Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Από το έτος 847, στον πατριαρχικό θρόνο είχε αναβιβασθεί ο [[Ιγνάτιος Α΄ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως|Ιγνάτιος]] (γιος του ''Μιχαήλ Ραγκαβέ'', πρώην αυτοκράτορα στο διάστημα 811-813), ο οποίος μετά την ανατροπή του πατέρα του είχε ευνουχιστεί και στη συνέχεια υποχρεώθηκε να δεχθεί το μοναχικό σχήμα σε μικρή ηλικία<ref>Ζαχαρόπουλος Νίκος, ''Επίτομο Ιστορικό-Θεολογικό Λεξικό'', University Studio Press, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 448.</ref>. Η εκλογή του ''Ιγνατίου'' η οποία έγινε επί αυτοκράτειρας [[Θεοδώρα|Θεοδώρας]] († 867), ικανοποίησε τους ισχυρούς [[Mονή Στουδίου|Στουδίτες]] μοναχούς, γιατί ο Ιγνάτιος, ως μοναχός κι εκείνος, είχε παρόμοιες απόψεις<ref>Ζαχαρόπουλος, ''Επίτομο...Λεξικό'', ό.π.</ref>. Όταν όμως αργότερα άλλαξε το πολιτικό καθεστώς με την προώθηση του στρατηγού ''Βάρδα'' (αδελφός της ''Θεοδώρας'') στο αξίωμα του καίσαρα και την ανάληψη πρωτοβουλιών από τον ''Μιχαήλ Γ΄'' που είχε ενηλικιωθεί (γιος της Θεοδώρας και ανεψιός του ''Βάρδα''), τότε η συνεργασία της πολιτικής ηγεσίας με τον πατριάρχη έγινε δύσκολη, ιδιαίτερα επειδή ο ''Βάρδας'' υποστήριζε την αντίπαλη του ''Ιγνατίου'' παράταξη, η οποία θεωρούσε ότι η εκλογή του, αν και αποδεκτή, έγινε με τη βοήθεια της ''Θεοδώρας''<ref>"Ιγνάτιος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως", εγκυκλοπαίδεια ''Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα'', τόμ. 29, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 2004-2005.</ref>. Η οριστική ρίξη ήλθε όταν ο [[Ιγνάτιος Α΄ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως|πατριάρχης Ιγνάτιος]] κινήθηκε βεβιασμένα και δέχθηκε τις συκοφαντίες εναντίον του ''Βάρδα'' (για ανήθικες σχέσεις με τη χήρα του γιου του), με συνέπεια να του απαγορεύσει τη [[Θεία Κοινωνία]]<ref>εγκυκλοπαίδεια ''Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα'', ό.π.</ref>. Η ανοιχτή αυτή σύγκρουση ήρθε σε μια στιγμή που η ενηλικίωση του νεαρού αυτοκράτορα ''Μιχαήλ Γ΄'' είχε ισχυροποιήσει τον ''Βάρδα'' ο οποίος σε μια κατάλληλη ευκαιρία, κατηγόρησε τον ''Ιγνάτιο'' για οργάνωση συνωμοσίας αναγκάζοντάς τον να παραιτηθεί από τον πατριαρχικό θρόνο<ref>εγκυκλοπαίδεια ''Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα'', ό.π.</ref>.
