Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη
Οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη οι νεομάρτυρες, αποτελούν Αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας οι οποίοι παρέδωσαν μαρτυρικώς τη ζωή τους κατά τον 15ο αιώνα στη Λέσβο. Η αγιότητά τους περιήλθε σε γνώση μας μόλις το 1959 όταν ανευρέθηκαν τα λείψανά τους στο σημείο του μαρτυρίου τους.
Ο Άγιος Ραφαήλ, κατά κόσμον Γεώργιος Λασκαρίδης γεννήθηκε στην Ιθάκη, όπου έλαβε πλούσια θεολογική και θύραθεν μόρφωση. Προερχόταν από αρχοντική οικογένεια του νησιού και έτσι αρχικώς υπηρέτησε ως αξιωματικός στο Βυζαντινό στρατό. Μετά όμως από ορισμένο διάστημα, έγινε μοναχός, λαμβάνοντας αρχικά το βαθμό του διακόνου και του πρεσβυτέρου και τελικά του αρχιμανδρίτη και του πρωτοσύγκελου. Ο Πατριάρχης μάλιστα εκτίμησε τόσο τις ικανότητές του, σε σημείο να του αναθέσει μαζί με άλλους ιεράρχες τη συμμετοχή σε διαθρησκευτικούς διαλόγους στη Δυτική Ευρώπη[1]. Σε ένα από τα ταξίδια του, στο Μορλαί της Γαλλίας, γνώρισε και το Νικόλαο, ένα ευσεβή νέο, ο οποίος καταγόταν από τους Ραγούς της Μηδείας, αλλά ζούσε στη Θεσσαλονίκη. Ο Νικόλαος εντυπωσιάστηκε από το Ραφαήλ και έτσι αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές τον ακολούθησε.
Κατά την Άλωση της Πόλεως ο Ραφαήλ μαζί με τον διάκονο Νικόλαο μόναζαν στη Θράκη. Κατόπιν μετακινήθηκαν στην Αλεξανδρούπολη και από εκεί στη Λέσβο, στη Μονή της Θεοτόκου, στη Θερμή, όπου ο Ραφαήλ έγινε ηγούμενος. Το 1462 στο μοναστήρι του επέδραμαν Τούρκοι οι οποίοι αφού τους συνέλαβαν τους θανάτωσαν με διάφορους τρόπους. Η εισβολή και τα βασανιστήρια ξεκίνησαν από τις 9 Απριλίου και ολοκληρώθηκαν στις 12. Μαζί τους μαρτύρησε και ένα δωδεκάχρονο κοριτσάκι, η Ειρήνη, η οποία ήταν κόρη του προεστού της Θερμής, Βασιλείου. Ο λόγος θανάτωσής τους ήταν η μη συνεργασία τους με τους Τούρκους, για να παρέχουν πληροφορίες σχετικά μα κάποιους ένοπλους επαναστάτες. Η μνήμη τους εορτάζεται στις 9 Απριλίου.
Η εύρεση των λειψάνων τους
Η γνώση της ύπαρξης των Αγίων αυτών μαρτύρων, συνέβη το 1959. Μία οικογένεια του νησιού της Λέσβου, ονομαζόμενοι Μαραγκοί, θέλησαν να ανεγείρουν ένα εκκλησάκι σε ένα κτήμα το οποία απέκτησαν διότι σύμφωνα με παραδόσεις του χωρικών συχνά εκεί εμφανιζόταν κάποιος καλόγερος. Κατά την εκσκαφή των θεμελίων στις 3.7.1959 οι εργάτες βρήκαν κάτω από βράχο ένα τάφο όπου σε αυτόν περιείχετο ένας ανθρώπινος σκελετός ο οποίος ευωδίαζε. Στο στόμα του σκελετού αυτού υπήρχε ένα κεραμίδι βυζαντινής εποχής με χαραγμένο ένα σταυρό, ενώ τα χέρια του ήταν σταυρωμένα στο στήθος. Στο εγγύς διάστημα σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων ο Άγιος εμφανίστηκε σε οράματα, αποκαλύπτοντας στοιχεία για την ταυτότητά του, όσο και των υπολοίπων μαρτύρων[2].
Υποσημειώσεις
Πηγές
- Ευαγγέλου Λέκκου, "Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη", Αποστολική Διακονία, Αθήνα.
- Τσολακίδης Χρήστος, "Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας", Χ.Δ. Τσολακίδης, Αθήνα 2001.
