Ο Άγιος Ορέστης, είναι μάρτυρας της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Η καταγωγή του ήταν από την πόλη Τύανα, που βρίσκονταν στην περιοχή της Καππαδοκίας. Κατά την περίοδο που Αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήταν ο Διοκλητιανός και κατά το έτος 304[1], συνελήφθη με την κατηγορία ότι ήταν Χριστιανός, και οδηγήθηκε ενώπιον του ηγεμόνος της περιοχής Μάξιμου. Προσπάθησαν να τον αναγκάσουν να αρνηθεί την πίστη του στον Ιησού Χριστό, αλλά δεν τα κατάφεραν. Τον βασάνισαν με ραβδιά, χτυπώντας τον και εν συνεχεία τον οδήγησαν σε έναν ειδωλολατρικό ναό, για να θυσιάσει στα είδωλα. Τότε ο Μάρτυς, φυσώντας προς το μέρος των ειδώλων, τα έκανε να πέσουν κάτω σε κομμάτια[2]. Έτσι τον οδήγησαν στην φυλακή. Μετά από επτά ημέρες προσπάθησαν πάλι να τον αναγκάσουν να θυσιάσει και μη καταφέροντας τίποτε, του πέρασαν καρφιά στους αστραγάλους και τον έδεσαν πίσω από ένα άγριο άλογο. Το άλογο διωκόμενο έτρεξε περί τα είκοσι μίλια σέρνοντας τον Άγιο. Με αυτόν τον τρόπο παρέδωσε την ψυχή του. Η μνήμη του εορτάζεται στις 10 Νοεμβρίου.
Στίχοι
Ἀθλητικῶν, Ὀρέστα, σῶν ἱππασμάτων,
Νικητικὰ βραβεῖα πολλὰ προσδέχου.
Υποσημειώσεις
- ↑ Στον Συναξαριστή του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, αναφέρεται το έτος 289
- ↑ "Συχνά στον αναγνώστη των αγιολογικών έργων δημιουργείται η εντύπωση ότι η εξιστόρηση γεγονότων από τη ζωή των αγίων ενέχει το στοιχείο της υπερβολής. Ίσως ορισμένα δεδομένα εξυπηρετούν παιδαγωγικούς σκοπούς και είναι σχηματοποιημένα, είναι όμως απαραίτητα για την προβολή και αποδοχή του ιδεώδους της αγιότητας. Τα δεδομένα αυτά ανήκουν στην πλαισίωση της αλήθειας και με την πλαστικότητα τους προδιαθέτουν και προετοιμάζουν την αποδοχή της. Οι βιογράφοι των αγίων δεν περιορίζονται απλώς στην αφήγηση των γεγονότων, αλλά προχωρούν στην υπεριστορική και πνευματική τους ερμηνεία, δείχνουν το υπέρλογο της παρουσίας του θεού στη ζωή των αγίων και προβάλλουν σχηματικά τον βίο τους ως σύμβολο του νέου, του αναγεννημένου εν Χριστώ ανθρωπου. Το παράδοξο, το υπερβολικό και το αφύσικο για τα συνηθισμένα ανθρώπινα μέτρα, είναι παράγοντες δημιουργίας του κατάλληλου πλαισίου για την αναγνώριση και αποδοχή της αλήθειας." (Τσάμης Γ. Δημητρίος, Αγιολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1999, σελ. 29).
Βιβλιογραφία
- Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, «Συναξαριστής των Δώδεκα μηνών του Ενιαυτού» , Έκδόσεις Δόμος
