Αλλαγές

Την ημέρα αυτή εορτάζουμε τη μνήμη του [[Ιωσήφ ο Πάγκαλος|Πάγκαλου Ιωσήφ]]<ref>Τα σχετικά μ' με αυτόν διηγείται η [[Παλαιά Διαθήκη]] στα: ''Γεν. 30,22'' κ.ε., ''Έξοδ. 13,19'', ''Ιησ. Ναυή 24,32''.</ref> και το γεγονός της ''"ξηρανθείσης συκής"'' από τον Κύριο<ref>''Ματθ. 21,19''.</ref> η οποία αποτελεί το σύμβολο κάθε ανθρώπου που δεν έχει καρπούς αρετής, και του λαού που δεν φάνηκε άξιος της κλήσης του και σκοπό έχει την αφύπνιση των συνειδήσεων<ref>"Μεγάλη Δευτέρα", ''ΘΗΕ'', τόμ. 8 (1966), στ. 866.</ref>.

Η ''Μ. Τετάρτη'' είναι αφιερωμένη στην άλειψη του Κυρίου με μύρο από την πόρνη<ref>''Λουκ. 7,36-48''.</ref> και στην προδοσία του [[Ιούδαςο Ισκαριώτης|Ιούδα]]. Ξεκινώντας από τα παραδείγματα αυτά, ομολογούμε ότι ''"δεινόν η ραθυμία, μεγάλη η μετάνοια"''<ref>Παπαδόπουλος Αντώνιος, ''Αγιολογία'', τόμ. Ι - Θέματα γενικά, ειδικά και εορτολογίου, Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 84.</ref>. Το απόγευμα της ημέρας αυτής τελείται η ακολουθία του [[Ευχέλαιο|Ευχελαίου]]<ref>"Μεγάλη Τετάρτη", ''ΘΗΕ'', τόμ. 8 (1966), στ. 871.</ref>.

Η ''Μ. Πέμπτη'' είναι αφιερωμένη σε τέσσερα γεγονότα: τον ''ιερόν Νιπτήρα'' (το γεγονός κατά το οποίο ο [[Χριστός|Ιησούς]] ένιψε τα πόδια των Μαθητών του και το οποίο μας διδάσκει να εκδηλώνουμε την αγάπη μας με [[ταπεινοφροσύνη]]<ref>Τσολακίδης Δ. Χρήστος, ''Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας'', έκδ. 2η, εκδ. Χ.Δ. Τσολακίδη, Αθήνα 2001, σελ. 1198.</ref>), τον [[Μυστικός Δείπνος|Μυστικό Δείπνο]]<ref>''Μάρκ. 14,17-25''.</ref> (ανάμνηση της συστάσεως του [[Ιερά Μυστήρια|μυστηρίου]] της [[Θεία Ευχαριστία|Θείας ευχαριστίας]]<ref>Γεωργιάδης, ''Επιτομή Λειτουργικής'', ό.π., σελ. 76.</ref>), την ''υπερφυά προσευχή'' (αφού έδειξε ο [[Χριστός]] τον προδότη κατά τον [[Μυστικός Δείπνος|Μυστικό Δείπνο]], με τους μαθητές του αποσύρεται στο [[Όρος των Ελαιών]], όπου μόνος του προσεύχεται γονατιστός και ο ιδρώτας του σαν ως στάλες αίματος, πέφτουν στη ποτίζει τη γη<ref>''Λουκ. 22,44''.</ref>) και το γεγονός της προδοσίας (όπου με ένα φιλί, ο [[Ιούδας ο Ισκαριώτης|Ιούδας]] παραδίδει τον [[Χριστός|Χριστό]] στους στρατιώτες<ref>''Ματθ. 26,46-49''.</ref>).

Η ''Μ. Παρασκευή'' είναι αφιερωμένη στα [[Άγια Πάθη]] του [[Χριστός|Ιησού Χριστού]]<ref>''Ματθ. 27,27-66''. ''Λουκ. 23,26-56''. ''Μαρκ. 15,16-47''.</ref>. Αφού ο ''Ιησούς'' παραδίδεται στους στρατιώτες, του φορούν κόκκινη χλαμύδα, του βάζουν ακάνθινο στεφάνι και καλάμι στο χέρι αντί σκήπτρου. Κατόπιν τον προσκυνούν χλευαστικά, τον φτύνουν και τον χτυπούν στο πρόσωπο και το κεφάλι. Στη συνέχεια, αφού του φόρεσαν και πάλι τα ρούχα του, του δίνουν τον [[Σταυρός|Σταυρό]] για να βαδίσει στον τόπο της καταδίκης, τον [[Γολγοθά]]. Εκεί, σταυρώνεται ανάμεσα σε δύο ληστές, βλασφημείται απ' όσους περνούν μπροστά του και οι στρατιώτες του δίνουν ξίδι με χολή ως παυσίπονο<ref>Τρεμπέλας Ν. Παν., ''Υπόμνημα εις το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον'', 4η έκδ., 'Ο Σωτήρ', Αθήνα 1989, σελ. 490.</ref>, το οποίο όμως αρνείται να πιεί. Μετά από λίγο, ο Κύριος, φώναξε δυνατά: ''"Τετέλεσται"'' και έτσι εκπνέει ''"ο αμνός του Θεού ο αίρων την άμαρτίαν αμαρτίαν του κόσμου"''. Κατά το θάνατο του Κυρίου, συμμετέχει και αυτή η άψυχη κτίση εκδηλώνοντας σημεία. Έπειτα, λογχίζεται ο Κύριος από τους στρατιώτες στην πλευρά του και τρέχει αίμα και νερό. Τέλος, κατά το ηλιοβασίλεμα, έρχεται ο ''[[Ιωσήφ Αριμαθαίας|Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας'' ]] και ο Νικόδημος μαζί του, αποκαθηλώνουν από τον [[Σταυρός|Σταυρό]] το σώμα του Κυρίου, το αρωματίζουν, το τυλίγουν σε καθαρό σεντόνι και το θάβουν σε μνημείο, κυλώντας στο στόμιο του μια μεγάλη πέτρα<ref>Τσολακίδης, ''Αγιολόγιο...'', ό.π., σελ. 1199-1200.</ref>.

Το απόγευμα της ''Μ. Παρασκευής'' όπου επιτελείται η ακολουθία του [[Όρθρος|Όρθρου]] του ''Μ. Σαββάτου'', ψάλλεται ο ''Επιτάφιος θρήνος'' και γίνεται η Περιφορά του [[Επιτάφιος|Επιταφίου]] (ως αναπαράσταση της κηδείας του [[Χριστός|Χριστού]]<ref>Στύλιος Κ. Ευθύμιος Επίσκοπος, ''Μικρό Χριστιανικό Λεξικό'', 2η έκδ., Αποστολική Διακονία, Αθήνα 1998, σελ. 217.</ref>).