Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Εκκλησιαστική γραμματολογία"

Από OrthodoxWiki
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
μ
μ
Γραμμή 43: Γραμμή 43:
 
:* ''Περίοδος Ζ''' - Υστεροβυζαντινή (1204-1453)
 
:* ''Περίοδος Ζ''' - Υστεροβυζαντινή (1204-1453)
  
−
Συλλογές εκκλησιαστικής γραμματείας υπάρχουν πολλές. Η πιο γνωστή και πλήρης είναι η έκδοση του ''J.P. Migne'' ('''+''' 1875) η οποία έχει δύο Σειρές<ref>Στοιχεία από το: Μεταλληνός Δ. Γεώργιος, 'Πηγές Εκκλησιαστικής Ιστορίας', Αρμός, Αθήνα 1989, σελ. 59.</ref>:
+
Συλλογές εκκλησιαστικής γραμματείας υπάρχουν πολλές. Η πιο γνωστή και πλήρης είναι η έκδοση του ''J.P. Migne'' ('''+''' 1875) η οποία έχει δύο Σειρές<ref>Στοιχεία από το: Μεταλληνός Δ. Γεώργιος, ''Πηγές Εκκλησιαστικής Ιστορίας'', Αρμός, Αθήνα 1989, σελ. 59.</ref>:
  
−
* ''Patrologiae cursus completus, Series Graeca'' (συντομογραφίες M.P.G. ή P.G.), τόμοι 161<ref>Η έκδοση περιλαμβάνει συνολικά 169 βιβλία καθώς διαιρούνται: ο τόμος 7 σε δύο μέρη, ο τόμος 16 σε τρία μέρη, ο τόμος 25 σε δύο μέρη, ο τόμος 29 σε δύο μέρη, ο τόμος 86 σε δύο μέρη, ο τόμος 87 σε τρία μέρη.</ref> (1857-1866) και περιέχει συγγράμματα στην ελληνική, μέχρι το έτος 1439. Χρησιμοποιείται μέχρι τις μέρες μας<ref>Στην Ελλάδα εκδίδεται από το ''Κέντρον Πατερικών Εκδόσεων'' (ΚΕ.Π.Ε.) (πρώτη έκδοση, 1993).</ref> σε ανατύπωση της πρώτης εκδόσεως που έγινε στο Παρίσι. Η αρίθμηση γίνεται κατά στήλες (κάθε σελίδα δύο στήλες) οι οποίες στους περισσότερους τόμους παρουσιάζουν και μία επιπλέον διαίρεση σε τέσσερα ίσα τμήματα (A,B,C,D) για γρηγορότερη αναζήτηση. Η παραπομπή σε έργα με την αρίθμηση κατά Migne είναι η πλέον διαδεδομένη στην βιβλιογραφία π.χ.: Θεοφάνους, ''Χρονογραφία'', (M)PG 108,585ΒC. Στο έργο περιλαμβάνονται εισαγωγές, σε κάθε σελίδα περιέχεται λατινική μετάφραση καθώς και τυχόν υποσημειώσεις και σχόλια.
+
* ''Patrologiae cursus completus, Series Graeca'' (συντομογραφίες M.P.G. ή P.G.), τόμοι 161<ref>Η έκδοση περιλαμβάνει συνολικά 169 βιβλία καθώς διαιρούνται: ο τόμος 7 σε δύο μέρη, ο τόμος 16 σε τρία μέρη, ο τόμος 25 σε δύο μέρη, ο τόμος 29 σε δύο μέρη, ο τόμος 86 σε δύο μέρη, ο τόμος 87 σε τρία μέρη.</ref> (1857-1866) και περιέχει συγγράμματα στην ελληνική, μέχρι το έτος 1439. Χρησιμοποιείται μέχρι τις μέρες μας<ref>Στην Ελλάδα εκδίδεται από το ''Κέντρον Πατερικών Εκδόσεων'' (ΚΕ.Π.Ε.) (πρώτη έκδοση, 1993).</ref> σε ανατύπωση της πρώτης εκδόσεως που έγινε στο Παρίσι. Η αρίθμηση γίνεται κατά στήλες (κάθε σελίδα δύο στήλες) οι οποίες στους περισσότερους τόμους παρουσιάζουν και μία επιπλέον διαίρεση σε τέσσερα ίσα τμήματα (A,B,C,D) για γρηγορότερη αναζήτηση. Η παραπομπή σε έργα με την αρίθμηση κατά Migne είναι η πλέον διαδεδομένη στην βιβλιογραφία π.χ.: ''Θεοφάνους'', ''Χρονογραφία'', ''(M)PG 108, 585 BC'' (108 <small>(=τόμος)</small>), 585 <small>(=στήλη)</small> ΒC (<small>(=τμήμα/τα)</small>. Στο έργο περιλαμβάνονται εισαγωγές, σε κάθε σελίδα περιέχεται λατινική μετάφραση καθώς και τυχόν υποσημειώσεις και σχόλια.
  
