μ |
||
| Γραμμή 6: | Γραμμή 6: | ||
==Υποσημειώσεις== | ==Υποσημειώσεις== | ||
| − | <div style="font-size: | + | <div style="font-size:95%; -moz-column-count:2; column-count:2;"> </div> |
==Βιβλιογραφία== | ==Βιβλιογραφία== | ||
Αναθεώρηση της 13:14, 18 Οκτωβρίου 2008
Ο Όσιος Ιωάννης ο Θεριστής υπήρξε Βασιλειανός[1] μοναχός του 11ου αιώνα.
Γεννήθηκε σ' ένα χαρέμι, στο Παλέρμο της Σικελίας γύρω στο 1000 μ.Χ. από μια σκλάβα Καλαβρέζα[2]. Με προτροπή της μητέρας του, ο Ιωάννης πήγε και εγκαταστάθηκε στην Καλαβρία, όπου βαπτίστηκε Χριστιανός και έγινε μοναχός. Μόνασε στη Μονή του Στύλου (Stilo), όπου απέκτησε το προσωνύμιο Θεριστής, επειδή ο ηγούμενος, για να του εμφυσήσει την ταπείνωση, του επέβαλλε να αναλάβει αυτό το διακόνημα. Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή, ο Ιωάννης που είχε προκόψει πολύ στα πνευματικά, πήρε την προσωνυμία του Θεριστή, όταν, με τρόπο θαυμαστό μάζεψε τα στάχυα των θεριστών[3].
Μετά την ίδρυση της μητρόπολης Ιταλίας, στην Καλαβρία ιδρύθηκε, σε τοποθεσία όπου προϋπήρχε παλιά βυζαντινή μονή, σύγχρονη Μονή η οποία προς τιμή του ονομάστηκε Ιερά Μονή Οσίου Ιωάννη τού Θεριστή.
Υποσημειώσεις
Βιβλιογραφία
- "Ιωάννης ο Θεριστής", Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμ. 7, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1965, στ. 6.
- περιοδικό Ιστορία Εικονογραφημένη, εκδ. Πάπυρος, τεύχ. 454 (2006).
- ↑ Πιθανόν, η ονομασία αυτή χαρακτηρίζει εκείνους που υπακούν στους μοναχικούς κανόνες του Μ. Βασιλείου (Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμ. 10, στ. 1035). Αρχικά και μέχρι το 16ο αιώνα, ήταν η ονομασία όλων των μοναχών του βυζαντινού τυπικού από τη Δυτική Εκκλησία ("Βασιλειανοί, οι (Εκκλ.)", εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα, τόμ. 13, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 2004-2005). Κατόπιν, η ονομασία Βασιλειανοί ταυτίστηκε με τους Ουνίτες μοναχούς, δηλ. τους μοναχούς της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας που ακολουθούν το Ορθόδοξο τυπικό (Podskalsky Gerhard, Η Ελληνική Θεολογία επί Τουρκοκρατίας 1453-1821, ΜΙΕΤ, Αθήνα 2005, σελ. 387).
- ↑ "Πάσχα στην Καλαβρία", Ιστορία Εικονογραφημένη, εκδ. Πάπυρος, τεύχ. 454 (2006), σελ. 87.
- ↑ Ιστορία Εικονογραφημένη, ό.π.
