Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
ΕπιπλέονΣύμφωνα με τα παραπάνω, στο το ''δέσιμο'' του σατανά (''Αποκ. 20,2'' όπου η βασιλεία του [[Χριστός|Χριστού]] ξεκινά με ), το ''δέσιμο'' του σατανά, οποίο οι ''χιλιαστές'' εκλαμβάνουν ως απόλυτη τη δέσμευση απόλυτο γεγονός κατά την ''χιλιετή βασιλεία'' που (η οποία όπως προαναφέρθηκε, σύμφωνα με την ορθόδοξη ερμηνεία ξεκινά από την [[Ανάσταση]] του Κυρίου. Όμως η δέσμευση αυτή ''Χριστού'') θα πρέπει να θεωρείται σχετική θεωρηθεί σχετικό και πρόσκαιρηπρόσκαιρο. Η [[Καινή Διαθήκη]] δείχνει ότι ναι μεν ο [[Χριστός]] έδωσε εξουσία στους δικούς του να υποτάσσουν το διάβολο και να τον δεσμεύουν στο όνομά Του (''Ματθ. 12,28-29'', ''Α΄ Ιω. 4,4'', ''Εβρ. 2,14-15'', ''Πραξ. 26,18'' κ.ά.), όμως ο σατανάς παρά τη δέσμευση εξακολουθεί να εξασκεί επιρροή και εξουσία στους ανθρώπους (''Α΄ Πετρ. 5,8'', ''Ιακ. 4,7'' κ.ά.)<ref>Κόκορης Θ. Δημήτριος, ''Ορθοδοξία και Κακοδοξία'', τόμ. Γ΄, Αθήνα 1993, σελ. 226-229.</ref>.
→Η Ορθόδοξη ερμηνεία της περί «χιλιασμού» περικοπής Αποκ. 20,1-10
Σύμφωνα με την Ορθόδοξη ερμηνεία<ref>Για την ερμηνεία που ακολουθεί βλ. Γιαννακόπουλος, ''Ερμηνεία της Αποκαλύψεως'', ό.π., σελ. 210-211.</ref><ref>Βλ. και Τσιάκκας, ''Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Θρησκειών και Αιρέσεων'', ό.π., σελ. 337-338.</ref>, ''πρώτος θάνατος'' ή ''σωματικός'', είναι ο χωρισμός του σώματος από την ψυχή ενώ ''δεύτερος θάνατος'' ή ''πνευματικός'', είναι ο χωρισμός της ψυχής από το Θεό. Κατ' αναλογία, υπάρχουν και δύο αναστάσεις, δύο ζωές, Η πρώτη ζωή, είναι η ένωση ψυχής και σώματος, ενώ η δεύτερη, η ένωση της ψυχής με τον Θεό. Για τον ψυχικό θάνατο και την πνευματική νέκρωση γίνεται λόγος στο ''Ιω. 5,24-25''. Άρα, η ''χιλιετής βασιλεία'', είναι η βασιλεία του Χριστού από την ανάσταση Του ''"εως της συντέλειας του αιώνος"'' (''Ματθ. 28,18-20''. Βλ. και ''Λουκ. 17,20-21''). Στην περίοδο αυτή, πραγματοποιείται η ''πρώτη ανάσταση'', δηλαδή η ανάσταση των πιστών από τη δουλεία της αμαρτίας, η αναγέννηση τους στο σώμα του Χριστού (''Ιω. 3,3-55'', ''Γαλ. 3,26-29'', ''Ρωμ. 8,14-17''). Η κατάσταση της αμαρτωλής ζωής είναι πνευματικός θάνατος (''Λουκ. 15,24-32'', ''Ρωμ. 11,15'', ''Εφεσ. 5,14'', ''Α΄ Ιω. 3,14-15'', ''Αποκ. 3,1'') και συνεπώς, η απαλλαγή από την αμαρτωλή κατάσταση, είναι ανάσταση. Όσοι έλαβαν μέρος σ' αυτή την ''πρώτη ανάσταση'' θα βασιλεύσουν με τον [[Χριστός|Χριστό]] και δεν θα γνωρίσουν το ''δεύτερο θάνατο'', δηλαδή τον πνευματικό (''Αποκ. 2,11''. ''20,6-14''. ''21,8''). Όλοι αυτοί, θα λάβουν μέρος στη ''δεύτερη ανάσταση'', που είναι η μία και μοναδική, γενική ανάσταση των σωμάτων, θα ενωθούν με τους πιστούς που θα ζουν κατά την ημέρα του Κυρίου και θα ενδυθούν αφθαρσία και αθανασία, για να είναι ''"πάντοτε μετά του Κυρίου"'' (''Α΄ θεσ. 4,16-17'').
Στα παραπάνω, θα πρέπει να προστεθούν και άλλες ερμηνευτικές δυσκολίες της χιλιαστικής ερμηνείας:
