Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Αποστολικοί Πατέρες"
μ |
μ |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
'''Αποστολικοί Πατέρες''' αποκαλούνται στον χριστιανισμό, μια ομάδα συγγραφέων οι οποίοι «''ήσαν κατά κάποιο τρόπο, προσωπικά συνδεδεμένοι με τους Αποστόλους''»<ref>Ιω. Ζηζιούλας, «''Ελληνισμός και Χριστιανισμός''», σελίς 176</ref>. Η δράση των ''Αποστολικών Πατέρων'' παρατηρείται από τα τέλη του 1ου αιώνα μέχρι τα τέλη του 2ου και ως στόχο είχε «''να διαφυλαχθεί η πίστη από τις νοθεύσεις και τις παραχαράξεις''»<ref>Κων. Σκουτέρης, «''Ιστορία των Δογμάτων''», Τόμος Α΄, σελίς 163</ref>, αλλά και να «''εκφράσουν το ήθος και τον ενθουσιασμό της νεανικής Εκκλησίας''»<ref>ενθ.αν.</ref>. Οι θεολόγοι σε αυτή την ομάδα αρχικά ενέταξαν τους ''[[Απόστολος Βαρνάβας|Βαρνάβα]]'', ''Κλήμη Ρώμης'', ''Ιγνάτιο Αντιοχείας'', ''Πολύκαρπο Σμύρνης'' και τον ''[[Ποιμήν του Ερμά|Ερμά]]'', ενώ εν συνεχεία προσέθεσαν τους ''Παπία Ιεραπόλεως'', την «''Προς Διόγνητον Επιστολή''» καθώς και τη «''Διδαχή των Αποστόλων''». | '''Αποστολικοί Πατέρες''' αποκαλούνται στον χριστιανισμό, μια ομάδα συγγραφέων οι οποίοι «''ήσαν κατά κάποιο τρόπο, προσωπικά συνδεδεμένοι με τους Αποστόλους''»<ref>Ιω. Ζηζιούλας, «''Ελληνισμός και Χριστιανισμός''», σελίς 176</ref>. Η δράση των ''Αποστολικών Πατέρων'' παρατηρείται από τα τέλη του 1ου αιώνα μέχρι τα τέλη του 2ου και ως στόχο είχε «''να διαφυλαχθεί η πίστη από τις νοθεύσεις και τις παραχαράξεις''»<ref>Κων. Σκουτέρης, «''Ιστορία των Δογμάτων''», Τόμος Α΄, σελίς 163</ref>, αλλά και να «''εκφράσουν το ήθος και τον ενθουσιασμό της νεανικής Εκκλησίας''»<ref>ενθ.αν.</ref>. Οι θεολόγοι σε αυτή την ομάδα αρχικά ενέταξαν τους ''[[Απόστολος Βαρνάβας|Βαρνάβα]]'', ''Κλήμη Ρώμης'', ''Ιγνάτιο Αντιοχείας'', ''Πολύκαρπο Σμύρνης'' και τον ''[[Ποιμήν του Ερμά|Ερμά]]'', ενώ εν συνεχεία προσέθεσαν τους ''Παπία Ιεραπόλεως'', την «''Προς Διόγνητον Επιστολή''» καθώς και τη «''Διδαχή των Αποστόλων''». | ||
| − | Σήμερα θεωρείται πως η «''[[Διδαχή των Αποστόλων]]''», η «''[[Επιστολή Βαρνάβα]]''» αλλά και ο «''Ποιμήν του Ερμά''», ανήκουν σε άλλη κατηγορία συγγραφών<ref>Ιω. Ζηζιούλας, «''Ελληνισμός και Χριστιανισμός''», σελίς 176</ref>, τόσο από άποψη μορφής όσο και πριεχομένου, ενώ η «''Προς Διόγνητον Επιστολή''» κατατάσεται πλέον στα απολογητικά έργα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, | + | Σήμερα θεωρείται πως η «''[[Διδαχή των Αποστόλων]]''», η «''[[Επιστολή Βαρνάβα]]''» αλλά και ο «''Ποιμήν του Ερμά''», ανήκουν σε άλλη κατηγορία συγγραφών<ref>Ιω. Ζηζιούλας, «''Ελληνισμός και Χριστιανισμός''», σελίς 176</ref>, τόσο από άποψη μορφής όσο και πριεχομένου, ενώ η «''Προς Διόγνητον