Δημήτριος Θεσσαλονίκης
Ο Άγιος Δημήτριος, ο επονομαζόμενος και μυροβλήτης, αποτελεί έναν από τους πλέον δημοφιλείς Αγίους της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Έζησε κατά τα τέλη του 3ου αιώνα, με αρχές του 4ου και υπήρξε στρατιωτικός, που διέμενε στην πόλη της Θεσσαλονίκης, όπου και παρέδωσε μαρτυρικώς τη ζωή του. Τα στοιχεία που συλλέγουμε σχετικά με το βίο του προέρχονται από συναξάρια, αλλά και εγκωμιαστικούς λόγους του Γρηγορίου Παλαμά, Ισίδωρου Θεσσαλονίκης κ.α.[1].
Ο Άγιος Δημήτριος έδρασε στη Θεσσαλονίκη στα τέλη του 3ου αιώνα, επί Αυτοκρατορίας Διοκλητιανού (284-305) και τετραρχίας Μαξιμιανού (286-305)[2]. Σχετικές πληροφορίες για την παιδική του ηλικία είναι πανιχρές. Η γέννησή του τοποθετείται λίγο πριν την ανατολή της βασιλείας των Αυτοκρατόρων, δηλαδή περί το 280[3], από ευγενείς γονείς. Σύμφωνα με το συναξαριστή ήταν "χαριείς τη μορφήν, ψυχή δε χαριέστερος, ηδύς το φθέγμα, τον τρόπον ηδύστερος, γλυκύς τον λόγον, το ήθος γλυκύτερος"[4]. Όταν ενηλικιώθηκε έγινε στρατιωτικός του Ρωμαϊκού στρατού, που ανελίχθηκε σύντομα σε ανώτερα κλιμάκια λαμβάνοντας μέχρι και τη θέση του ανθυπάτου[5]. Ο ίδιος επίσης από νεανική ηλικία ακολούθησε το χριστιανισμό, κατηχώντας στη χριστιανική πίστη πολλούς νέους[6].
Η δραστηριότητά του αυτή καταγγέλθηκε στον αυτοκράτορα, οπότε και κλήθηκε σε απολογία. Ο Δημήτριος τότε δήλωσε την θρησκευτική ταυτότητα ενώπιον του Αυτοκράτορα, με αποτέλεσμα να φυλακιστεί. Την εποχή που φυλακίστηκε ο Δημήτριος, στην πόλη γίνονταν συχνά αγώνες στις Ρωμαϊκές αρένες όπου οι αρχές τοποθετούσαν εναντίον των χριστιανών τον Λυαίο, ένα ισχυρό παλαιστή όπου τους θανάτωνε. Ο Νέστορας όμως, ένας μαθητής του Δημητρίου, παίρνοντας την ευχή του Δημητρίου και παρά τη σωματική διαφορά, θανάτωσε το Λυαίο, με αποτέλεσμα την οργή του Αυτοκράτορα. Έτσι και κέλευσε τη θανάτωση του Δημητρίου και του Νέστορος (μία ημέρα μετά) δια λογχισμού. Το ημερολόγιο έδειχνε 26 Οκτωβρίου.
Ο Άγιος Δημήτριος αποκαλείται θαυματουργός και μυροβλύτης. Η ονομασία μυροβλύτης του αποδόθηκε διότι από τον τάφο του ανέβλυζε μύρο, ενώ συνέβαιναν και πολλά θαύματα. Οι αναφορές αυτές μάλιστα προέρχονται από πολλούς αγίους όπως ο Γρηγόριος Παλαμάς και ο Ευστάθιος Θεσσαλονίκης. Ο Άγιος Δημήτριος επίσης είναι πολιούχος άγιος της Θεσσαλονίκης.
Υποσημειώσεις
- ↑ Οι κυριότερες πηγές για το βίο του είναι το μαρτύριο του, γραμμένο από το Συμεών το μεταφραστή το 10ο αιώνα, καθώς και τρία βιβλία περί των θαυμάτων του, τα οποία γράφτηκαν κατά τον 7ο και 10ο αιώνα. Τα σχετικά βιβλία βρίσκονται στην Patrologia Greaca του Migne στον 116ο τόμο
- ↑ Στην εποχή του υπήρχε το διοικητικό σύστημα της τετραρχίας
- ↑ Ε. Λέκου, Ο Άγιος Δημήτριος, σελ. 6
- ↑ ο.π.
- ↑ Ο ανθύπατος ήταν τοποτηρητής του Υπάτου
- ↑ Χ. Τσολακίδης, Αγιολόγιο..., σελ. 947
Πηγές
- Ευαγγέλου Λέκκου, "Άγιος Δημήτριος", Αποστολική Διακονία, Αθήνα.
- Τσολακίδης Χρήστος, "Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας", Χ.Δ. Τσολακίδης, Αθήνα 2001..
