Αλλαγές

Η Ορθόδοξη παράδοση, ουδεμία αμφιβολία διατυπώνει και για την μετά τη γέννα διατήρηση της παρθενίας της ''Θεοτόκου'', θεωρώντας αδιανόητη την ύπαρξη συζυγικών σχέσεων, όταν ο [[Ιωσήφ]] και η ''Μαρία'' έχουν βιώσει τέτοιου μεγέθους θείες αποκαλύψεις. Πως θα ήταν δυνατό ''"ανδρός συνάφειαν να καταδεχθή"'' η ''Μαρία'', η το ''"θαύμα γνωρίσασα"'';<ref>Τρεμπέλας, ''Δογματική...'', Β', ό.π., σελ. 211.</ref>. Συμπυκνώνοντας την ορθόδοξη αντίληψη, ο [[Γρηγόριος Ναζιανζηνός|Γρηγόριος ο Θεολόγος]] λέει: ''"ως ούτε του τόκου την παρθενίαν λύσαντος, ούτε της παρθενίας τη τοιαύτη κυοφορία εμποδών γενομένης. Όπου γαρ πνεύμα σωτηρίας γεννάται...άχρηστα πάντως της σαρκός θελήματα"''<ref>''PG'' 46,396D-397A.</ref>. Μάλιστα, ενάντια στους Άραβες [[Aντιδικομαριανίτες]], μια αίρεση του 4ου αιώνα η οποία δεν αποδεχόταν το αειπάρθενο της ''Θεοτόκου'', καταφέρθηκαν έντονα οι [[Επιφάνιος Σαλαμίνος|Επιφάνιος]], [[Ιερώνυμος]], [[Αμβρόσιος Μεδιολάνων|Αμβρόσιος]] και [[Αυγουστίνος]]<ref>"Aντιδικομαριανίται", ''ΘΗΕ'', τόμ. 2 (1963), στ. 862-863.</ref>. Η σειρά των [[Πατρολογία|Πατέρων]] και [[Εκκλησιαστική γραμματολογία|εκκλησιαστικών συγγραφέων]] η οποία παρουσιάζει ως κοινή συνισταμένη τη διδασκαλία για το ''αειπάρθενο'' της ''Μαρίας'' είναι μακρά: καταρχάς, οι λεγόμενοι [[Αποστολικοί Πατέρες]] ''"δεν εκφράζονται διά την διατήρησιν της παρθενίας της Θεοτόκου μετά τόκον, αλλ' ούτε και διά το αντίθετον γίνεται η παραμικρά νύξις"'' ενώ θα μπορούσαμε να πούμε ότι από τον τρόπο με τον οποίο εκφράζονται για τη ''Θεοτόκο'' ''"νοείται το «Αειπάρθενος»"''<ref>"Αειπαρθενία της Θεοτόκου", ''ΘΗΕ'', τόμ. 1 (1962), στ. 469.</ref>. Από εκεί και πέρα οι [[Ωριγένης]] († 253/4), [[Γρηγόριος Θαυματουργός]] († 270), [[Αθανάσιος Αλεξανδρείας|Μέγας Αθανάσιος]] († 373), [[Δίδυμος ο Τυφλός]] († 398), [[Ιωάννης ο Χρυσόστομος]] († 407), [[Επιφάνιος Σαλαμίνος]] († 404), [[Κύριλλος Αλεξανδρείας]] († 444) και πολλοί άλλοι, εκφράστηκαν υπέρ του μετά τόκον, ''αειπάρθενο'' της ''Θεοτόκου''<ref>"Αειπαρθενία της Θεοτόκου", ''ΘΗΕ'', τόμ. 1 (1962), στ. 469-470.</ref>. Εκτός όμως της σειράς των [[Πατρολογία|πατερικών]] διατυπώσεων, [[Οικουμενικές Σύνοδοι|Οικουμενική επικύρωση]] έλαβε το ''αειπάρθενον'':

*β) Με την αναφορά: ''"την αυτόν ασπόρως τεκούσαν άχραντον αειπάρθενον, κυρίως και κατά αλήθειαν Θεοτόκον δοξάζοντες"'' την οποία βρίσκουμε στον α΄ κανόνα της [[Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος (κανόνες)|Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου]] (691).

Είναι γνωστό ότι, η λέξη ''"πρωτότοκος"'' στην [[Αγία Γραφή]] δηλώνει είτε τον πρώτο γεννηθέντα μεταξύ αδελφών όπως στο ''Γεν. 35,23'', είτε τον μονογενή όπως στο ''Εβρ. 1,6'' (αφού ο Θεός δεν έχει υστερότοκα παιδιά), είτε τον εκλεκτό όπως στο ''Εβρ. 12,6''. Παρομοίως, στο ''Σοφ. Σολ. 7,1'', ο [[Αδάμ]] καλείται πρωτόπλαστος, χωρίς να υπάρχει δευτερόπλαστος, αφού είναι ο μόνος που πλάστηκε. Σημαντικότερο όλων είναι ότι ''"άπασα η παράδοσις ερμηνεύει τον «πρωτότοκον» όχι ως πρώτον μεταξύ πολλών, αλλ' ως τον μόνον, τον Μονογενή"''<ref>"Αειπαρθενία της Θεοτόκου", ''ΘΗΕ'', τόμ. 1 (1962), στ. 467.</ref>. Άλλωστε θα πρέπει να επισημανθεί ότι η [[Καινή Διαθήκη]] σε κανένα σημείο δεν μιλάει για τέκνα της ''Μαρίας'', ώστε να δεχθούμε ότι ο [[Χριστός|Ιησούς]] ήταν πρωτότοκος μεταξύ πολλών παιδιών της.

*'''''4)''''' Υπάρχει το γνωστό πρόβλημα των αδελφών του Ιησού.