Η '''θεολογική σχολή της [[Αντιόχεια|Αντιόχειας]]''' ιδρύθηκε από τον [[Λουκιανός Αντιοχείας|Λουκιανό Αντιοχείας]] στην [[Αντιόχεια]] της Συρίας κατά τις αρχές του [[3ος αιώνας|3ο αιώνα]]. Ο όρος ''αντιοχειανή σχολή'', χρησιμοποιήθηκε από τους θεολόγους και τους ερευνητές και προ της ίδρυσης της σχολής, περισσότερο ως συμβατική έννοια κατ' αντιστοιχία με την Αλεξανδρινή θεολογική σχολή, για να προσδώσει τις ερμηνευτικές και θεολογικές τάσεις της περιοχής. Γεγονός σήμερα θεωρείται, με βάση την διαφορετική θεολογική τάση ποικιλία θεολογικών προσεγγίσεων που ανέπτυξαν αντιοχείς θεολόγοι, πως υπήρχε η σχολή αυτή δεν είχε μια σαφή θεολογική ποικιλίακατεύθυνση, αλλά ελεύθερη και ανοιχτή. Έτσι όταν μιλάμε για αντιοχειανή θεολογία, επι της ουσίας μιλάμε για δύο πράγματα συνδεόμενα, αλλά μη ταυτιζόμενα. Την ερμηνευτική τακτική και τη θέση στο χριστολογικό θέμα.

Η θεολογική μέθοδος που ακολουθούσε ήταν επηρεασμένη από τον λεγόμενο «δυναμικό «''Δυναμικό [[Μοναρχιανισμός|μοναρχιανισμό]]''» και έθετε ως βάση της μελέτης των [[Αγία Γραφή|Γραφών]] τη λεγόμενη «κριτική ''κριτική ιστορικογραμματική μέθοδο»μέθοδο''. Επίσης θεμελίωνε την ανάπτυξη της θεολογίας στην εναρμόνιση της γραμματικής έννοιας για την Αποστολική παράδοση και την [[Αγία Γραφή]]. Κατά πολλούς η θεολογική σχολή της Αντιόχειας είχε υιοθετήσει μια [[Αριστοτέλης|αριστοτελική]] φιλοσοφίαερμηνευτική προσέγγιση στην ερμηνεία των Γραφών, αποφεύγοντας την αλληγορική μέθοδο που ακολουθούσε η έτερη σπουδαία θεολογική σχολή της Ανατολής που ήταν η Αλεξανδρινή. Στόχος ήταν η , με στόχο την ορθολογικότερη θεολόγηση θεολογία των Γραφών.

Σε αυτή τη σχολή φοίτησαν αρκετοί σπουδαίοι θεολόγοι όπως ο [[Ευσέβιος Νικομήδειας]], ο [[Θεογνίς Νικαίας]], ο [[Αθανάσιος Αναζαρβού]], ενώ πάνω στη βάση της θεολογίας της σήμερα πιστεύεται πως στήριξε ο [[Άρειος]] το οικοδόμημα του [[Αρειανισμός|αρειανισμού]]. Ο [[Ιωάννης ο Χρυσόστομος]] καίτοι δεν μαθήτευσε σε αυτή χαρακτηρίζεται ως άνθρωπος ο οποίος πέτυχε τελικά υπερέβη τόσο με τη ''Χριστολογία'' του όσο και την ερμηνευτική τακτική του, να προσδώσει νέα πνοή στη σχολή κατά τον [[4ος αιώνας|4ο αιώνα]] χρησιμοποιώντας και στοιχεία αλληγορικής μεθόδου, πιστεύοντας όμως σταθερά ότι η ιστορικογραμματική μέθοδος αρκεί ώστε να επιτευχθεί ο στόχος που είναι το σωτήριο μήνυμα των Γραφών. Η υπέρβαση του Χρυσοστόμου ήταν η απόδοση προς το πρόσωπο του [[Λόγος|Λόγου]] των εννοιών «συνοχή» «''συνοχή''» και «συνάφεια»«''συνάφεια''», ουσιαστικά θέτοντας σε νέα τροχιά την Αντιοχειανή θεολογία. Αυτή όμως η αρχή της αλλαγής είχε ξεκινήσει από τον [[Διόδωρος Ταρσού|Διόδωρο Ταρσού]], ο οποίος μετέτρεψε αρχικά τη σχολή σε μια ημι[[Μοναχισμός|μοναστική]] κοινότητα, έστω και αν και η θεολογία του παρέμεινε αρκετά διαφοροποιημένη, από αυτή του Χρυσοστόμου.