Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Μεσαίωνας"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
μ
μ
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
−
Με τον όρο [[Μεσαίωνας]] προσδιορίζεται μια ιστορική περίοδος η οποία εκτείνεται από τον 5ο έως τον 15ο αιώνα, με συμβατική χρονολογία έναρξης το 476, έτος καταλύσεως του Δυτικού ρωμαϊκού κράτους<ref>Καραγιαννόπουλος Ιωάννης, ''Εισαγωγή στη Μεσαιωνική Ιστορία και τη μελέτη της'', 3η ανατύπωση, Βάνιας, Θεσσαλονίκη 1990, σελ. 16.</ref><ref>"Μεσαίωνας", ''e-δομή'' (ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια ''ΔΟΜΗ''), εκδόσεις Δομή Α.Ε., Αθήνα 2003-2004 [DVD-ROM].</ref> και με αποδεκτή περίοδο λήξης την εμφάνιση του κινήματος της ''Αναγέννησης'' (14ος αι.)<ref>"Μεσαίωνας", ''e-δομή'', ό.π.</ref>, όταν επί διακόσια και πλέον χρόνια (από τις πρώτες δεκαετίες του 14ου μέχρι τα μέσα του 16ου αι.) οι εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής διανόησης αντιλαμβάνονταν ότι η εποχή τους διαφοροποιούνταν ριζικά από τους αιώνες που προηγήθηκαν<ref>Ζακυθηνός Διονύσιος, ''Αναγέννησις και Αναγεννήσεις-Ελληνικαί Ανακεφαλαιώσεις'', Αθήναι 1978, σελ. 139.</ref>. Κέντρο των εξελίξεων αυτών ήταν η Ιταλία, και έτσι θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ''η μεσαιωνική περίοδος έληξε με την αναγέννηση της Ρώμης''<ref>Nicholas David, ''Η Εξέλιξη του Μεσαιωνικού Κόσμου (312-1500)'', ΜΙΕΤ, Αθήνα 1999,  σελ. 706.</ref>.
+
Με τον όρο [[Μεσαίωνας]] προσδιορίζεται μια ιστορική περίοδος η οποία εκτείνεται από τον 5ο έως τον 15ο αιώνα, με συμβατική χρονολογία έναρξης το 476, έτος καταλύσεως του Δυτικού ρωμαϊκού κράτους<ref>Καραγιαννόπουλος Ιωάννης, ''Εισαγωγή στη Μεσαιωνική Ιστορία και τη μελέτη της'', 3η ανατύπωση, Βάνιας, Θεσσαλονίκη 1990, σελ. 16.</ref><ref>"Μεσαίωνας", ''e-δομή'' (ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια ''ΔΟΜΗ''), εκδόσεις Δομή Α.Ε., Αθήνα 2003-2004 [DVD-ROM].</ref> και με αποδεκτή περίοδο λήξης την εμφάνιση του κινήματος της ''Αναγέννησης''<ref>"Μεσαίωνας", ''e-δομή'', ό.π.</ref>, όταν επί διακόσια και πλέον χρόνια (από τις πρώτες δεκαετίες του 14ου μέχρι τα μέσα του 16ου αι.) οι εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής διανόησης αντιλαμβάνονταν ότι η εποχή τους διαφοροποιούνταν ριζικά από τους αιώνες που προηγήθηκαν<ref>Ζακυθηνός Διονύσιος, ''Αναγέννησις και Αναγεννήσεις-Ελληνικαί Ανακεφαλαιώσεις'', Αθήναι 1978, σελ. 139.</ref>. Κέντρο των εξελίξεων αυτών ήταν η Ιταλία, και έτσι θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ''η μεσαιωνική περίοδος έληξε με την αναγέννηση της Ρώμης''<ref>Nicholas David, ''Η Εξέλιξη του Μεσαιωνικού Κόσμου (312-1500)'', ΜΙΕΤ, Αθήνα 1999,  σελ. 706.</ref>.
  
 
Χαρακτηριστικά στοιχεία που σημειώνουν απομάκρυνση από την εποχή της ρωμαϊκής αρχαιότητας και είσοδο επομένως στη νέα ιστορική φάση των ''Μέσων Χρόνων'', είναι<ref>Καραγιαννόπουλος, ''Εισαγωγή...'', ό.π.</ref>:
 
Χαρακτηριστικά στοιχεία που σημειώνουν απομάκρυνση από την εποχή της ρωμαϊκής αρχαιότητας και είσοδο επομένως στη νέα ιστορική φάση των ''Μέσων Χρόνων'', είναι<ref>Καραγιαννόπουλος, ''Εισαγωγή...'', ό.π.</ref>:

Αναθεώρηση της 08:33, 21 Μαρτίου 2009

Με τον όρο Μεσαίωνας προσδιορίζεται μια ιστορική περίοδος η οποία εκτείνεται από τον 5ο έως τον 15ο αιώνα, με συμβατική χρονολογία έναρξης το 476, έτος καταλύσεως του Δυτικού ρωμαϊκού κράτους[1][2] και με αποδεκτή περίοδο λήξης την εμφάνιση του κινήματος της Αναγέννησης[3], όταν επί διακόσια και πλέον χρόνια (από τις πρώτες δεκαετίες του 14ου μέχρι τα μέσα του 16ου αι.) οι εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής διανόησης αντιλαμβάνονταν ότι η εποχή τους διαφοροποιούνταν ριζικά από τους αιώνες που προηγήθηκαν[4]. Κέντρο των εξελίξεων αυτών ήταν η Ιταλία, και έτσι θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η μεσαιωνική περίοδος έληξε με την αναγέννηση της Ρώμης[5].