Μπροστά σε αυτά τα δεδομένα, αναζητήθηκε ο νέος πατριάρχης και ως καταλληλότερος θεωρήθηκε ο ''Φώτιος'', ο δυνατότερος νους της εποχής εκείνης, έξοχος πολιτικός και ικανότατος διπλωμάτης<ref>Ζαχαρόπουλος, ''Επίτομο...Λεξικό'', ό.π.</ref>, ο οποίος ύστερα από πολλούς δισταγμούς δέχθηκε, και από λαϊκός σε πέντε μέρες πέρασε απ' όλους τους ιερατικούς βαθμούς και αναγορεύθηκε πατριάρχης στις 25 Δεκεμβρίου του 858, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των οπαδών του Ιγνατίου<ref>Τσάμης Γ. Δημητρίος, ''Εκκλησιαστική Γραμματολογία'', (ανατύπωση Α' έκδ. 1983), Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 211.</ref>. Οι Στην πραγματικότητα, τέτοιες ''"αθρόον"'', όπως λέγονται, χειροτονίες ''"είχαν γίνει πολλές φορές στην Ανατολή, αφού ο αντίθετος [[Σύνοδος Σαρδικής (κανόνες)|κανόνας 10 της συνόδου της Σαρδικής (343)]], όπως και οι άλλοι κανόνες της δυτικής αυτής συνόδου, μολονότι επικυρώθηκαν από την Πενθέκτη σύνοδο του Τρούλλου (691), δεν εφαρμόσθηκαν στην Ανατολή, ως αναφερόμενοι σαφώς μόνο στις ιδιόμορφες συνθήκες των αρειανικών ερίδων του Δ΄ αι."''<ref>Φειδάς Ιω. Βλάσιος, ''Εκκλησιαστική Ιστορία - Από την Εικονομαχία μέχρι τη Μεταρρύθμιση'', τόμ. Β', 3η έκδ., Αθήνα 2002, σελ. 101.</ref>. Πάντως, οι διαμαρτυρίες των οπαδών του ''Ιγνατίου'' ήταν έντονες και συνολικά, οι πολιτικές και εκκλησιαστικές διαστάσεις της εκθρόνισης του ''Ιγνατίου'' ήταν μεγάλες: . Όσο ο φανατισμός των Ιγνατιανών αύξανε, τόσο αύξανε και η σκληρότητα των εναντίον τους διωγμών, παρά τις επίμονες παραινέσεις του ''Φωτίου'' προς τον ''Βάρδα'' για φιλάνθρωπη μετριοπάθεια. Η κατάσταση ήταν εύθραυστη εξαιτίας των συνεχών προκλήσεων προς το πρόσωπο του ''Φωτίου'' από την πλευρά των Ιγνατιανών. Μέσα στη γενικότερη διαμάχη, κατέστη επίκεντρο η κανονικότητα της εκλογής του ''Φωτίου''<ref>Φειδάς, ''Εκκλησιαστική Ιστορία'', Β', ό.π., σελ. 102.</ref>. Τότε, οι οπαδοί του πρώην πατριάρχη, με επικεφαλής τους μοναχούς της ''μονής Στουδίου'', ζήτησαν την παρέμβαση του ''πάπα Νικολάου'', ο οποίος με τη σειρά του εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία αυτή για να λύσει οριστικά υπέρ της Δυτικής Εκκλησίας ζητήματα εκκλησιαστικής επιρροής<ref>"Φώτιος Α΄", ''e-δομή'' (ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια ''ΔΟΜΗ''), εκδόσεις Δομή Α.Ε., Αθήνα 2003-2004 [DVD-ROM].</ref>. (Μαηδί XVI, 416. ΡΟ 137, 1004 κέξ.). ===Σύγκρουση Ρώμης-Κων/πόλεως και Φώτειο σχίσμα===Όταν στο θρόνο της Κων/πόλεως ανερχόταν ο ''Φώτιος'', στον [[Πάπας|παπικό]] θρόνο είχε μόλις ανέλθει ο πάπας ''Νικόλαος Α΄'' (858-867) άνθρωπος φιλόδοξος<ref>Θεοδώρου Ανδρέας, ''Η Ουσία της Ορθοδοξίας'', 2η έκδ. βελτιωμένη, εκδ. Παρουσία, Αθήνα 1998, σελ. 298.</ref> ο οποίος φρόντιζε να προβάλλει [[Παπικό πρωτείο]] ακόμη και με χρήση χαλκευμένων κειμένων (''βλ. άρθρο [[Παπικό πρωτείο]]''). Ο ''Νικόλαος'' θεώρησε την ευκαιρία μοναδική για να καταστεί ρυθμιστής των εσωτερικών αντιθέσεων της Ανατολής, και να επιβάλει τα απορρέοντα από το διεκδικούμενο [[παπικό πρωτείο]] δικαιώματα στους πατριάρχες της Ανατολής<ref>Φειδάς, ''Εκκλησιαστική Ιστορία'', Β', ό.π., σελ. 103.</ref>.
==Υποσημειώσεις==
