Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Αδαμαντίνη μάρτυς"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
(Βίος Αγίας Αδαμαντίνης)
μ
 
(11 ενδιάμεσες εκδόσεις από 3 χρήστες δεν εμφανίζονται)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
== Ο βίος ==
+
[[Εικόνα:Adamantini.jpg|thumb|150px|<center>'''''Η Αγία Αδαμαντίνη'''''<br>''(χειρ Αλκιβιάδη Παππά, 2005)''</center>]]
 +
Η '''Αδαμαντίνη η μάρτυς''' είναι [[Άγιος|Αγία]] της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξης Εκκλησίας]], που έζησε κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, την εποχή των διωγμών. Καταγόταν από την Αδριανούπολη της Θράκης και ήταν σε νεαρή ηλικία όταν αυτή, άλλες 39 νεαρές συνασκήτριές της και ο διδάσκαλός τους [[Αμμούν ο διάκονος]] συνελήφθησαν από τον ηγεμόνα Βάβδο και οδηγήθηκαν στο βασιλιά της Θράκης Λικίνιο με την εντολή να θυσιάσουν στα είδωλα. Η Αγία, μαζί με τις συνασκήτριες και το διδάσκαλό τους, αρνήθηκε και έτσι ο βασιλιάς επεφύλαξε σε όλους μαρτυρικό θάνατο. Η Αγία Αδαμαντίνη μαζί με άλλες εννέα παρθένους επιλέχθηκαν να καούν ζωντανές και να μαρτυρήσουν έτσι κατά το έτος 305 μ.Χ. Η μνήμη της εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία την [[Πρότυπο:1 Σεπτεμβρίου|1η Σεπτεμβρίου]]. Σύμφωνα με το [[συναξάρι]] της ημέρας, όπως αυτό αναγράφεται στο [[Μηναία|Μηναίο]] Σεπτεμβρίου:<br>
 +
''"Τη αυτή ημέρα, Μνήμη των Αγίων τεσσαράκοντα γυναικών, Μαρτύρων, Παρθένων καί Ασκητριών, και Aμμούν Διακόνου, και διδασκάλου αυτών"''.
  
Η '''Αγία Αδαμαντίνη''' έζησε την εποχή των διωγμών, κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, στην Αδριανούπολη της Θράκης. Ήταν σε πολύ νεαρή ηλικία όταν αυτή, οι άλλες 39 νεαρές συνασκήτριές της και ο διδάσκαλός τους [[Αμμούν ο διάκονος]] συνελήφθησαν από τον ηγεμόνα Βάβδο και οδηγήθηκαν στο βασιλιά της Θράκης Λικίνιο με την εντολή να θυσιάσουν στα είδωλα. Η Αγία, μαζί με τις συνασκήτριες και το διδάσκαλό τους, αρνήθηκε και έτσι ο βασιλιάς επεφύλαξε σε όλους μαρτυρικό θάνατο. Η Αγία Αδαμαντίνη μαρτύρησε στην πυρά, το έτος 305 μ.Χ.
+
==Στίχοι==
 +
''Δισεικαρίθμοις παρθένοις πύρ καί ξίφος, Θεού προεξένησαν Υιόν νυμφίον.''
  
 +
''Αμμούν καλύπτραν έμπυρον δεδεγμένος, το σαρκικόν κάλυμμα χαίρων εξέδυ.''
  
== Η μνήμη ==
+
==Βιβλιογραφία==
Τη μνήμη της Αγίας Αδαμαντίνης η [[Ορθόδοξη Εκκλησία]] την τιμά την '''1η Σεπτεμβρίου'''.
+
*Νικόδημος Αγιορείτης, ''Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού'', τόμ. Α΄, Αθήνησι 1868, σελ. 5.
 +
*Τσολακίδης Δ. Χρήστος, ''Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας'', έκδ. 2η, εκδ. Χ.Δ. Τσολακίδη, Αθήνα 2001, σελ. 773.
  
  
== Ονομαστικές εορτές ==
+
[[Κατηγορία:Άγιοι|Α]]
Την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσοι έχουν το όνομα '''Αδαμαντίνη''' αλλά και όσοι έχουν τα ονόματα '''Αδαμάντιος''' και '''Αδαμαντία'''.
+
[[Κατηγορία:Μάρτυρες|Α]]
 +
[[Κατηγορία:Συναξαριστής|Α]]
 +
[[[[Κατηγορία:4ος αιώνας|Α]]
 +
 
 +
{{Συναξάρι}}

Τελευταία αναθεώρηση της 11:43, 25 Μαρτίου 2010

Η Αγία Αδαμαντίνη
(χειρ Αλκιβιάδη Παππά, 2005)

Η Αδαμαντίνη η μάρτυς είναι Αγία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που έζησε κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, την εποχή των διωγμών. Καταγόταν από την Αδριανούπολη της Θράκης και ήταν σε νεαρή ηλικία όταν αυτή, άλλες 39 νεαρές συνασκήτριές της και ο διδάσκαλός τους Αμμούν ο διάκονος συνελήφθησαν από τον ηγεμόνα Βάβδο και οδηγήθηκαν στο βασιλιά της Θράκης Λικίνιο με την εντολή να θυσιάσουν στα είδωλα. Η Αγία, μαζί με τις συνασκήτριες και το διδάσκαλό τους, αρνήθηκε και έτσι ο βασιλιάς επεφύλαξε σε όλους μαρτυρικό θάνατο. Η Αγία Αδαμαντίνη μαζί με άλλες εννέα παρθένους επιλέχθηκαν να καούν ζωντανές και να μαρτυρήσουν έτσι κατά το έτος 305 μ.Χ. Η μνήμη της εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία την 1η Σεπτεμβρίου. Σύμφωνα με το συναξάρι της ημέρας, όπως αυτό αναγράφεται στο Μηναίο Σεπτεμβρίου:
"Τη αυτή ημέρα, Μνήμη των Αγίων τεσσαράκοντα γυναικών, Μαρτύρων, Παρθένων καί Ασκητριών, και Aμμούν Διακόνου, και διδασκάλου αυτών".

Στίχοι

Δισεικαρίθμοις παρθένοις πύρ καί ξίφος, Θεού προεξένησαν Υιόν νυμφίον.

Αμμούν καλύπτραν έμπυρον δεδεγμένος, το σαρκικόν κάλυμμα χαίρων εξέδυ.

Βιβλιογραφία

  • Νικόδημος Αγιορείτης, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού, τόμ. Α΄, Αθήνησι 1868, σελ. 5.
  • Τσολακίδης Δ. Χρήστος, Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας, έκδ. 2η, εκδ. Χ.Δ. Τσολακίδη, Αθήνα 2001, σελ. 773.[[