Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
→Η σημασία της Παρθενίας στην Ορθόδοξη διδασκαλία
====Η σημασία της Παρθενίας στην Ορθόδοξη διδασκαλία====
Η σημασία της [[Παρθενία|παρθενίας]] στην [[Ορθόδοξη Εκκλησία]] δεν σχετίζεται με κάποιον ηθικισμό ή πουριτανισμό, αλλά έχει οντολογικό περιεχόμενο<ref>Δαμασκηνός Ιωάννης, ''Έκδοσις ακριβής της ορθοδόξου πίστεως'' (μτφρ. Ν. Ματσούκα), Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1992, σελ. 496 (υποσημ. #297).</ref> καθώς ο [[Ιωάννης Δαμασκηνός]] λέει ότι ''"η παρθενία είναι το πολίτευμα των αγγέλων, το ιδίωμα κάθε ασώματης φύσεως"''<ref>Δαμασκηνός, ''Έκδοσις...'', ό.π., σελ. 435.</ref>, πράγμα που σημαίνει ότι αποτελεί ''"το χάρισμα εκείνο που ακεραιώνει την ανθρώπινη φύση"'' με αποτέλεσμα μια πραγματικά παρθενική ζωή να οδηγεί γρηγορότερα στην οντολογική ολοκλήρωση<ref>Δαμασκηνός, ''Έκδοσις...'', ό.π., σελ. 496 (υποσημ. #297).</ref>. Κατ' αυτή την έννοια, και σύμφωνα με την οντολογική και όχι ηθική ερμηνεία, ''"υπάρχει παρθενία, γιατί δεν υπάρχει θάνατος"''<ref>Ματσούκας Α. Νίκος, ''Το πρόβλημα του κακού - Δοκίμιο πατερικής θεολογίας'', 3η έκδ., Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1992, σελ. 157.</ref>. Αρκεί να επισημανθεί αυτό που αναφέρει ο άγ. [[Κασσιανός Ρωμαίος|Κασσιανός ο Ρωμαίος]], ότι δηλ. ''"και γυναίκα δε γνωρίζω και παρθένος δεν είμαι"'', αφού ''"το δώρο της παρθενίας δεν κατορθώνεται μόνο με αποχή...όσο με την αγιοσύνη της ψυχής και την καθαρότητα"''<ref>''Περί των 8 λογισμών της κακίας'', στο ''Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών'' (μτφρ. Αντώνιος Γ. Γαλίτης), τόμ. 1ος, εκδ. Ε', εκδ. Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 1998, σελ. 95.</ref> ή όπως λέει ο [[Ιωάννης ο Χρυσόστομος]]: ''"ο γαρ λέγων, Παρθένος ειμί τω σώματι, τη δε ψυχή φθονεί τω αδελφώ, ούτος ουκ εστι παρθένος· την γαρ παρθενίαν αυτού διέφθειρεν η του φθόνου μίξις"''<ref>''PG'' 49,303.</ref>.
Σύμφωνα με τον Βασίλειο Στεφανίδη, ''"το αειπάρθενον της Θεοτόκου επεκράτησε την 4ην εκ]ρίδα"''<ref>Στεφανίδης Βασ. (Αρχιμ.), ''Εκκλησιαστική Ιστορία - Απ' αρχής μέχρι σήμερον'', 6η έκδ. (ανατύπωση της β' έκδοσης του 1959), Παπαδημητρίου, Αθήνα 1998, σελ. 47, υποσημ. #6.</ref>, οπότε είχαν πλέον εκλείψει όλες οι σχετικές κακοδοξίες, όπως εκείνη του [[Τερτυλλιανός|Τερτυλλιανού]], ο οποίος πρέσβευε ότι η ''Μαρία'' ναι μεν ''"Παρθένος συνέλαβεν, αλλ' ουχί και παρθένος εγέννησεν"''<ref>Τρεμπέλας, Δογματική..., Β', ό.π., σελ. 210.</ref>. Είναι όμως σαφές ότι πολύ πριν τον [[Τερτυλλιανός|Τερτυλλιανό]], στα έργα του [[Ιγνάτιος ο Θεοφόρος|Ιγνατίου]], βρίσκουμε μαρτυρίες για την διατήρηση της παρθενίας της ''Θεοτόκου'' και κατά τον τόκο<ref>"Αειπαρθενία της Θεοτόκου", ΘΗΕ, τόμ. 1 (1962), στ. 468.</ref> και γίνεται λόγος για τον Ιησού ''"γεγενημένον αληθώς εκ Παρθένου"''<ref>Ιγνατίου, ''Επιστολή προς Σμυρναίους'', ''PG'' 5,708.</ref>.
====Η σημασία της Παρθενίας της ''Θεοτόκου''====