Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Πρότυπο:Η Ορθόδοξη Εκκλησία"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
μ (Τιτουλάριος Μητροπολίτης)
Γραμμή 10: Γραμμή 10:
 
* Περιεχόμενα: [[Πρότυπο:Η Ορθόδοξη Εκκλησία/Περιεχόμενα|Σελίδες περιεχομένων]]
 
* Περιεχόμενα: [[Πρότυπο:Η Ορθόδοξη Εκκλησία/Περιεχόμενα|Σελίδες περιεχομένων]]
  
−
*''Σύνοψη'': Ο συγγραφέας του βιβλίου ''"Η Ορθόδοξη Εκκλησία"'', Επίσκοπος Διοκλείας ''Κάλλιστος Ware''<ref>Κάλλιστος Ware (Timothy Ware, γεν. το 1934 στο Bath της Αγγλίας). Πρώην Αγγλικανός και ιδρυτής της ορθόδοξης ενορίας της Oξφόρδης το 1960, Επίσκοπος Διοκλείας από το 1982. Στις 31 Μαρτίου 2007, η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου τον προήγαγε σε Τιτουλάριο Μητροπολίτη Διοκλείας. Καθηγητής των Ορθοδόξων Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης μέχρι τη συνταξιοδότησή του (''περισσότερες πληροφορίες στο [http://www.ec-patr.org/hierarchs/show.php?lang=gr&id=112 σύντομο βιογραφικό του], στις [http://www.ec-patr.org/default.php?lang=gr ιστοσελίδες του Οικουμενικού Πατριαρχείου]'').</ref>, δηλώνει εξ αρχής τον σκοπό του βιβλίου του: πρόκειται για ένα έργο που αν και μεταφράστηκε στα Ελληνικά, γράφτηκε αρχικά ''"για το αγγλόφωνο κοινό, και δεν γράφτηκε πρωταρχικά για ορθοδόξους, αλλά για μη ορθοδόξους, που αναζητούν την αλήθεια"''<ref>Στο εν λόγω βιβλίο, σελ. 11.</ref>. Και δεν είναι δύσκολο, από τις πρώτες σελίδες, να αντιληφθεί κάποιος την ήρεμη αγάπη που νιώθει για την Ορθόδοξη Εκκλησία, την οποία επιχειρεί να παρουσιάσει το ίδιο νηφάλια στο αναγνωστικό του κοινό: ''"Οι Ορθόδοξοι λοιπόν υποστηρίζουν κάτι που θα μπορούσε εκ πρώτης όψεως να εκπλήσσει: θεωρούν την Εκκλησία τους ως την Εκκλησία που φυλάσσει και διδάσκει την ορθή πίστη στον θεό, και Τον δοξάζει με την ορθή λατρεία, και πώς είναι η Εκκλησία του Χριστού επί της γης. Ένας από τους σκοπούς λοιπόν αυτού του βιβλίου είναι να ρίξει φως σ' αυτόν τον ισχυρισμό και στο τι οι Ορθόδοξοι σκέφτονται για τους άλλους χριστιανούς που δεν ανήκουν στην Εκκλησία τους"''<ref>Σελ. 24.