Επιστολή''» κατατάσεται πλέον στα απολογητικά έργα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, ο όρος ''Αποστολικοί Πατέρες'' να αποδίδεται σήμερα στους [[Ιγνάτιος Αντιοχείας|Ιγνάτιο Αντιοχείας]], [[Πολύκαρπος Σμύρνης|Πολύκαρπο Σμύρνης]], [[Κλήμης Ρώμης|Κλήμη Ρώμης]] και [[Παπίας Ιεραπόλεως|Παπία Ιεραπόλεως]]. Τα έργα των ''Αποστολικών Πατέρων'' με εξαίρεση την «''Προς Διόγνητον επιστολή''» απευθύνονταν σε χριστιανούς, με αποτελέσμα να παρατηρείται μέσω των επιστολών αυτών «''η ζωή της νεαρής Εκκλησίας, οι παλμοί και τα προβλήματά της, η θεολογία και το πνεύμα της''»<ref>Κων. Σκουτέρης, «''Ιστορία των Δογμάτων''», τόμος Α΄, σελίς 164</ref>. Μάλιστα «''η ποικιλία των προσεγγίσεων, που τα κείμενα προσφέρουν, τους δίνει ιδιαίτερη αξία για την κατανόηση της ζωής και της θεολογίας της εκκλησίας''»<ref>ενθ.αν.</ref> τηνς εποχή αυτή. |
===Υποσημειώσεις=== | ===Υποσημειώσεις=== | ||
Αναθεώρηση της 09:51, 24 Μαΐου 2008
Αποστολικοί Πατέρες αποκαλούνται στον χριστιανισμό, μια ομάδα συγγραφέων οι οποίοι «ήσαν κατά κάποιο τρόπο, προσωπικά συνδεδεμένοι με τους Αποστόλους»[1]. Η δράση των Αποστολικών Πατέρων παρατηρείται από τα τέλη του 1ου αιώνα μέχρι τα τέλη του 2ου και ως στόχο είχε «να διαφυλαχθεί η πίστη από τις νοθεύσεις και τις παραχαράξεις»[2], αλλά και να «εκφράσουν το ήθος και τον ενθουσιασμό της νεανικής Εκκλησίας»[3]. Οι θεολόγοι σε αυτή την ομάδα αρχικά ενέταξαν τους Βαρνάβα, Κλήμη Ρώμης, Ιγνάτιο Αντιοχείας, Πολύκαρπο Σμύρνης και τον Ερμά, ενώ εν συνεχεία προσέθεσαν τους Παπία Ιεραπόλεως, την «Προς Διόγνητον Επιστολή» καθώς και τη «Διδαχή των Αποστόλων».
Σήμερα θεωρείται πως η «Διδαχή των Αποστόλων», η «Επιστολή Βαρνάβα» αλλά και ο «Ποιμήν του Ερμά», ανήκουν σε άλλη κατηγορία συγγραφών[4], τόσο από άποψη μορφής όσο και πριεχομένου, ενώ η «Προς Διόγνητον Επιστολή» κατατάσεται πλέον στα απολογητικά έργα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, ο όρος Αποστολικοί Πατέρες να αποδίδεται σήμερα στους Ιγνάτιο Αντιοχείας, Πολύκαρπο Σμύρνης, Κλήμη Ρώμης και Παπία Ιεραπόλεως. Τα έργα των Αποστολικών Πατέρων με εξαίρεση την «Προς Διόγνητον επιστολή» απευθύνονταν σε χριστιανούς, με αποτελέσμα να παρατηρείται μέσω των επιστολών αυτών «η ζωή της νεαρής Εκκλησίας, οι παλμοί και τα προβλήματά της, η θεολογία και το πνεύμα της»[5]. Μάλιστα «η ποικιλία των προσεγγίσεων, που τα κείμενα προσφέρουν, τους δίνει ιδιαίτερη αξία για την κατανόηση της ζωής και της θεολογίας της εκκλησίας»[6] τηνς εποχή αυτή.
Υποσημειώσεις
Βιβλιογραφία
- Ιωάννη Ζηζιούλα, «Ελληνισμός και Χριστιανισμός», Εκδόσεις Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2003
- Κωνσταντίνου Σκουτέρη, «Ιστορία των Δογμάτων», Τόμος Α΄, Αθήνα 1998
