Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Πίστευε και μη ερεύνα"
μ |
|||
Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
− | + | Το απόφθεγμα '''Πίστευε και μή ερεύνα''', είναι μία έκφραση που αποδίδεται κυρίως με αρνητικό περιεχόμενο, προσπαθώντας να δηλώσει ότι ''"η υπό της θεολογίας εκζητουμένη πίστις...ταυτίζεται προς την ευπιστίαν"''<ref>Τρεμπέλας Ν. Παν., ''Εγκυκλοπαίδεια της θεολογίας'', έκδ. 5η, Ο Σωτήρ, Αθήναι 2000, σελ. 141.</ref>. Με ένα τέτοιο νόημα όμως, το ''πίστευε και μή ερεύνα'' ''"δεν είναι αξίωμα ευαγγελικόν"''<ref>ό.π., σελ. 140</ref> και η Ορθόδοξη Θεολογία σαφώς εναντιώνεται σε ένα τέτοιο περιεχόμενο: | |
+ | |||
+ | :''"Aτυχώς...επιστήμονες ή περί τα πράγματα της πίστης ασχολούμενοι, εξαιτίας ελαττωματικής και ατροφικής γνώσης των χριστιανικών αληθειών, νομίζουν ότι πίστη σημαίνει μια αδύναμη αφέλεια ή ότι η Αγία Γραφή διδάσκει το πίστευε και μη ερεύνα"''<ref>Ματσούκας Α. Νίκος, ''Δογματική και Συμβολική θεολογία'', τόμ. Γ' (Ανακεφαλαίωση και Αγαθοτοπία-Έκθεση του οικουμενικού χαρακτήρα της χριστιανικής διδασκαλίας), Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1997, σελ. 154.</ref>. | ||
+ | |||
+ | |||
+ | |||
+ | |||
+ | θεολογικά υφίσταται στην ορθόδοξη παράδοση ως μέρος της [[Αποφατισμός|Αποφατικής Θεολογίας]]: | ||
* Ο Μ. Αθανάσιος Θεολόγος αναφέρει: | * Ο Μ. Αθανάσιος Θεολόγος αναφέρει: |
Αναθεώρηση της 13:25, 6 Απριλίου 2008
Το απόφθεγμα Πίστευε και μή ερεύνα, είναι μία έκφραση που αποδίδεται κυρίως με αρνητικό περιεχόμενο, προσπαθώντας να δηλώσει ότι "η υπό της θεολογίας εκζητουμένη πίστις...ταυτίζεται προς την ευπιστίαν"[1]. Με ένα τέτοιο νόημα όμως, το πίστευε και μή ερεύνα "δεν είναι αξίωμα ευαγγελικόν"[2] και η Ορθόδοξη Θεολογία σαφώς εναντιώνεται σε ένα τέτοιο περιεχόμενο:
- "Aτυχώς...επιστήμονες ή περί τα πράγματα της πίστης ασχολούμενοι, εξαιτίας ελαττωματικής και ατροφικής γνώσης των χριστιανικών αληθειών, νομίζουν ότι πίστη σημαίνει μια αδύναμη αφέλεια ή ότι η Αγία Γραφή διδάσκει το πίστευε και μη ερεύνα"[3].
θεολογικά υφίσταται στην ορθόδοξη παράδοση ως μέρος της Αποφατικής Θεολογίας:
- Ο Μ. Αθανάσιος Θεολόγος αναφέρει:
- "...αλλά πίστευε είς πατέρα, μη ερευνήσεις δε το πράγμα. Προσκύνει τον Υιόν, μη πολυπράγμων την αυτού γέννησιν. Ανυμνεί το πνεύμα το Άγιον, μη εκζητών το της Αγίας Τριάδος μυστήριον"[4].
- O άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος επίσης:
- "Πιστεύω εις ένα Θεόν Πατέρα παντοκράτορα. Πιστεύω, ουκ ερευνώ...ού διώκω το ακατάληπτον...ού μετρώ το αμέτρητον"[5].
- Και ο Εφραίμ ο Σύρος, παρομοίως:
- "...πίστευε, μή ερευνών...ο Θεός ο Πατήρ έπεμψε τόν μονογενή Υιόν...εσαρκώθη εν μήτρα τής αγίας Παρθένου, καί ετέχθη εξ αυτής εκ Πνεύματος Αγίου, έχε πληροφορίαν εις τήν καρδίαν σου...θεωρών ειλικρινώς εν οφθαλμοίς πίστεως αυτά τά πεπραγμένα καί ίδε τόν Κύριον εν οφθαλμοίς καρδίας..."[6].
Κατά συνέπεια, η θεολογία των Πατέρων μας παροτρύνει "ν' αποφύγουμε τους μεταφυσικούς μετεωρισμούς του νου για την αναγωγή στο Θεό, και να στραφούμε στις θεοφάνειες, που συντελούνται στην κτίση και την ιστορία"[7], στη "ζωή της Εκκλησίας, τη διδαχή, τα μυστήρια, την άσκηση και την κατάφαση του κόσμου και της ζωής"[8].
Υποσημειώσεις
- ↑ Τρεμπέλας Ν. Παν., Εγκυκλοπαίδεια της θεολογίας, έκδ. 5η, Ο Σωτήρ, Αθήναι 2000, σελ. 141.
- ↑ ό.π., σελ. 140
- ↑ Ματσούκας Α. Νίκος, Δογματική και Συμβολική θεολογία, τόμ. Γ' (Ανακεφαλαίωση και Αγαθοτοπία-Έκθεση του οικουμενικού χαρακτήρα της χριστιανικής διδασκαλίας), Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1997, σελ. 154.
- ↑ M. Αθανασίου, "Προς Αντίοχον άρχοντα", PG 28,600.
- ↑ Ι. Χρυσοστόμου, "Εις την παραβολήν περί συκής", PG 59,584.
- ↑ Εφραίμ Σύρου, "Περί τούς καταζητούντας του Υιού την φύσιν", 205.
- ↑ Ματσούκας Α. Νίκος, Ιστορία της Βυζαντινής Φιλοσοφίας, Βάνιας, Θεσσαλονίκη 1994, σελ. 290.
- ↑ ό.π., σελ. 289.