Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ειδωλολατρία"
μ |
μ (→Μορφές και αίτια ειδωλολατρία) |
||
Γραμμή 8: | Γραμμή 8: | ||
Η ειδωλολατρεία πέραν τούτων, αναγνωρίζει και φάσεις-στάδια ανάπτυξης. Κατά την παλαιολιθική εποχή, ανακαλύπτουμε εικονικές παραστάσεις θεοτήτων σε σπήλαια, ενώ αργότερα ανακύπτουν οι αγαλματικές μορφές, αρχικώς με ζωώδη εμφάνιση και εν συνεχεία με ανθρώπινη. Η πρώτη θρησκευτική ομάδα, ιστορικώς, η οποία απέρριψε το φαινόμενο αυτό ήταν Εβραίοι. Κατά την περίοδο της εμφάνισης του χριστιανισμού, τόσο ο χριστιανισμός, όσο και ο Εβραϊσμός αντιτέθηκαν στη λατρεία των ειδώλων. | Η ειδωλολατρεία πέραν τούτων, αναγνωρίζει και φάσεις-στάδια ανάπτυξης. Κατά την παλαιολιθική εποχή, ανακαλύπτουμε εικονικές παραστάσεις θεοτήτων σε σπήλαια, ενώ αργότερα ανακύπτουν οι αγαλματικές μορφές, αρχικώς με ζωώδη εμφάνιση και εν συνεχεία με ανθρώπινη. Η πρώτη θρησκευτική ομάδα, ιστορικώς, η οποία απέρριψε το φαινόμενο αυτό ήταν Εβραίοι. Κατά την περίοδο της εμφάνισης του χριστιανισμού, τόσο ο χριστιανισμός, όσο και ο Εβραϊσμός αντιτέθηκαν στη λατρεία των ειδώλων. | ||
− | ==Μορφές και αίτια | + | ==Μορφές και αίτια της ειδωλολατρίας== |
==Ειδωλολατρία και εικόνες== | ==Ειδωλολατρία και εικόνες== |
Αναθεώρηση της 13:06, 11 Ιανουαρίου 2012
Ειδωλολατρεία, σύμφωνα με την επιστήμη της θρησκειολογίας, αποκαλείται η απόδοση λατρείας σε αγάλματα που εικονίζουν Θεούς[1], ενώ κατά το χριστιανισμό ως ειδωλολατρεία κρίνεται η απόδοση λατρείας σε οποιοδήποτε κτιστό αντικείμενο[2], δηλαδή σε οποιοδήποτε αντικείμενο είναι δημιούργημα του ακτίστου και αιωνίου Θεού, όπως μαρτυρείται και από την Παλαιά Διαθήκη.
Περιεχόμενα
Ιστορική αναδρομή
Η ειδωλολατρεία στην πρωτόγονη μορφή της αποτελούσε λατρεία των φυσικών φαινομένων, καθώς ο άνθρωπος αδυνατώντας να επικρατήσει των στοιχείων της φύσεως[3], προσπαθούσε με μηχανιστικούς τρόπους να κατευνάσει και να εξευμενίσει τα στοιχεία αυτά. Με την πάροδο των ετών όμως η ειδωλολατρεία έγινε ένα πιο εκλεπτυσμένο φαινόμενο, υιοθετώντας σταδιακά σύμβολα (τοτέμ), τα οποία δηλώνουν τη δύναμη της θεότητας ή την ίδια τη θεότητα[4].
Το φαινόμενο της ειδωλολατρίας έχει τη ρίζα του το φαινόμενο της παραστάσεως των εικόνων, των ιδεών και των φαινομένων[5]. Η διάκριση όμως του εικονιζόμενου από το πρότυπο, όπως ο Μέγας Βασίλειος μας πληροφορεί για τις εικόνες των χριστιανών, είναι μία ύστερη κατάκτηση, καθώς η ανθρωπότητα αρχικώς δε διεχώριζε το είδωλο, από το φανταστικό πρότυπο. Αντιθέτως τα ταύτιζε[6]. Έτσι το εκάστοτε αντικείμενο δεν εικόνιζε απλώς, αλλά ταυτίζονταν με το Θεό. Τέτοια παραδείγματα βρίσκουμε σήμερα αρκετά στην γραμματεία που διαθέτουμε, όπως προκύπτουν από Αιγυπτιακά, Ελληνικά[7] και άλλα συγγράμματα.
Η ειδωλολατρεία πέραν τούτων, αναγνωρίζει και φάσεις-στάδια ανάπτυξης. Κατά την παλαιολιθική εποχή, ανακαλύπτουμε εικονικές παραστάσεις θεοτήτων σε σπήλαια, ενώ αργότερα ανακύπτουν οι αγαλματικές μορφές, αρχικώς με ζωώδη εμφάνιση και εν συνεχεία με ανθρώπινη. Η πρώτη θρησκευτική ομάδα, ιστορικώς, η οποία απέρριψε το φαινόμενο αυτό ήταν Εβραίοι. Κατά την περίοδο της εμφάνισης του χριστιανισμού, τόσο ο χριστιανισμός, όσο και ο Εβραϊσμός αντιτέθηκαν στη λατρεία των ειδώλων.
Μορφές και αίτια της ειδωλολατρίας
Ειδωλολατρία και εικόνες
Υποσημειώσεις
Βιβλιογραφία
- ΘΗΕ, τόμος Ε', Μαρτίνος 1977
- Νίκου Ματσούκα, "Θεολογία, Κτισιολογία, Εκκλησιολογία κατά το Μέγα Αθανάσιο", Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2007.
- Νίκου Ματσούκα,. "Κόσμος, Άνθρωπος, Κοινωνία κατά το Μάξιμο Ομολογητή", Γρηγόρης, Αθήνα 1980.