</ref>. Το πρώτο και μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου αυτού, αφιερώνεται στην Ιστορία της Εκκλησίας, ως ενιαία στην αρχή, που όμως διαφοροποιείται σε Ανατολική και Δυτική εξαιτίας της πολιτικής, πολιτιστικής και δογματικής απόστασης που άρχισε να εμφανίζεται ολοένα και πιο ξεκάθαρα. Ο Κάλλιστος Ware, έχει μια αναγνωρισμένη ικανότητα να παρουσιάζει τα προβλήματα μεταξύ Ορθοδόξων και Καθολικών χωρίς εμπάθεια, με έναν ειλικρινή τρόπο<ref>Frazee A. Charles, ''Ορθόδοξος Εκκλησία και Ελληνική Ανεξαρτησία 1821-1852'', Δόμος, Αθήνα 1987, σελ. 17, υποσημ. #7.</ref>. Είναι σημαντικό άλλωστε να το έχει αυτό στο μυαλό του ο αναγνώστης, για να μπορέσει να ερμηνεύσει κάποιες διατυπώσεις, καθώς ο συγγραφέας δεν δείχνει να παρασύρεται σε χαρακτηρισμούς ούτε όταν αναφέρεται στις σταυροφορίες και στην τραγική κατάληξή τους στα 1204: ''"Αυτή η δυτική παρέμβαση στη Βυζαντινή πολιτική δεν είχε ευτυχή κατάληξη'', γράφει απλά ο Κάλλιστος Ware, ''καθότι τελικά οι σταυροφόροι, αηδιασμένοι απ' ό,τι θεωρούσαν ως ελληνική διπλοπροσωπία, έχασαν την υπομονή τους και λεηλάτησαν την πόλη. Η Ανατολική Χριστιανοσύνη ποτέ δεν ξέχασε αυτές τις τρεις φοβερές μέρες λεηλασίας"''<ref>Σελ. 103-104.</ref>. Βέβαια, η νηφαλιότητα του επισκόπου Ware, δεν τίθεται εμπόδιο στην παρουσίαση όλης της αλήθειας, σε ζητήματα πίστεως. Όταν, για παράδειγμα, αναφέρεται στην προοπτική επανένωσης των εκκλησιών ξεκαθαρίζει: ''"Οι Ορθόδοξοι, επειδή πιστεύουν πως η Εκκλησία τους είναι η αληθινή Εκκλησία, δεν μπορεί παρά να έχουν μια έσχατη επιθυμία: την ένταξη όλων των χριστιανών στην Ορθοδοξία. Δεν πρέπει βέβαια να νομιστεί πως οι Ορθόδοξοι απαιτούν την υποταγή των άλλων χριστιανών σ' ένα συγκεκριμένο κέντρο εξουσίας και δικαιοδοσίας....Υπάρχει όμως ένα πεδίο όπου η ποικιλία δεν επιτρέπεται. Η Ορθοδοξία επιμένει πάνω στην ενότητα σε ζητήματα πίστεως. Πριν υπάρξει επανένωση των χριστιανών, θα πρέπει κατ' αρχάς να υπάρξει πλήρης συμφωνία στην πίστη: αυτή είναι μια βασική αρχή των Ορθοδόξων σ' όλες τις οικουμενικές σχέσεις τους. Αυτό που ενδιαφέρει είναι η ενότητα στην πίστη, κι όχι μια ενότητα που θα στηρίζεται στην οργάνωση...Μόνο μια βάση μπορεί να υπάρξει για την ένωση — η πληρότητα της πίστεως."''<ref>Σελ. 488-489.</ref>. Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου, με τίτλο ''"Η Ορθόδοξη Εκκλησία και η Επανένωση των Χριστιανών"'', παρουσιάζεται με συντομία το ιστορικό των προσπαθειών επανένωσης και οι προοπτικές που υπάρχουν σήμερα. Και στο κομμάτι αυτό, αποδεικνύει ο συγγραφέας ότι δεν έχει σκοπό να κάνει ευθείες βολές κατά του Οικουμενικού διαλόγου, σαν κι αυτές που διαβάζει κανείς στο επίσης αξιόλογο βιβλίο του ''Ανδρέα θεοδώρου'', [http://el.orthodoxwiki.org/OrthodoxWiki:%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1#.CE.97_.CE.9F.CF.85.CF.83.CE.AF.CE.B1_.CF.84.CE.B7.CF.82_.CE.9F.CF.81.CE.B8.CE.BF.CE.B4.CE.BF.CE.BE.CE.AF.CE.B1.CF.82 "Η Ουσία της Ορθοδοξίας"]. Ο ''Κάλλιστος Ware'' τονίζει όσα κάνουν αναγκαίο τον διάλογο και τα οφέλη από αυτόν, ενώ ο ''Ανδρέας Θεοδώρου'' τονίζει όσα χωρίζουν τις εκκλησίες και επισημαίνει τους κινδύνους. Ο επίσκοπος Διοκλείας, επιμένει περισσότερο στο ιστορικό κομμάτι, το οποίο, στο βιβλίο του, είναι έκτασης 300 περίπου σελίδων, και το ένα τρίτο από αυτό, είναι αφιερωμένο στην Ορθοδοξία του 20ου αιώνα: περιγράφεται η σύγκρουση με την αθεΐα στα κομμουνιστικά καθεστώτα, η εικόνα της Ορθοδοξίας της διασποράς και η ιεραποστολική της δράση. Ακολούθως, ο συγγραφέας αφιερώνει το δεύτερο μέρος στη θεολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, με συνοπτική παράθεση στοιχείων Ορθόδοξης τριαδολογίας, ανθρωπολογίας, Χριστολογίας, εκκλησιολογίας και εσχατολογίας. Ακολουθεί η περιγραφή της λατρευτικής παράδοσης και των μυστηρίων, ενώ στο τέλος του έργου, παρατίθεται μια πολυσέλιδη βιβλιογραφία, κυρίως ξενόγλωσση, ανά θεματική ενότητα ''"για μια βαθύτερη ενημέρωση πάνω στο θέμα"''<ref>Στις σελίδες 517-540.</ref>. Τελικά, το περιεχόμενο του πονήματος αυτού, είναι απόλυτα συμβατό με την ομολογία που διατυπώνει ο Κάλλιστος Ware στον ειδικό πρόλογο της αναθεωρημένης έκδοσης του 1996 για το ελληνικό αναγνωστικό κοινό: ''"Ευγνωμονώ τον Θεό για το ότι, σχεδόν σαράντα χρόνια πριν, είχα την ευτυχία να γίνω δεκτός στην Ορθόδοξη Εκκλησία...αισθάνθηκα πως εισήλθα στον αληθινό μου οίκο αυτή δε η πεποίθηση ποτέ δεν άλλαξε σ' όλα αυτά τα χρόνια που ακολούθησαν"''<ref>Σελ. 12.</ref>. Αυτή την πεποίθηση παρουσιάζει στο αξιόλογο βιβλίο του, με καθαρή σκέψη, απλούς ορισμούς και στρωτή, κατανοητή γλώσσα. Σίγουρα, θα μπορούσε να διαβαστεί και ως μια άλλη οπτική γωνία, σε ένα θέμα που πραγματεύεται επίσης και ο αείμνηστος Ανδρέας θεοδώρου στο [http://el.orthodoxwiki.org/OrthodoxWiki:%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1#.CE.97_.CE.9F.CF.85.CF.83.CE.AF.CE.B1_.CF.84.CE.B7.CF.82_.CE.9F.CF.81.CE.B8.CE.BF.CE.B4.CE.BF.CE.BE.CE.AF.CE.B1.CF.82 δικό του έργο].