Χαρακτηριστικά στοιχεία που σημειώνουν απομάκρυνση από την εποχή της ρωμαϊκής αρχαιότητας και είσοδο επομένως στη νέα ιστορική φάση των Μέσων Χρόνων, είναι[6]:

  1. Η βαθειά κρίση και παρακμή του ρωμαϊκού κόσμου και των ρωμαϊκών πολιτιστικών αξιών σε κάθε έκφανση της ζωής (διοίκηση, οικονομία, θρησκεία, κοινωνία, παιδεία).
  2. Η είσοδος των γερμανικών λαών στο Δυτικό ευρωπαϊκό χώρο και η ανάμειξη τους στη διαμόρφωση νέας πολιτιστικής συνθέσεως, της οποίας συστατικοί παράγοντες θα γίνουν ο παλιός ρωμαϊκός πολιτισμός, οι νέοι λαοί και η χριστιανική Εκκλησία.
  3. Η έναρξη της επίσημης και αποφασιστικής επιδράσεως της χριστιανικής Εκκλησίας και του χριστιανικού πνεύματος και διδασκαλίας στην ιδιωτική και δημόσια ζωή των λαών της Δύσεως.

Τα ιστορικά γνωρίσματα που δείχνουν το τέλος της περιόδου του Μεσαίωνα, είναι[7].:

  1. Τα αποτελέσματα από την εφεύρεση της τυπογραφίας.
  2. Τα υπερπόντια ταξίδια.
  3. Η πλήρης στροφή προς τα πρότυπα της κλασικής αρχαιότητας.
  4. Η ενίσχυση του μοναρχικού θεσμού.
  5. Η εγκατάλειψη του σχολαστικισμού των Μέσων Χρόνων.

Υποσημειώσεις

  1. ↑ Καραγιαννόπουλος Ιωάννης, Εισαγωγή στη Μεσαιωνική Ιστορία και τη μελέτη της, 3η ανατύπωση, Βάνιας, Θεσσαλονίκη 1990, σελ. 16.
  2. ↑ "Μεσαίωνας", e-δομή (ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια ΔΟΜΗ), εκδόσεις Δομή Α.Ε., Αθήνα 2003-2004 [DVD-ROM].
  3. ↑ "Μεσαίωνας", e-δομή, ό.π.
  4. ↑ Ζακυθηνός Διονύσιος, Αναγέννησις και Αναγεννήσεις-Ελληνικαί Ανακεφαλαιώσεις, Αθήναι 1978, σελ. 139.
  5. ↑ Nicholas David, Η Εξέλιξη του Μεσαιωνικού Κόσμου (312-1500), ΜΙΕΤ, Αθήνα 1999, σελ. 706.
  6. ↑ Καραγιαννόπουλος, Εισαγωγή..., ό.π.
  7. ↑ Τσιρπανλής Ζαχαρίας, Η Δυτική Ευρώπη στους Μέσους Χρόνους (5ος-15ος αι.), 3η έκδ. αναθεωρημένη, Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1985, σελ. 239.

Βιβλιογραφία

  • "Μεσαίωνας", e-δομή (ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια ΔΟΜΗ), εκδόσεις Δομή Α.Ε., Αθήνα 2003-2004 [DVD-ROM].
  • "Μεσαίωνας", εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα, τόμ. 41, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 2004-2005 [CD-ROM].
  • Marjorie Rowling, Η Καθημερινή Ζωή στο Μεσαίωνα, 2η έκδ., Παπαδήμας, Αθήνα 1988.
  • Nicholas David, Η Εξέλιξη του Μεσαιωνικού Κόσμου (312-1500), ΜΙΕΤ, Αθήνα 1999.
  • Ζακυθηνός Διονύσιος, Αναγέννησις και Αναγεννήσεις-Ελληνικαί Ανακεφαλαιώσεις, Αθήναι 1978.
  • Καραγιαννόπουλος Ιωάννης, Εισαγωγή στη Μεσαιωνική Ιστορία και τη μελέτη της, Βάνιας, Θεσσαλονίκη 1990.
  • Τσιρπανλής Ζαχαρίας, Η Δυτική Ευρώπη στους Μέσους Χρόνους (5ος-15ος αι.), 3η έκδ. αναθεωρημένη, Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1985.
Ανακτήθηκε από «https://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=Μεσαίωνας&oldid=14454»