12.398
επεξεργασίες
Αλλαγές
Πρόσωπο
,να γίνει λίγο πιο κατανοητό, διότι...
Ο όρος '''Πρόσωπο''' στην ορθόδοξη θεολογία, ταυτίζεται με τον όρο [[υπόσταση]] και δηλώνει την ξεχωριστή οντότητα της θεϊκής παρουσίας, που φέρει ολόκληρη την [[ουσία]] της ιδιότητας, που αντιστοιχεί σε αυτό. Έτσι αν όταν μιλάμε για υπόσταση στην [[Αγία Τριάδα]], αναφερόμαστε στον φορέα της πλήρους ''Θείας Ουσίας'', που εμπεριέχεται σε αυτόαυτήν. Ο όρος πρόσωπο, αυτός με τη σημερινή ορολογία, θεολογήθηκε αποσαφηνίστηκε υπό των [[Καππαδόκες Πατέρες|Καππαδοκών πατέρων]] κατά τη διάρκεια των [[Αρειανισμός|αρειανικών]] ερίδων μετά την [[Α΄ Οικουμενική Σύνοδος|Α΄ Οικουμενική Σύνοδο]] και επιβεβαιώθηκε από την [[Β΄ Οικουμενική Σύνοδος|Β΄ Οικουμενική σύνοδο]] της Κωνσταντινουπόλεως.
Η σημασία αυτής της μετατοπίσεως, έγκειται στο ότι το "πρόσωπο " το οποίο ήταν ένας όρος ύποπτος για [[Μοναρχιανισμός|Σαβελλιανισμό]], λόγω του ότι σήμαινε στην αρχαία Ελληνική γλώσσα και χρήση, το προσωπείο, την μάσκα που φοράει ο ηθοποιός επάνω στη σκηνή, με το να ταυτιστεί με τον όρο υπόσταση, απέδωσε στον όρο πρόσωπο, οντολογικό περιεχόμενο. Η υπόσταση σημαίνει ότι κάτι ή κάποιος υφίσταται όντως, ότι πράγματι, αληθινά έχει πραγματική υπόσταση. Το ανυπόστατο είναι αυτό που δεν έχει πραγματική ύπαρξη, αυτό που δεν έχει πραγματική υπόσταση. Η υπόσταση είναι αυτή που δίνει πλήρες οντολογικό περιεχόμενο σε κάποιον ή σε κάτι. Και αυτή είναι η συμβολή των Καππαδοκών πατέρων. Με το να ταυτίσουν, να ονομάσουν τα τρία πρόσωπα της [[Αγία τριάδα|Αγίας Τριάδος]] υποστάσεις, έδωσαν στο καθένα από τα τρία πρόσωπα πλήρη οντολογική υπόσταση, αποφεύγοντας έτσι τον Σαβελλιανισμό, ο οποίος δεν έδινε πλήρη οντολογική υπόσταση, αλλά έδινε την έννοια του ρόλου τον οποίο ένα και το αυτό πρόσωπο διαδραματίζει.
Στην 38η επιστολή του Αγίου Βασιλείου γράφει σχετικά με το θέμα της περιχωρήσεως τα εξής ο Μ. Βασίλειος «''"Ότι είναι ο Πατήρ βρίσκεται και στον Υιό. Και κάθε τι που είναι ο Υιός βρίσκεται στον Πατέρα. Ο Υιός στην ολότητά του βρίσκεται στον Πατέρα και αντίστοιχα έχει τον Πατέρα στην πληρότητα του ενός Του. Έτσι η υπόσταση του Υιού είναι η εικόνα και η μορφή με την οποία γνωρίζεται ο Πατήρ. Και η υπόσταση του Πατρός γνωρίζεται στην εικόνα του Υιού"''». Υπόκειται εδώ η φράση του τετάρτου Ευαγγελίου «''"Ο εωρακώς εμέ, εώρακε τον Πατέρα και εγώ εν τω Πατρί και ο Πατήρ εν εμοί"''». Όποιος βλέπει τον Υιό βλέπει και τον Πατέρα. Είναι ο Πατέρας πλήρως παρών και ο Υιός είναι πλήρως παρών μέσα στον Πατέρα. Μ' αυτό τον τρόπο κάθε υπόσταση, κάθε πρόσωπο γίνεται φορέας ολόκληρης της Ουσίας. Η Θεότης δεν μερίζεται, δεν κομματιάζεται, αλλά κάθε πρόσωπο την φέρει αμέριστη και πλήρη
== Πηγές ==