+
*''Σύνοψη'': Ο συγγραφέας του βιβλίου ''"Η Ορθόδοξη Εκκλησία"'', Επίσκοπος Διοκλείας ''Κάλλιστος Ware''<ref>Κάλλιστος Ware (Timothy Ware, γεν. το 1934 στο Bath της Αγγλίας). Πρώην Αγγλικανός και ιδρυτής της ορθόδοξης ενορίας της Oξφόρδης το 1960, Επίσκοπος Διοκλείας από το 1982. Στις 31 Μαρτίου 2007, η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου τον προήγαγε σε Τιτουλάριο Μητροπολίτη Διοκλείας. Καθηγητής των Ορθοδόξων Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης μέχρι τη συνταξιοδότησή του (''περισσότερες πληροφορίες στο [http://www.ec-patr.org/hierarchs/show.php?lang=gr&id=112 σύντομο βιογραφικό του], στις [http://www.ec-patr.org/default.php?lang=gr ιστοσελίδες του Οικουμενικού Πατριαρχείου]'').</ref>, δηλώνει εξ αρχής τον σκοπό του βιβλίου του: πρόκειται για ένα έργο που αν και μεταφράστηκε στα Ελληνικά, γράφτηκε αρχικά ''"για το αγγλόφωνο κοινό, και δεν γράφτηκε πρωταρχικά για ορθοδόξους, αλλά για μη ορθοδόξους, που αναζητούν την αλήθεια"''<ref>Στο εν λόγω βιβλίο, σελ. 11.</ref>. Και δεν είναι δύσκολο, από τις πρώτες σελίδες, να αντιληφθεί κάποιος την ήρεμη αγάπη που νιώθει για την Ορθόδοξη Εκκλησία, την οποία επιχειρεί να παρουσιάσει το ίδιο νηφάλια στο αναγνωστικό του κοινό: ''"Οι Ορθόδοξοι λοιπόν υποστηρίζουν κάτι που θα μπορούσε εκ πρώτης όψεως να εκπλήσσει: θεωρούν την Εκκλησία τους ως την Εκκλησία που φυλάσσει και διδάσκει την ορθή πίστη στον θεό, και Τον δοξάζει με την ορθή λατρεία, και πώς είναι η Εκκλησία του Χριστού επί της γης. Ένας από τους σκοπούς λοιπόν αυτού του βιβλίου είναι να ρίξει φως σ' αυτόν τον ισχυρισμό και στο τι οι Ορθόδοξοι σκέφτονται για τους άλλους χριστιανούς που δεν ανήκουν στην Εκκλησία τους"''<ref>Σελ. 24.</ref>. Το πρώτο και μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου αυτού, αφιερώνεται στην Ιστορία της Εκκλησίας, ως ενιαία στην αρχή, που όμως διαφοροποιείται σε Ανατολική και Δυτική εξαιτίας της πολιτικής, πολιτιστικής και δογματικής απόστασης που άρχισε να εμφανίζεται ολοένα και πιο ξεκάθαρα. Ο Κάλλιστος Ware, έχει μια αναγνωρισμένη ικανότητα να παρουσιάζει τα προβλήματα μεταξύ Ορθοδόξων και Καθολικών χωρίς εμπάθεια, με έναν ειλικρινή τρόπο<ref>Frazee A. Charles, ''Ορθόδοξος Εκκλησία και Ελληνική Ανεξαρτησία 1821-1852'', Δόμος, Αθήνα 1987, σελ. 17, υποσημ. #7.</ref>. Είναι σημαντικό άλλωστε να το έχει αυτό στο μυαλό του ο αναγνώστης, για να μπορέσει να ερμηνεύσει κάποιες διατυπώσεις, καθώς ο συγγραφέας δεν δείχνει να παρασύρεται σε χαρακτηρισμούς ούτε όταν αναφέρεται στις σταυροφορίες και στην τραγική κατάληξή τους στα 1204: ''"Αυτή η δυτική παρέμβαση στη Βυζαντινή πολιτική δεν είχε ευτυχή κατάληξη'', γράφει απλά ο Κάλλιστος Ware, ''καθότι τελικά οι σταυροφόροι, αηδιασμένοι απ' ό,τι θεωρούσαν ως ελληνική διπλοπροσωπία, έχασαν την υπομονή τους και λεηλάτησαν την πόλη. Η Ανατολική Χριστιανοσύνη ποτέ δεν ξέχασε αυτές τις τρεις φοβερές μέρες λεηλασίας"''<ref>Σελ. 103-104.