Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
Νέα σελίδα: '''Κυριακή της Ορθοδοξίας''' ονομάζεται η εορτή που τελείται στην Ορθόδοξη Εκκλησία την Α΄ Κυρια...
'''Κυριακή της Ορθοδοξίας''' ονομάζεται η εορτή που τελείται στην [[Ορθόδοξη Εκκλησία]] την Α΄ Κυριακή των Νηστειών της [[Τεσσαρακοστή|Μεγάλης Τεσσαρακοστής]], σε ανάμνηση της τελικής νίκης υπέρ των [[Ιερές εικόνες|ιερών εικόνων]] το έτος 843 μ.Χ. (νίκη γνωστή και ως ''"Θρίαμβος της Ορθοδοξίας"'') και κατ' επέκταση, σε ανάμνηση της νίκης της Ορθόδοξης πίστης κατά των πολλών και ποικίλων εχθρών της ανά τους αιώνες.
Οι [[Ιερές εικόνες]] πολεμήθηκαν για 120 περίπου χρόνια, σε όλο το διάστημα της λεγόμενης [[Εικονομαχία|Εικονομαχίας]] (727-843), από τους βυζαντινούς, εικονομάχους αυτοκράτορες (επηρεασμένους από ανεικονικές θρησκείες και αιρέσεις), συνταράσσοντας την Εκκλησία<ref>Φειδάς Ιω. Βλάσιος, ''Εκκλησιαστική Ιστορία - Απ' αρχής μέχρι την Εικονομαχία'', τόμ. Α΄, 3η έκδ., Αθήνα 2002, σελ. 769.</ref> με την άσκηση πολλές φορές ''"ωμής τρομοκρατίας"'', ιδιαίτερα κατά των μοναχών και του μοναχισμού που ήταν οι βασικοί αντίπαλοι των εικονομάχων<ref>Ostrogorsky Georg, «Ιστορία του Βυζαντινού Κράτους», τόμ. Β', 7η έκδ., Ιστορικές Εκδόσεις Στέφανος Δ. Βασιλόπουλος, Αθήνα 2002, σελ. 42.</ref>.
Η περίοδος της [[Εικονομαχία|Εικονομαχίας]], χωρίζεται σε δύο στάδια. Το πρώτο ξεκινά με την έναρξη από τον αυτοκράτορα [[Λέων Γ΄||Λέοντα Γ΄]] του πολέμου κατά των εικόνων ο οποίος έληξε το 780, όταν η αυτοκράτειρα [[Ειρήνη η Αθηναία|Ειρήνη]] τερμάτισε τους διωγμούς και η [[Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος]] (787), που συνεκλήθη στη ''Νίκαια'', δικαίωσε τις θέσεις των εικονόφιλων. Το δεύτερο, ξεκινά με τον αυτοκράτορα [[Λέων Ε΄|Λέοντα Ε΄]] και συνεχίστηκε μέχρι το 843 όταν οι εικόνες αποκαταστάθηκαν πάλι, μόνιμα αυτή τη φορά, από μια άλλη αυτοκράτειρα, τη [[Θεοδώρα]]<ref>Ware Κάλλιστος (επίσκ. Διοκλείας), ''Η Ορθόδοξη Εκκλησία'' (μτφρ. Ροηλίδης Ι.), 4η έκδ., Ακρίτας, Αθήνα 2007, σελ. 56-58.</ref>.
Πρωταγωνιστές στη μάχη για τις [[Ιερές εικόνες]], οι οποίες αποτελούν ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της Ορθοδοξίας, ήταν κατά την πρώτη περίοδο ο άγιος [[Ιωάννης ο Δαμασκηνός]] (†749/787) και στη δεύτερη ο άγιος [[Θεόδωρος Στουδίτης]] (†826)<ref>Ware Κάλλιστος, ''Η Ορθόδοξη Εκκλησία'', ό.π.</ref>.
Οι δογματικές αποφάσεις της Συνόδου της 11.3.843, που αναστήλωσε τις εικόνες, περιέχονται σ' ένα κείμενο με ιδιαίτερη σημασία για την ιστορία και θεολογία της Εκκλησίας απο τον 9ο έως τον 14ο αιώνα, το λεγόμενο [[Συννοδικό της Ορθοδοξίας]] (πιθανός συντάκτης της αρχικής μορφής του είναι ο πατριάρχης ''Μεθόδιος'', 843-847), το οποίο διαβάζεται στους Ναούς αποσπασματικά μέχρι σήμερα κατά την '''Κυριακή της Ορθοδοξίας''' (το κείμενο βρίσκεται στα έντυπα ''Τριώδια'' της Εκκλησίας)<ref>Μεταλληνός Δ. Γεώργιος, ''Πηγές Εκκλησιαστικής Ιστορίας'', Αρμός, Αθήνα 1989, σελ. 118.</ref>.
==Υποσημειώσεις==
<div style="font-size:85%; -moz-column-count:2; column-count:2;"><references /></div>
==Βιβλιογραφία==
*Ware Κάλλιστος (επίσκ. Διοκλείας), ''Η Ορθόδοξη Εκκλησία'' (μτφρ. Ροηλίδης Ι.), 4η έκδ., Ακρίτας, Αθήνα 2007.
*Μεταλληνός Δ. Γεώργιος, ''Πηγές Εκκλησιαστικής Ιστορίας'', Αρμός, Αθήνα 1989.
