Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Φιλάρετος Βοζνεσένσκι"
(Νέα σελίδα: Ο '''Μητροπολίτης Φιλάρετος''' (κατά κόσμον '''Γεώργιος Νικολάγεβιτς Βοζνεσένσκι''', {{lang-ru|Георгий ...) |
|||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Ο '''Μητροπολίτης Φιλάρετος''' (κατά κόσμον '''Γεώργιος Νικολάγεβιτς Βοζνεσένσκι''', {{lang-ru|Георгий Николаевич Вознесенский}}; γενν. στη [[Κουρσκ]], [[22 Μαρτίου]] [[1903]] - [[Νέα Υόρκη]], [[16 Μαρτίου]] [[1985]]) ήταν ρωσικός [[επίσκοπος]], [[μητροπολίτης]] και πρωθιεράρχης της [[Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία της Διασποράς|Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Διασποράς]], καθώς και μητροπολίτης Ανατολικής Αμερικής και Νέας Υόρκης. | + | Ο '''Μητροπολίτης Φιλάρετος''' (κατά κόσμον '''Γεώργιος Νικολάγεβιτς Βοζνεσένσκι''', {{lang-ru|Георгий Николаевич Вознесенский}}; γενν. στη [[Κουρσκ]], [[22 Μαρτίου]] [[1903]] - [[Νέα Υόρκη]], [[16 Μαρτίου]] [[1985]]) ήταν ρωσικός [[επίσκοπος]], [[μητροπολίτης]] και πρωθιεράρχης της [[Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία της Διασποράς|Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Διασποράς]], καθώς και μητροπολίτης Ανατολικής Αμερικής και ''Νέας Υόρκης''. |
== Βιογραφικά στοιχεία == | == Βιογραφικά στοιχεία == | ||
| − | Γεννήθηκε στην πόλη Κουρσκ στις 22 Μαρτίου 1903, σε μια ευσεβή ορθόδοξη οικογένεια. Ο πατέρας του, ο πρωθιερέας Νικόλαος Βοζνεσένσκι, προερχόταν από οικογένεια ιερέων και ήταν ένας ενθουσιώδης ποιμένας και σπουδαίος άνθρωπος της προσευχής. Υπήρχαν πέντε παιδιά στην οικογένεια της Λυδίας και του Νικολάου Βοζνεσένσκι, δύο γιοι και τρεις κόρες. Από πολύ πρώιμο στάδιο του ο νεαρός Γεώργιος μεγάλωσε σε μια ατμόσφαιρα χριστιανικής αγάπης και εκκλησιαστικής ζωής. | + | Γεννήθηκε στην πόλη ''Κουρσκ'' στις 22 Μαρτίου 1903, σε μια ευσεβή ορθόδοξη οικογένεια. Ο πατέρας του, ο πρωθιερέας Νικόλαος Βοζνεσένσκι, προερχόταν από οικογένεια ιερέων και ήταν ένας ενθουσιώδης ποιμένας και σπουδαίος άνθρωπος της προσευχής. Υπήρχαν πέντε παιδιά στην οικογένεια της Λυδίας και του Νικολάου Βοζνεσένσκι, δύο γιοι και τρεις κόρες. Από πολύ πρώιμο στάδιο του ο νεαρός Γεώργιος μεγάλωσε σε μια ατμόσφαιρα χριστιανικής αγάπης και εκκλησιαστικής ζωής. |
Το 1909 η οικογένεια μετακόμισε προς την [[Άπω Ανατολή]]. Εκεί το 1920 ο Γιώργος ολοκλήρωσε την οκτατάξιο γυμνάσια. | Το 1909 η οικογένεια μετακόμισε προς την [[Άπω Ανατολή]]. Εκεί το 1920 ο Γιώργος ολοκλήρωσε την οκτατάξιο γυμνάσια. | ||
| Γραμμή 14: | Γραμμή 14: | ||
Ο πατέρας Φιλάρετος είχε πραγματικά μια φιλεύσπλαχνη καρδιά. Το όνομά του ήταν γνωστό πολύ πιο πέρα από τα σύνορα της επαρχίας Χαρμπίν. Το 1933 διορίστηκε [[ηγούμενος]] και το 1937 [[αρχιμανδρίτης]]. | Ο πατέρας Φιλάρετος είχε πραγματικά μια φιλεύσπλαχνη καρδιά. Το όνομά του ήταν γνωστό πολύ πιο πέρα από τα σύνορα της επαρχίας Χαρμπίν. Το 1933 διορίστηκε [[ηγούμενος]] και το 1937 [[αρχιμανδρίτης]]. | ||