</ref>. Βέβαια, η νηφαλιότητα του επισκόπου Ware, δεν τίθεται εμπόδιο στην παρουσίαση όλης της αλήθειας, σε ζητήματα πίστεως. Όταν, για παράδειγμα, αναφέρεται στην προοπτική επανένωσης των εκκλησιών ξεκαθαρίζει: ''"Οι Ορθόδοξοι, επειδή πιστεύουν πως η Εκκλησία τους είναι η αληθινή Εκκλησία, δεν μπορεί παρά να έχουν μια έσχατη επιθυμία: την ένταξη όλων των χριστιανών στην Ορθοδοξία. Δεν πρέπει βέβαια να νομιστεί πως οι Ορθόδοξοι απαιτούν την υποταγή των άλλων χριστιανών σ' ένα συγκεκριμένο κέντρο εξουσίας και δικαιοδοσίας....Υπάρχει όμως ένα πεδίο όπου η ποικιλία δεν επιτρέπεται. Η Ορθοδοξία επιμένει πάνω στην ενότητα σε ζητήματα πίστεως. Πριν υπάρξει επανένωση των χριστιανών, θα πρέπει κατ' αρχάς να υπάρξει πλήρης συμφωνία στην πίστη: αυτή είναι μια βασική αρχή των Ορθοδόξων σ' όλες τις οικουμενικές σχέσεις τους. Αυτό που ενδιαφέρει είναι η ενότητα στην πίστη, κι όχι μια ενότητα που θα στηρίζεται στην οργάνωση...Μόνο μια βάση μπορεί να υπάρξει για την ένωση — η πληρότητα της πίστεως."''<ref>Σελ. 488-489.</ref>. Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου, με τίτλο ''"Η Ορθόδοξη Εκκλησία και η Επανένωση των Χριστιανών"'', παρουσιάζεται με συντομία το ιστορικό των προσπαθειών επανένωσης και οι προοπτικές που υπάρχουν σήμερα. Και στο κομμάτι αυτό, αποδεικνύει ο συγγραφέας ότι δεν έχει σκοπό να κάνει ευθείες βολές κατά του Οικουμενικού διαλόγου, σαν κι αυτές που διαβάζει κανείς στο επίσης αξιόλογο βιβλίο του ''Ανδρέα θεοδώρου'', [http://el.orthodoxwiki.org/OrthodoxWiki:%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1#.CE.97_.CE.9F.CF.85.CF.83.CE.AF.CE.B1_.CF.84.CE.B7.CF.82_.CE.9F.CF.81.CE.B8.CE.BF.CE.B4.CE.BF.CE.BE.CE.AF.CE.B1.CF.82 "Η Ουσία της Ορθοδοξίας"]. Ο ''Κάλλιστος Ware'' τονίζει όσα κάνουν αναγκαίο τον διάλογο και τα οφέλη από αυτόν, ενώ ο ''Ανδρέας Θεοδώρου'' τονίζει όσα χωρίζουν τις εκκλησίες και επισημαίνει τους κινδύνους. Ο επίσκοπος Διοκλείας, επιμένει περισσότερο στο ιστορικό κομμάτι, το οποίο, στο βιβλίο του, είναι έκτασης 300 περίπου σελίδων, και το ένα τρίτο από αυτό, είναι αφιερωμένο στην Ορθοδοξία του 20ου αιώνα: περιγράφεται η σύγκρουση με την αθεΐα στα κομμουνιστικά καθεστώτα, η εικόνα της Ορθοδοξίας της διασποράς και η ιεραποστολική της δράση. Ακολούθως, ο συγγραφέας αφιερώνει το δεύτερο μέρος στη θεολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, με συνοπτική παράθεση στοιχείων Ορθόδοξης τριαδολογίας, ανθρωπολογίας, Χριστολογίας, εκκλησιολογίας και εσχατολογίας. Ακολουθεί η περιγραφή της λατρευτικής παράδοσης και των μυστηρίων, ενώ στο τέλος του έργου, παρατίθεται μια πολυσέλιδη βιβλιογραφία, κυρίως ξενόγλωσση, ανά θεματική ενότητα ''"για μια βαθύτερη ενημέρωση πάνω στο θέμα"''<ref>Στις σελίδες 517-540.