Κάποια στιγμή, ο ''Αθανάσιος'', επιθυμώντας μια πιο ήσυχη και ασκητική ζωή, παίρνει την ευλογία του γέροντά του ''Μιχαήλ'' και αναχωρεί για το [[Άγιο Όρος]] χωρίς να αποκαλύψει σε κανέναν την ταυτότητά του. Εκεί ο ''Αθανάσιος'' θαύμαζε την ασκητικότητα και τις στερήσεις των γερόντων, όμως στην ''Κων/πολη'' υπήρξε αναστάτωση εξαιτίας της αναχώρησης του. Ο ''Νικηφόρος Φωκάς'' είχε υποψιαστεί ότι ο πνευματικός του βρισκόταν στον ''Αθω'' και τελικά ο αδελφός του ''Λέοντας'' τον βρήκε κοντά σε έναν γέροντα ασκητή. Τότε, με τη μεσολάβηση του ''Αθανασίου'', ο ''Λέοντας'' βοήθησε για την ανέγερση της περίφημης ''Βασιλικής'' του ''Πρωτάτου'' των [[Καρυές|Καρυών]].

 '''Απολυτίκιο''' (Ήχος γ΄. ''Την ωραιότητα'') :''Την εν σαρκί ζωήν σου κατεπλάγησανΚατόπιν, Αγγέλων τάγματαο '',<br>:Αθανάσιος''πως μετά σώματος, προς αοράτους συμπλοκάς, εχώρησαςσυνόδευσε τον ''<br>:Νικηφόρο Φωκά''αοίδιμε, και κατετραυμάτισας, στη νικηφόρα εκστρατεία εναντίον των δαιμόνων τας φάλαγγας''.<br>:Σαρακηνών''Όθεν Αθανάσιετης Κρήτης (961) και συμφώνησε μαζί του για την ανέγερση κοινοβιακής μονής στον [[Άθως|Άθω]], όπου θα ασκήτευε και ο ίδιος ο Χριστός σε ημείψατο πλουσίαις δωρεαίς''.<br>:''Διό Πάτερ πρέσβευε, σωθήναι τας ψυχάς ημώνΝικηφόρος''.