| − | Το 1945 το κομμουνιστικό καθεστώς εγκαταστάθηκε στην [[Κίνα]]. Για όσους Ρώσους ήταν σε θέση να μεταναστεύσουν προς τη Δύση ή προς την Αυστραλία, άρχισε μια περίοδο με πόνο και δοκιμασίες. Ηλικίας Μητροπολίτης της Χαρμπίν Μελετίου Ζαβοροφσκι αναγνώρισε τον εαυτό του πάνω και του κλήρου του την δύναμη της [[Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία|Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας]]. Αρχιμανδρίτης Φιλάρετος, επίσης, κινήθηκε προς τους κληρικούς του Πατριαρχείου της Μόσχας, αλλά με αποφασιστικότητα αρνήθηκε να δεχθεί ένα σοβιετικό διαβατήριο και να προσεύχονται για την αθεϊστική δύναμη στην υπηρεσία. Ο πατέρας του επέστρεψε στη [[Σοβιετική Ένωση]] το [[1946]], και πέθανε σύντομα. | + | Το 1945 το κομμουνιστικό καθεστώς εγκαταστάθηκε στην [[Κίνα]]. Για όσους Ρώσους ήταν σε θέση να μεταναστεύσουν προς τη Δύση ή προς την ''Αυστραλία'', άρχισε μια περίοδο με πόνο και δοκιμασίες. Ηλικίας Μητροπολίτης της Χαρμπίν Μελετίου Ζαβοροφσκι αναγνώρισε τον εαυτό του πάνω και του κλήρου του την δύναμη της [[Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία|Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας]]. Αρχιμανδρίτης Φιλάρετος, επίσης, κινήθηκε προς τους κληρικούς του Πατριαρχείου της Μόσχας, αλλά με αποφασιστικότητα αρνήθηκε να δεχθεί ένα σοβιετικό διαβατήριο και να προσεύχονται για την αθεϊστική δύναμη στην υπηρεσία. Ο πατέρας του επέστρεψε στη [[Σοβιετική Ένωση]] το [[1946]], και πέθανε σύντομα. |
Έτσι, μόλις το 1962 μ.Χ. έφυγε για το [[Χονγκ Κονγκ]]. Πολύ σύντομα εγκαταστάθηκε στην [[Αυστραλία]], στο [[Μπρισμπέιν]]. | Έτσι, μόλις το 1962 μ.Χ. έφυγε για το [[Χονγκ Κονγκ]]. Πολύ σύντομα εγκαταστάθηκε στην [[Αυστραλία]], στο [[Μπρισμπέιν]]. | ||
Αναθεώρηση της 12:05, 10 Ιουλίου 2013
Ο Μητροπολίτης Φιλάρετος (κατά κόσμον Γεώργιος Νικολάγεβιτς Βοζνεσένσκι, Πρότυπο:Lang-ru; γενν. στη Κουρσκ, 22 Μαρτίου 1903 - Νέα Υόρκη, 16 Μαρτίου 1985) ήταν ρωσικός επίσκοπος, μητροπολίτης και πρωθιεράρχης της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Διασποράς, καθώς και μητροπολίτης Ανατολικής Αμερικής και Νέας Υόρκης.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στην πόλη Κουρσκ στις 22 Μαρτίου 1903, σε μια ευσεβή ορθόδοξη οικογένεια. Ο πατέρας του, ο πρωθιερέας Νικόλαος Βοζνεσένσκι, προερχόταν από οικογένεια ιερέων και ήταν ένας ενθουσιώδης ποιμένας και σπουδαίος άνθρωπος της προσευχής. Υπήρχαν πέντε παιδιά στην οικογένεια της Λυδίας και του Νικολάου Βοζνεσένσκι, δύο γιοι και τρεις κόρες. Από πολύ πρώιμο στάδιο του ο νεαρός Γεώργιος μεγάλωσε σε μια ατμόσφαιρα χριστιανικής αγάπης και εκκλησιαστικής ζωής.