</ref>. Τελικά, το περιεχόμενο του πονήματος αυτού, είναι απόλυτα συμβατό με την ομολογία που διατυπώνει ο Κάλλιστος Ware στον ειδικό πρόλογο της αναθεωρημένης έκδοσης του 1996 για το ελληνικό αναγνωστικό κοινό: ''"Ευγνωμονώ τον Θεό για το ότι, σχεδόν σαράντα χρόνια πριν, είχα την ευτυχία να γίνω δεκτός στην Ορθόδοξη Εκκλησία...αισθάνθηκα πως εισήλθα στον αληθινό μου οίκο αυτή δε η πεποίθηση ποτέ δεν άλλαξε σ' όλα αυτά τα χρόνια που ακολούθησαν"''<ref>Σελ. 12.</ref>. Αυτή την πεποίθηση παρουσιάζει στο αξιόλογο βιβλίο του, με καθαρή σκέψη, απλούς ορισμούς και στρωτή, κατανοητή γλώσσα. Σίγουρα, θα μπορούσε να διαβαστεί και ως μια άλλη οπτική γωνία, σε ένα θέμα που πραγματεύεται επίσης και ο αείμνηστος Ανδρέας Θεοδώρου στο [http://el.orthodoxwiki.org/OrthodoxWiki:%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1#.CE.97_.CE.9F.CF.85.CF.83.CE.AF.CE.B1_.CF.84.CE.B7.CF.82_.CE.9F.CF.81.CE.B8.CE.BF.CE.B4.CE.BF.CE.BE.CE.AF.CE.B1.CF.82 δικό του έργο].
  
 
<div style="font-size:85%; -moz-column-count:2; column-count:2;"><references /></div>
 
<div style="font-size:85%; -moz-column-count:2; column-count:2;"><references /></div>

Αναθεώρηση της 03:59, 16 Νοεμβρίου 2008

Το εξώφυλλο του βιβλίου
  • Τίτλος βιβλίου: Η Ορθόδοξη Εκκλησία (μτφρ. Ιωσήφ Ροηλίδης)
  • Κατηγορία: Εκκλησιαστική Ιστορία-Ορθόδοξη Θεολογία
  • Συγγραφέας: Ware Κάλλιστος (επίσκ. Διοκλείας)
  • Εκδότης: Ακρίτας
  • Τόπος Έκδοσης: Αθήνα
  • Έτος Έκδοσης: 2007, 4η έκδοση (c1963. Πρώτη αναθεωρημένη έκδοση: 1996)
  • Σελίδες: 563.
  • Περιεχόμενα: Σελίδες περιεχομένων
  • Σύνοψη: Ο συγγραφέας του βιβλίου "Η Ορθόδοξη Εκκλησία", Επίσκοπος Διοκλείας Κάλλιστος Ware[1], δηλώνει εξ αρχής τον σκοπό του βιβλίου του: πρόκειται για ένα έργο που αν και μεταφράστηκε στα Ελληνικά, γράφτηκε αρχικά "για το αγγλόφωνο κοινό, και δεν γράφτηκε πρωταρχικά για ορθοδόξους, αλλά για μη ορθοδόξους, που αναζητούν την αλήθεια"[2]. Και δεν είναι δύσκολο, από τις πρώτες σελίδες, να αντιληφθεί κάποιος την ήρεμη αγάπη που νιώθει για την Ορθόδοξη Εκκλησία, την οποία επιχειρεί να παρουσιάσει το ίδιο νηφάλια στο αναγνωστικό του κοινό: "Οι Ορθόδοξοι λοιπόν υποστηρίζουν κάτι που θα μπορούσε εκ πρώτης όψεως να εκπλήσσει: θεωρούν την Εκκλησία τους ως την Εκκλησία που φυλάσσει και διδάσκει την ορθή πίστη στον θεό, και Τον δοξάζει με την ορθή λατρεία, και πώς είναι η Εκκλησία