 
* ''Patrologiae cursus completus, Series Latina'' (συντομογραφίες M.P.L. ή P.L.), τόμοι 221 και 4 τόμοι με Πίνακες (1844-1855) και περιέχει συγγράμματα στην λατινική, μέχρι το έτος 1216.
 
* ''Patrologiae cursus completus, Series Latina'' (συντομογραφίες M.P.L. ή P.L.), τόμοι 221 και 4 τόμοι με Πίνακες (1844-1855) και περιέχει συγγράμματα στην λατινική, μέχρι το έτος 1216.

Αναθεώρηση της 19:12, 4 Μαΐου 2008

Με τον όρο Εκκλησιαστική γραμματολογία αναφερόμαστε στην επιστημονική σπουδή των Πατέρων και Συγγραφέων της Εκκλησίας[1]. Με το ίδιο περιεχόμενο χρησιμοποιούνται και οι όροι Χριστιανική Γραμματολογία αλλά και Πατρολογία[2] που είναι όμως "στενωτάτου περιεχομένου"[3] αφού σε "πολλές Πατρολογίες εξετάζονται μαζί με τους Πατέρες και οι αιρετικοί συγγράφεις"[4].

Patrologiae cursus completus, Series Graeca, PG 108,585

Πρέπει να επισημανθεί ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας δεν ταυτίζονται με τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς, αφού δεν αποτελεί ουσιαστικό γνώρισμα του Πατρός η μόρφωση και το συγγραφικό έργο, αλλά η χαρισματική του παρουσία και η αυθεντική του διδασκαλία, ενώ, οι γνώμες των εκκλησιαστικών συγγραφέων[5] δεν περιβάλλονται με την "αγιότητα, το κύρος και την αυθεντία που αναγνωρίζει η συνείδηση της Εκκλησίας στους Πατέρες"[6].

Τα λογογραφικά είδη που καλλιέργησε η εκκλησιαστική γραμματεία είναι τα ακόλουθα[7]:

  • Επίσημα δογματικά κείμενα (Σύμβολα κατηχητικά ή βαπτισματικά, αποφάσεις Οικουμενικών και μεγάλων τοπικών συνόδων κ.λπ.).
  • Εκκλησιαστικές διατάξεις (διατάξεις και κανόνες που αφορούν τη διοίκηση της Εκκλησίας, την εκλογή και χειροτονία των κληρικών, την αντιμετώπιση συγκεκριμένων ηθικών και διοικητικών παραπτωμάτων).
  • Ιστοριογραφικά κείμενα (ιστορικά συγγράμματα με έμφαση τις κινήσεις και συγκρούσεις στο πεδίο της πίστεως).
  • Πραγματείες (συγγράμματα Πατέρων με περιεχόμενο απολογητικό, δογματικό, εξηγητικό, ποιμαντικό, ασκητικό κ.λπ.).
  • Ερμηνείες (υπομνήματα, σχόλια και μεταφράσεις, που αφορούν κυρίως τα βιβλία της Αγίας Γραφής αλλά και προγενέστερους Πατέρες).
  • Ομιλίες (ομιλίες και διδαχές με περιεχόμενο απολογητικό, δογματικό, εξηγητικό, ποιμαντικό που είναι καταγεγραμμένες εκ των προτέρων και απαγγέλονται, ή εκφωνούνται εκ του προχείρου και σώζονται από ταχυγράφους).
  • Επιστολές (μέσο επικοινωνίας με αμεσότητα διαλόγου όπου συχνά αναπτύσσονται θέματα μεγάλης σπουδαιότητας).
  • Ποιήματα (πέραν της υμνολογίας, το είδος αυτό αναπτύχθηκε περιορισμένα).

Πρώτος ο Ευσέβιος Καισαρείας στην Εκκλησιαστική Ιστορία του[8] συνέλεξε πληροφορίες για τη ζωή και τα συγγράμματα των εκκλησιαστικών συγγραφέων πριν από το 325. Το εγχείρημα του Ευσεβίου συνεχίστηκε από τους ιστορικούς Γελάσιο Καισαρείας, Φιλοστόργιο, Σωκράτη, Σωζόμενο, Ευάγριο Σχολαστικό, τον πατριάρχη Φώτιο κ.ά..