Το 1909 η οικογένεια μετακόμισε προς την Άπω Ανατολή. Εκεί το 1920 ο Γιώργος ολοκλήρωσε την οκτατάξιο γυμνάσια.
Όταν έλαβαν την εξουσία οι αθεϊστές, η οικογένεια του μέλλοντα ιεράρχη μετακόμισε εκ νέου στο Χαρμπίν, μια πόλη με έντονη εκκλησιαστική ζωή, όπου μετά από λίγα χρόνια ο Γεώργιος σπούδασε στο Πολυτεχνείο Ινστιτούτο.
Εκείνη την περίοδο γνώρισε τα έργα του Αγίου ιεράρχη Ιγνάτιου Μπριαντσιανίνωφ και η ψυχή του ικανοποιήθηκε πάρα πολύ από τη διδασκαλία του σχετικά με τη χριστιανική ζωή και τη συνεχή μνήμη του θανάτου. Από εκείνη τη στιγμή, η ζωή στον κόσμο έπαψε να τον ενδιαφέρει. Το 1930, ο Γεώργιος χειροτονήθηκε διάκονος και το 1931 πρεσβύτερος. Κατά το ίδιο έτος, έλαβε τη μοναστική κουρά με το όνομα Φιλάρετος, προς τιμήν του Αγίου Φιλάρετου του Γουβερνέτου.
Σταδιακά μια μοναστική κοινότητα σχηματίστηκε, με συνεπή πνευματική ζωή, ανάγνωση των Αγίων Πατέρων, συμβολή στο έργο του ορφανοτροφείου και των σχολείων του Χαρμπίν κ.τ.λ.
Ο πατέρας Φιλάρετος είχε πραγματικά μια φιλεύσπλαχνη καρδιά. Το όνομά του ήταν γνωστό πολύ πιο πέρα από τα σύνορα της επαρχίας Χαρμπίν. Το 1933 διορίστηκε ηγούμενος και το 1937 αρχιμανδρίτης.
Το 1945 το κομμουνιστικό καθεστώς εγκαταστάθηκε στην Κίνα. Για όσους Ρώσους ήταν σε θέση να μεταναστεύσουν προς τη Δύση ή προς την Αυστραλία, άρχισε μια περίοδο με πόνο και δοκιμασίες. Ηλικίας Μητροπολίτης της Χαρμπίν Μελετίου Ζαβοροφσκι αναγνώρισε τον εαυτό του πάνω και του κλήρου του την δύναμη της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αρχιμανδρίτης Φιλάρετος, επίσης, κινήθηκε προς τους κληρικούς του Πατριαρχείου της Μόσχας, αλλά με αποφασιστικότητα αρνήθηκε να δεχθεί ένα σοβιετικό διαβατήριο και να προσεύχονται για την αθεϊστική δύναμη στην υπηρεσία. Ο πατέρας του επέστρεψε στη Σοβιετική Ένωση το 1946, και πέθανε σύντομα.
Έτσι, μόλις το 1962 μ.Χ. έφυγε για το Χονγκ Κονγκ. Πολύ σύντομα εγκαταστάθηκε στην Αυστραλία, στο Μπρισμπέιν.
26 Μαΐου 1963 ο αρχιμανδρίτης Φιλάρετος χειροτονήθηκε Επίσκοπος της Μπρισμπέιν, Βικάριος της επισκοπής του Σίδνεϊ.
