Αλλαγές

Περίπου στα [[319]].Χ., όταν ο Αθανάσιος ήταν [[διάκονος]], ένας [[πρεσβύτερος]] που ονομαζόταν [[Άρειος]] άρχισε να διδάσκει ότι υπήρχε χρονική περίοδος πριν γεννήσει ο Θεός και Πατέρας τον [[Ιησούς Χριστός|Ιησού]], κατά τη διάρκεια της οποίας ο Υιός δεν υπήρχε. Ο Αθανάσιος συνόδευσε τον Αλέξανδρο, επίσκοπο [[Αλεξάνδρεια|Αλεξανδρείας]] στην [[Α΄ Οικουμενική Σύνοδος|Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Νικαίας]] το έτος [[325]]μ.Χ., από την οποία προέκυψε το [[Σύμβολο της Πίστης(Νίκαια-Κνωσταντινούπολη)|Σύμβολο της Πίστεωςς]] και κατά την οποία αναθεματίστηκε ο [[Άρειος]] και οι ακολουθούντες αυτόν. Στις 8 Ιουλίου [[328]]μ.Χ., ο Αθανάσιος διαδέχθηκε τον Αλέξανδρο ως επίσκοπος Αλεξανδρείας. Ως αποτέλεσμα της μείωσης της επιρροής του Αρειανισμού, εξορίστηκε αρχικά από την [[Αλεξάνδρεια]] στην [[Τύρος|Τύρο]] από τον αυτοκράτορα [[Κωνσταντίνος Α΄ ο Μέγας|Κωνσταντίνο Α']] για να επανέλθει μετά το θάνατο του Κωνσταντίνου πέντε φορές. Η κατάσταση αυτή γέννησε την έκφραση "''Athanasius contra mundum''" ή "''Ο Αθανάσιος εναντίον του κόσμου''". Κατά τη διάρκεια μερικών εξοριών του, έμεινε κοντά σε [[Πατέρες της Ερήμου]], μοναχούς και ερημίτες που ζούσαν σε απομακρυσμένες περιοχές της Αιγύπτου. Παρά τη δογματική του σταθερότητα, επέδειξε διπλωματία υπερασπιζόμενος την Ορθοδοξία στη [[Σύνοδος της Αλεξανδρείας|Σύνοδο της Αλεξανδρείας]] το 362.