*"Ορθοδοξίας Κυριακή", Βεργωτής Γεώργιος, ''Λεξικόν Λειτουργικών και Τελετουργικών Όρων'', 3η έκδ. βελτιωμένη και επαυξημένη, Θεσσαλονίκη 1995..
[[Κατηγορία:Εορταί]]
[[Κατηγορία:Ζωτικά Άρθρα|Ο]]
Οι [[Ιερές εικόνες]] πολεμήθηκαν για 120 περίπου χρόνια, σε όλο το διάστημα της λεγόμενης [[Εικονομαχία|Εικονομαχίας]] (727-843), από τους βυζαντινούς, εικονομάχους αυτοκράτορες (επηρεασμένους από ανεικονικές θρησκείες και αιρέσεις), συνταράσσοντας την Εκκλησία<ref>Φειδάς Ιω. Βλάσιος, ''Εκκλησιαστική Ιστορία - Απ' αρχής μέχρι την Εικονομαχία'', τόμ. Α΄, 3η έκδ., Αθήνα 2002, σελ. 769.</ref> με την άσκηση πολλές φορές ''"ωμής τρομοκρατίας"'', ιδιαίτερα κατά των μοναχών και του μοναχισμού που ήταν οι βασικοί αντίπαλοι των εικονομάχων<ref>Ostrogorsky Georg, «Ιστορία του Βυζαντινού Κράτους», τόμ. Β', 7η έκδ., Ιστορικές Εκδόσεις Στέφανος Δ. Βασιλόπουλος, Αθήνα 2002, σελ. 42.</ref>.
Η περίοδος της [[Εικονομαχία|Εικονομαχίας]], χωρίζεται σε δύο στάδια. Το πρώτο ξεκινά με την έναρξη από τον αυτοκράτορα [[Λέων Γ΄||Λέοντα Γ΄]] του πολέμου κατά των εικόνων ο οποίος έληξε το 780, όταν η αυτοκράτειρα [[Ειρήνη η Αθηναία|Ειρήνη]] τερμάτισε τους διωγμούς και η [[Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος]] (787), που συνεκλήθη στη ''Νίκαια'', δικαίωσε τις θέσεις των εικονόφιλων. Το δεύτερο, ξεκινά με τον αυτοκράτορα [[Λέων Ε΄|Λέοντα Ε΄]] και συνεχίστηκε μέχρι το 843 όταν οι εικόνες αποκαταστάθηκαν πάλι, μόνιμα αυτή τη φορά, από μια άλλη αυτοκράτειρα, τη [[Θεοδώρα]]<ref>Ware Κάλλιστος (επίσκ. Διοκλείας), ''Η Ορθόδοξη Εκκλησία'' (μτφρ. Ροηλίδης Ι.), 4η έκδ., Ακρίτας, Αθήνα 2007, σελ. 56-58.</ref>.
Πρωταγωνιστές στη μάχη για τις [[Ιερές εικόνες]], οι οποίες αποτελούν ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της Ορθοδοξίας, ήταν κατά την πρώτη περίοδο ο άγιος [[Ιωάννης ο Δαμασκηνός]] (†749/787) και στη δεύτερη ο άγιος [[Θεόδωρος Στουδίτης]] (†826)<ref>Ware Κάλλιστος, ''Η Ορθόδοξη Εκκλησία'', ό.π.</ref>.
Οι δογματικές αποφάσεις της Συνόδου της 11.3.843, που αναστήλωσε τις εικόνες, περιέχονται σ' ένα κείμενο με ιδιαίτερη σημασία για την ιστορία και θεολογία της Εκκλησίας απο τον 9ο έως τον 14ο αιώνα, το λεγόμενο [[Συννοδικό της Ορθοδοξίας]] (πιθανός συντάκτης της αρχικής μορφής του είναι ο πατριάρχης ''Μεθόδιος'', 843-847), το οποίο διαβάζεται στους Ναούς αποσπασματικά μέχρι σήμερα κατά την '''Κυριακή της Ορθοδοξίας''' (το κείμενο βρίσκεται στα έντυπα ''Τριώδια'' της Εκκλησίας)<ref>Μεταλληνός Δ. Γεώργιος, ''Πηγές Εκκλησιαστικής Ιστορίας'', Αρμός, Αθήνα 1989, σελ. 118.</ref>.
==Υποσημειώσεις==
<div style="font-size:85%; -moz-column-count:2; column-count:2;"><references /></div>
==Βιβλιογραφία==
*Ware Κάλλιστος (επίσκ. Διοκλείας), ''Η Ορθόδοξη Εκκλησία'' (μτφρ. Ροηλίδης Ι.), 4η έκδ., Ακρίτας, Αθήνα 2007.
*Μεταλληνός Δ. Γεώργιος, ''Πηγές Εκκλησιαστικής Ιστορίας'', Αρμός, Αθήνα 1989.
*"Ορθοδοξίας Κυριακή", Βεργωτής Γεώργιος, ''Λεξικόν Λειτουργικών και Τελετουργικών Όρων'', 3η έκδ. βελτιωμένη και επαυξημένη, Θεσσαλονίκη 1995..
[[Κατηγορία:Εορταί]]
[[Κατηγορία:Ζωτικά Άρθρα|Ο]]