του Χριστού επί της γης. Ένας από τους σκοπούς λοιπόν αυτού του βιβλίου είναι να ρίξει φως σ' αυτόν τον ισχυρισμό και στο τι οι Ορθόδοξοι σκέφτονται για τους άλλους χριστιανούς που δεν ανήκουν στην Εκκλησία τους"[3]. Το πρώτο και μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου αυτού, αφιερώνεται στην Ιστορία της Εκκλησίας, ως ενιαία στην αρχή, που όμως διαφοροποιείται σε Ανατολική και Δυτική εξαιτίας της πολιτικής, πολιτιστικής και δογματικής απόστασης που άρχισε να εμφανίζεται ολοένα και πιο ξεκάθαρα. Ο Κάλλιστος Ware, έχει μια αναγνωρισμένη ικανότητα να παρουσιάζει τα προβλήματα μεταξύ Ορθοδόξων και Καθολικών χωρίς εμπάθεια, με έναν ειλικρινή τρόπο[4]. Είναι σημαντικό άλλωστε να το έχει αυτό στο μυαλό του ο αναγνώστης, για να μπορέσει να ερμηνεύσει κάποιες διατυπώσεις, καθώς ο συγγραφέας δεν δείχνει να παρασύρεται σε χαρακτηρισμούς ούτε όταν αναφέρεται στις σταυροφορίες και στην τραγική κατάληξή τους στα 1204: "Αυτή η δυτική παρέμβαση στη Βυζαντινή πολιτική δεν είχε ευτυχή κατάληξη, γράφει απλά ο Κάλλιστος Ware, καθότι τελικά οι σταυροφόροι, αηδιασμένοι απ' ό,τι θεωρούσαν ως ελληνική διπλοπροσωπία, έχασαν την υπομονή τους και λεηλάτησαν την πόλη. Η Ανατολική Χριστιανοσύνη ποτέ δεν ξέχασε αυτές τις τρεις φοβερές μέρες λεηλασίας"[5]. Βέβαια, η νηφαλιότητα του επισκόπου Ware, δεν τίθεται εμπόδιο στην παρουσίαση όλης της αλήθειας, σε ζητήματα πίστεως. Όταν, για παράδειγμα, αναφέρεται στην προοπτική επανένωσης των εκκλησιών ξεκαθαρίζει: "Οι Ορθόδοξοι, επειδή πιστεύουν πως η Εκκλησία τους είναι η αληθινή Εκκλησία, δεν μπορεί παρά να έχουν μια έσχατη επιθυμία: την ένταξη όλων των χριστιανών στην Ορθοδοξία. Δεν πρέπει βέβαια να νομιστεί πως οι Ορθόδοξοι απαιτούν την υποταγή των άλλων χριστιανών σ' ένα συγκεκριμένο κέντρο εξουσίας και δικαιοδοσίας....Υπάρχει όμως ένα πεδίο όπου η ποικιλία δεν επιτρέπεται. Η Ορθοδοξία επιμένει πάνω στην ενότητα σε ζητήματα πίστεως. Πριν υπάρξει επανένωση των χριστιανών, θα πρέπει κατ' αρχάς να υπάρξει πλήρης συμφωνία στην πίστη: αυτή είναι μια βασική αρχή των Ορθοδόξων σ' όλες τις οικουμενικές σχέσεις τους. Αυτό που ενδιαφέρει είναι η ενότητα στην πίστη, κι όχι μια ενότητα που θα στηρίζεται στην οργάνωση...Μόνο μια βάση μπορεί να υπάρξει για την ένωση — η πληρότητα της πίστεως."[6]. Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου, με τίτλο "Η Ορθόδοξη Εκκλησία και η Επανένωση των Χριστιανών", παρουσιάζεται με συντομία το ιστορικό των προσπαθειών επανένωσης και οι προοπτικές που υπάρχουν σήμερα. Και στο κομμάτι αυτό, αποδεικνύει ο συγγραφέας ότι δεν έχει σκοπό να κάνει ευθείες βολές κατά του Οικουμενικού διαλόγου, σαν κι αυτές που διαβάζει κανείς στο επίσης αξιόλογο βιβλίο του Ανδρέα θεοδώρου, "Η Ουσία της Ορθοδοξίας". Ο Κάλλιστος Ware τονίζει όσα κάνουν αναγκαίο τον διάλογο και τα οφέλη από αυτόν, ενώ ο Ανδρέας Θεοδώρου τονίζει όσα χωρίζουν τις εκκλησίες και επισημαίνει τους κινδύνους. Ο επίσκοπος Διοκλείας, επιμένει περισσότερο στο ιστορικό κομμάτι, το οποίο, στο βιβλίο του, είναι έκτασης 300 περίπου σελίδων, και το ένα τρίτο από αυτό, είναι αφιερωμένο στην Ορθοδοξία του 20ου αιώνα: περιγράφεται η σύγκρουση με την αθεΐα στα κομμουνιστικά καθεστώτα, η εικόνα της Ορθοδοξίας της διασποράς και η ιεραποστολική της δράση. Ακολούθως, ο συγγραφέας αφιερώνει το δεύτερο μέρος στη θεολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, με συνοπτική παράθεση στοιχείων Ορθόδοξης τριαδολογίας, ανθρωπολογίας, Χριστολογίας, εκκλησιολογίας και εσχατολογίας. Ακολουθεί η περιγραφή της λατρευτικής παράδοσης και των μυστηρίων, ενώ στο τέλος του έργου, παρατίθεται μια πολυσέλιδη βιβλιογραφία, κυρίως ξενόγλωσση, ανά θεματική ενότητα "για μια βαθύτερη ενημέρωση πάνω στο θέμα"[7]. Τελικά, το περιεχόμενο του πονήματος αυτού, είναι απόλυτα συμβατό με την ομολογία που διατυπώνει ο Κάλλιστος Ware στον ειδικό πρόλογο της αναθεωρημένης έκδοσης του 1996 για το ελληνικό αναγνωστικό κοινό: "Ευγνωμονώ τον Θεό για το ότι, σχεδόν σαράντα χρόνια πριν, είχα την ευτυχία να γίνω δεκτός στην Ορθόδοξη Εκκλησία...αισθάνθηκα πως εισήλθα στον αληθινό μου οίκο αυτή δε η πεποίθηση ποτέ δεν άλλαξε σ' όλα αυτά τα χρόνια που ακολούθησαν"[8]. Αυτή την πεποίθηση παρουσιάζει στο αξιόλογο βιβλίο του, με καθαρή σκέψη, απλούς ορισμούς και στρωτή, κατανοητή γλώσσα. Σίγουρα, θα μπορούσε να διαβαστεί και ως μια άλλη οπτική γωνία, σε ένα θέμα που πραγματεύεται επίσης και ο αείμνηστος Ανδρέας Θεοδώρου στο δικό του έργο.
  1. ↑ Κάλλιστος Ware (Timothy Ware, γεν. το 1934 στο Bath της Αγγλίας). Πρώην Αγγλικανός και ιδρυτής της ορθόδοξης ενορίας της Oξφόρδης το 1960, Επίσκοπος Διοκλείας από το 1982. Στις 31 Μαρτίου 2007, η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου τον προήγαγε σε Τιτουλάριο Μητροπολίτη Διοκλείας. Καθηγητής των Ορθοδόξων Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης μέχρι τη συνταξιοδότησή του (περισσότερες πληροφορίες στο σύντομο βιογραφικό του, στις ιστοσελίδες του Οικουμενικού Πατριαρχείου).
  2. ↑ Στο εν λόγω βιβλίο, σελ. 11.
  3. ↑ Σελ. 24.
  4. ↑ Frazee A. Charles, Ορθόδοξος Εκκλησία και Ελληνική Ανεξαρτησία 1821-1852, Δόμος, Αθήνα 1987, σελ. 17, υποσημ. #7.
  5. ↑ Σελ. 103-104.
  6. ↑ Σελ. 488-489.
  7. ↑ Στις σελίδες 517-540.
  8. ↑ Σελ. 12.
Ανακτήθηκε από «https://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=Πρότυπο:Η_Ορθόδοξη_Εκκλησία&oldid=12133»