Το 1964 ο επίσκοπος Φιλάρετος παρακολούθησε τη Σύνοδο των Ρώσων Ιεραρχών της Διασποράς, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη. Ο Μητροπολίτης Αναστάσιος Γριβανοφσκι ήταν τότε σε βαθύ γήρας και επρόκειτο να αποσυρθεί. Στη Σύνοδο διεξήχθησαν εκλογές για το διάδοχό του, όμως οι δύο υποψήφιοι ισοψήφησαν. Για να διατηρηθεί η ειρήνη στην Εκκλησία, ο άγιος Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης Μαξίμοβιτς, πρότεινε ένα τρίτο υποψήφιο, το σχετικά άγνωστο Επίσκοπο Φιλάρετο, ο οποίος ήταν ο πιο πρόσφατα χειροτονηθείς. Έτσι, το 27 Μαΐου 1964, η Ρωσική Εκκλησία στο Εξωτερικό εκλέγεται τρίτο κατά σειρά πρωθιεράρχη της το Μητροπολίτη Φιλάρετο.
Ως επικεφαλής της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς, ο άγιος έμεινε σταθερός στην ανεξαρτησία της Ορθοδοξίας από το πατριαρχείο Μόσχας, που είχε υποταχθεί στο αθεϊστικό καθεστώς, όμως παράλληλα εργάστηκε σκληρά για την ειρήνη των Ορθοδόξων και για να δαμάσει τη διχόνοια στο εσωτερικό της Ρωσικής Εκκλησίας του Εξωτερικού. Εργάστηκε με πραότητα αλλά και ζήλο για τη διαφύλαξη της πατερικής παράδοσης και υπερασπίστηκε την Ορθοδοξία από τον κίνδυνο της Οικουμενισμού, αντικρούοντας τη «θεωρία των κλάδων».
Επίσης κατά τη διακονία του ως προκαθημένου της Ρωσικής Εκκλησία στο Εξωτερικό πραγματοποιήθηκε η ανακήρυξη της αγιότητας των αγίων Ιωάννη της Κρονστάνδης (1964), Γερμανού της Αλάσκας (1970), Ξένιας της Πετρούπολης (1978 μ.Χ.), των Νεομαρτύρων και Ομολογητών της Ρωσίας (1981), καθώς και του οσίου Παϊσίου Βελιτσκόφκσυ (1982).
Ενώ ήταν ένας ποιμένας γεμάτος φροντίδα και αγάπη για τους άλλους, ήταν εξαιρετικά αυστηρός με τον εαυτό του. Ζούσε μια πραγματικά ασκητική ζωή: κοιμόταν για δύο ή τρεις ώρες την ημέρα, έτρωγε ελάχιστα, παρακολουθούσε με πατρικό ενδιαφέρον τις λύπες και τις χαρές του ποιμνίου του και ξαγρυπνούσε προσευχόμενος γι’ αυτό.
Ο Μητροπολίτης Φιλάρετος αποκοιμήθηκε 8 Νοεμβρίου 1985, κατά την ημέρα εορτής του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και όλων των ασωμάτων Δυνάμεων και θάφτηκε στη Μονή της Αγίας Τριάδας του Τζόρντανβιλ.
Δεκατρία χρόνια μετά το θάνατό του, αποφασίστηκε ότι θα πρέπει να μεταφερθεί στην κρύπτη κάτω από το Ιερό της Αγίας Τριάδος στη Τζόρντανβιλ. Το άνοιγμα του τάφου του έγινε στις 28 Οκτωβρίου 1998. Ο Αρχιεπίσκοπος Λαύρος των Συρακουσών και Αγίας Τριάδος, ο επίσκοπος Ιλαρίων του Μανχάταν, Αρχιμανδρίτης Λουκάς και οι αδελφοί ήταν παρόντες σε αυτή την περίπτωση και έγιναν μάρτυρες της πλήρους αφθαρσίας του λειψάνου του. Το σώμα του ήταν λευκό και ακόμη και μαλακό. Τα άμφια, ο σταυρός και η εικόνα της Παναγίας ήταν ακόμη φωτεινά.
15 Νοεμβρίου 2012 στην Ανατολική Αμερικής Επαρχία ιδρύθηκε μια επιτροπή για να διερευνήσει την επίσημη δοξολογία του ο Μητροπολίτης Φιλάρετος[1].