Οι χρονικές περίοδοι στις οποίες χωρίζεται η εκκλησιαστική γραμματολογία είναι[9]

  • Περίοδος Α' - Διωγμών (90-313)
  • Περίοδος Β' - Δογματικής Κατοχυρώσεως (313-451)
  • Περίοδος Γ' - Διαστάσεως (451-680)
  • Περίοδος Δ' - Εικονομαχίας (681-843)
  • Περίοδος Ε' - Αναπροσαρμογής (843-1054)
  • Περίοδος ΣΤ' - Νέας Διασπάσεως (1054-1204)
  • Περίοδος Ζ' - Υστεροβυζαντινή (1204-1453)

Συλλογές εκκλησιαστικής γραμματείας υπάρχουν πολλές. Η πιο γνωστή και πλήρης είναι η έκδοση του J.P. Migne (+ 1875) η οποία έχει δύο Σειρές[10]:

  • Patrologiae cursus completus, Series Graeca (συντομογραφίες M.P.G. ή P.G.), τόμοι 161[11] (1857-1866) και περιέχει συγγράμματα στην ελληνική, μέχρι το έτος 1439. Χρησιμοποιείται μέχρι τις μέρες μας[12] σε ανατύπωση της πρώτης εκδόσεως που έγινε στο Παρίσι. Η αρίθμηση γίνεται κατά στήλες (κάθε σελίδα δύο στήλες) οι οποίες στους περισσότερους τόμους παρουσιάζουν και μία επιπλέον διαίρεση σε τέσσερα ίσα τμήματα (A,B,C,D) για γρηγορότερη αναζήτηση. Η παραπομπή σε έργα με την αρίθμηση κατά Migne είναι η πλέον διαδεδομένη στην βιβλιογραφία π.χ.: Θεοφάνους, Χρονογραφία, (M)PG 108, 585 BC (108 (=τόμος)), 585 (=στήλη) ΒC ((=τμήμα/τα). Στο έργο περιλαμβάνονται εισαγωγές, σε κάθε σελίδα περιέχεται λατινική μετάφραση καθώς και τυχόν υποσημειώσεις και σχόλια.
  • Patrologiae cursus completus, Series Latina (συντομογραφίες M.P.L. ή P.L.), τόμοι 221 και 4 τόμοι με Πίνακες (1844-1855) και περιέχει συγγράμματα στην λατινική, μέχρι το έτος 1216.

Υποσημειώσεις

  1. ↑ Τσάμης Γ. Δημητρίος, Εκκλησιαστική Γραμματολογία, (ανατύπωση Α' έκδ. 1983), Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 17.
  2. ↑ Ο όρος Πατρολογία χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1653 από τον λουθηρανό θεολόγο, Johann Gerhard.
  3. ↑ "Γραμματολογία Χριστιανική", Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια (Θ.Η.Ε.), τόμ. 04, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1964, στ. 645.
  4. ↑ Τσάμης, στο ίδιο, σελ. 22.
  5. ↑ Τον όρο εισήγαγε ο Ευσέβιος Καισαρείας (Εκκλησιαστική Ιστορία 1,5).
  6. ↑ Τσάμης, ό.π..
  7. ↑ Τα στοιχεία προέρχονται από τη Θ.Η.Ε., ό.π., στ. 649-650.
  8. ↑ PG 20,45-906.
  9. ↑ Χρήστου Παναγιώτης, Ελληνική Πατρολογία', τόμ. Α'-Εισαγωγή, 3η έκδ., Κυρομάνος, Αθήνα 1994 (c1976), σελ. 8.
  10. ↑ Στοιχεία από το: Μεταλληνός Δ. Γεώργιος, Πηγές Εκκλησιαστικής Ιστορίας, Αρμός, Αθήνα 1989, σελ. 59.
  11. ↑ Η έκδοση περιλαμβάνει συνολικά 169 βιβλία καθώς διαιρούνται: ο τόμος 7 σε δύο μέρη, ο τόμος 16 σε τρία μέρη, ο τόμος 25 σε δύο μέρη, ο τόμος 29 σε δύο μέρη, ο τόμος 86 σε δύο μέρη, ο τόμος 87 σε τρία μέρη.
  12. ↑ Στην Ελλάδα εκδίδεται από το Κέντρον Πατερικών Εκδόσεων (ΚΕ.Π.Ε.) (πρώτη έκδοση, 1993).

Εξωτερικοί δεσμοί

Ανακτήθηκε από «https://el.orthodoxwiki.org/index.php?title=Εκκλησιαστική_γραμματολογία&oldid=4561»