Πέτρος Άργους

Αυτό το άρθρο υπόκειται σε επεξεργασία αυτή τη στιγμή και για αρκετή ώρα. Παρακαλούμε, έχετε την ευγένεια να μην επεξεργαστείτε το άρθρο όσο αυτό το μήνυμα είναι ενεργοποιημένο, για να αποφευχθούν συγκρούσεις ταυτόχρονης επεξεργασίας. Εάν θέλετε να γνωρίζετε ποιος εργάζεται πάνω στο άρθρο, παρακαλούμε να ανατρέξετε στο ιστορικό του άρθρου. Εάν το πρότυπο βρίσκεται για πάνω από μία ώρα στο άρθρο χωρίς ενδιάμεση επεξεργασία/αποθήκευση θεωρήστε το άκυρο και παρακαλούμε να το αφαιρέσετε.

Ο Πέτρος, επίσκοπος Αργούς (9ος-10ος αιώνας), εξέχων ιεράρχης, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη γύρω στα 850 μ.Χ., παιδί μιας επταμελούς οικογένειας τα μέλη της οποίας διακρινόταν για την ευσέβεια και τα αγαθά έργα τους. Τέσσερα από τα πέντε παιδιά ακολούθησαν τον μοναχικό βίο, και ο Πέτρος, έχοντας ως πρότυπο τα μεγαλύτερα αδέλφια του, ήταν τόσο ασκητικός που "όλοι οι άλλοι μοναχοί μετεχειρίσθησαν αυτόν πρότυπον και παράδειγμα εις την αρετήν".

Ο Άγιος Πέτρος είχε αδαμάντινο χαρακτήρα και διακρίνονταν για τη μόρφωση και την ευγλωττία του, καθώς επίσης και για τα φιλάνθρωπα αισθήματά του. Γι΄ αυτό, ο τότε πατριάρχης Νικόλαος Μυστικός, εκτιμώντας τα προσόντα και την αρετή του μοναχού Πέτρου, θέλησε να τον χειροτονήσει επίσκοπο Κορίνθου.

Ο Πέτρος από ταπεινότητα αρνήθηκε και ο θρόνος δόθηκε στον αδελφό του Παύλο. Αργότερα κατέφυγε στην Κόρινθο, για να αποφύγει τον Πατριάρχη, ο οποίος ήθελε να τον κάμει δεσπότη. Έτσι, όταν χήρεψε ο επισκοπικός θρόνος Αργούς, οι Αργίτες τον θερμοπαρακάλεσαν και μπροστά στη επιμονή τους ο Πέτρος υποχώρησε και δέχτηκε. Έκτοτε αφοσιώθηκε στο λειτούργημά του και τίμησε τον επισκοπικό θρόνο υποδειγματικά. Η ποιμαντορία του ήταν πλήρης αγαθοεργιών και χριστιανικών πράξεων και κατόρθωνε να επαναφέρει τους παραστρατημένους και αμαρτωλούς στο δρόμο του θεού.

Το 920 μ.χ. μετέβη στην Κωνσταντινούπολη, για να λάβει μέρος σε σύνοδο που είχε συγκαλέσει ο Νικόλαος Μυστικός επί αυτοκράτορος Κωνσταντίνου πορφυρογεννήτου. Ο βιογράφος του Αγίου μας πληροφορεί ότι όσο ποίμαινε στο Άργος, έκανε διάφορα θαύματα - διάσωση του λαού από λιμό, λύτρωση αιχμαλώτων από τους πειρατές, διάσωση κόρης διωκόμενης από κάποιο στρατηγό, θεραπεία δαιμονιζόμενης γυναίκας κ.α. - και γι’ αυτό έλαβε την προσωνυμία του θαυματουργού.

Κοιμήθηκε στο Άργος 70 ετών και τάφηκε στο Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Όμως, Φράγκοι και Ενετοί άρπαξαν το ιερό λείψανο του Αγίου το 1421 και το μετέφεραν αρχικά στο Ναύπλιο και αργότερα στο Βατικανό. Ως υπεύθυνος μνημονεύεται ο Λατίνος επίσκοπος Σιγουντονάνης.

Μετά από άοκνες προσπάθειες όλων των Αρχιερέων της Μητροπόλεως Αργολίδος, Ο Θεός αξίωσε και μετά από συντονισμένες ενέργειες του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Ιακώβου Ά και του Παναγιώτατου Οικουμενικού Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου, τα Άγια Λείψανα του Αγίου, επιστρέφουν στην πολή του Άργους.

Η μνήμη του Αγίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 3 Μαΐου με ιδιαίτερη λαμπρότητα.

Βιβλιογραφία

• "Πέτρος, επίσκοπος Άργους", εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα, τόμ. 49, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 2004-2005.
• "Πέτρος, επίσκοπος Άργους", Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμ. 10, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1967, στ. 369-371.
• Νικόδημος Αγιορείτης, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού, τόμ. Β', Αθήνησι 1868, σελ. 127-128.