Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Κακοδοξίες περί του Αειπάρθενου της Θεοτόκου
*στ. 25: ''"Άδειασε την οργή σου πάνω τους· κι ο άγριος θυμός σου ας τους βρει"''<ref>Ψαλμός 69 [68]: ''Η Αγία Γραφή'' (Παλαιά και Καινή Διαθήκη), στο ίδιο.</ref> (ο ήρωας του ψαλμού εκφράζεται με οργή και επιζητεί την τιμωρία των έχθρων του, τους οποίους και καταράται, όμως ο Μεσσίας [[Χριστός]] όχι μόνο δεν καταράται, αλλά συγχωρεί τους εχθρούς του: ''Ματθ. 5,4'''. ''Λουκ. 23,34'').
Κατά συνέπεια, ως προς τον στίχο 9, ο [[Δαβίδ]] ομολογεί ότι ''"αισθάνεται λύπη και πίκρα γιατί περιφρονήθηκε και από αυτά τα ομομήτρια αδέλφια του ακόμη"'' ενώ η εφαρμογή του στον [[Χριστός|Χριστό]] μπορεί να γίνει ως προς τα δεδομένα της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] όπως αυτά περιφγράφονται περιγράφονται στα ''Ιωαν.1,11'', ''Ρωμ. 9,5'', ''Ιωαν. 7,3-5''<ref>Κόκορης, ''Ο Χριστός όπως τον είδαν οι Προφήται'', ό.π., σελ. 263-264.</ref>.
'''''6)''''' Ένα ακόμη επιχείρημα με το οποίο η προτεσταντική θεολογία επιχειρεί να δείξει ότι αποτελεί πλάνη η διδασκαλία για την αειπαρθενία της Θεοτόκου σχετίζεται με την κριτική του κειμένου της [[Παλαιά Διαθήκη|Παλαιάς Διαθήκης]]<ref>Βλ. Γεωργόπουλος Βασίλειος, "Η σύγχρονη προτεσταντική κριτική για την Αειπαρθενία της Θεοτόκου" στο περιοδ. ''Εφημέριος'', τεύχ. 7-8 (2002), Αθήνα, Λιβάνης, σελ. 28-30.</ref>. Σύμφωνα με το επιχείρημα αυτό, το φρόνημα της εκκλησίας για την αειπαρθενία της Θεοτόκου έχει θεμελιωθεί σε μια εσφαλμένη μετάφραση του εδαφίου ''Ησ. 7,14'' από τους [[Μετάφραση των Εβδομήκοντα|Εβδομήκοντα μεταφραστές]]. Ισχυρίζονται ότι το εβραϊκό πρωτότυπο κείμενο του [[Ησαΐας|Ησαΐα]] έχει τη λέξη ''"almah"''=νεάνις και όχι ''"Bethula"''= παρθένος, που μετέφρασαν οι εβδομήκοντα. Έτσι, επηρεάστηκαν, υποτίθεται, οι Ευαγγελιστές [[Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον|Ματθαίος]] και [[Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον|Λουκάς]], οι οποίοι έδωσαν στο εδάφιο προφητικό περιεχόμενο, ενώ το ''Ησ. 7,14'' δεν είχε κάτι τέτοιο.
