Αλλαγές

:''[[Άγιος]] ονομάζεται το μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας που αγωνίσθηκε και βίωσε το αποτέλεσμα της ελεύθερης αποδοχής του θελήματος του Θεού, που είναι η καρποφορία της [[Θεία Χάρη|Θείας Χάριτος]] μέσα του, ως δώρο Θεού. Ο Άγιος, σύμφωνα με τον [[Ιωάννης ο Δαμασκηνός|Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό]], είναι διάκονος και φίλος και υιός του Θεού, έμψυχος ναός Θεού και καθαρό κατάλυμα για να κατοικήσει ο Κύριος. Βρίσκεται στα χέρια του Θεού, και υπάρχει στη ζωή και το φως, επειδή και ο ίδιος ο Θεός είναι ζωή και φως.<br>'''<small>(Δαμασκηνός Ιωάννης, «''Έκδοσις ακριβής της ορθοδόξου πίστεως''» (μτφρ. Ν. Ματσούκα), Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1992, σελ. 385-390)'''</small></div> ====[[Άγκυρα]]====<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;"><div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div> :[[Άγκυρα]] ονομάζεται το παλαιοχριστιανικό και [[Βυζάντιο|Βυζαντινό]] θρησκευτικό σύμβολο, σύμφωνα με το περιεχόμενο του οποίου, όπως η άγκυρα συγκρατεί ασφαλές το σκάφος στο τρικυμιώδες πέλαγος ή στο λιμάνι, έτσι και η πίστη στον [[Χριστός|Ιησού Χριστό]] προσφέρει στον άνθρωπο ασφάλεια και ελπίδα για τη [[Σωτηρία]].<br>'''<small>(Ανδρ. Παπαγεωργακόπουλος, «''Άγκυρα''», ''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'', τόμ. 1, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1962, στ. 279)'''</small></div> ====[[Αγκύρας Σύνοδος]]====<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;"><div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div> :[[Σύνοδος Άγκυρας|Σύνοδος της Άγκυρας]] ονομάστηκε μία σημαντική τοπική [[σύνοδος]] του 314 μ.Χ. η οποία εξέδωσε 25 [[Σύνοδος Άγκυρας (κανόνες)|κανόνες]] με τους οποίους ρυθμιζόταν η εκκλησιαστική τάξη μετά τη δύσκολη και προβληματική περίοδο των [[Διωγμοί|διωγμών]].<br>'''<small>(Σκουτέρης Β. Κωνσταντίνος, ''Ιστορία Δογμάτων'', τόμ. Β', Αθήνα 2004, σελ. 274)'''</small></div> ====[[Αγίων διακήρυξη]]====<div style="padding:2px;margin-top:2px; border:1px solid silver;padding:10px;"><div style="text-align: left; margin: 0px; padding: 1px; padding-left: 5px; font-weight:bold;font-size:120%;"></div> :Με τον όρο ''διακήρυξη της αγιότητας'' κάποιου προσώπου (λανθασμένα, ''αγιοποίηση'') αναφερόμαστε στη διαπίστωση του γεγονότος ότι αποθανόν μέλος της Εκκλησίας είχε και έχει χαρίσματα [[Άγιος|αγίου]], γεγονός που πρώτα μαρτυρείται από μικρό ή μεγάλο αριθμό αξιόπιστων μελών της Εκκλησίας, και κατόπιν, με συνοδική πράξη, αναγνωρίζεται επίσημα η μαρτυρία. Η σύνοδος, δεν αποφασίζει, ούτε κρίνει την αγιότητα, απλώς τη διακηρύσσει. Ανάλογη διαδικασία δεν υπήρχε κατά την πρώτη χιλιετία, οπότε οι άγιοι αναγνωρίζονταν από κλήρο και λαό χωρίς επίσημη επικύρωση.<br>'''<small>(Παπαδόπουλος Γ. Στυλιανός, «''Διαπίστωση και Διακήρυξη της Αγιότητας των Αγίων''», εκδ. Τέρτιος, Κατερίνη 1990)'''</small></div>

====[[ΑγιογραφίαΑγαθό]]====

:Η έννοια του ''[[Αγιογραφία]]Αγαθού'' ή αλλιώς για την Ορθόδοξη Εκκλησία, ταυτίζεται με το θέλημα του ''Εικονογραφίααγαθού'' (=ζωγραφική Εικόνων) ονομάζουμε: 1) την ζωγραφική παράσταση Θεού, το οποίο είναι και το ασφαλές και αλάνθαστο κριτήριο για το περιεχόμενο της εννοίας αυτής. Καθώς ο Θεός είναι κατά απόλυτο τρόπο ''αγαθός'', κατά συνέπεια, τέλεια αγαθό είναι κάθε τι που είναι σύμφωνο με θρησκευτική θεματολογία που βρίσκεται σε φορητή εικόνα ή τοίχο ναού 2) Διήγηση για τη ζωή των Αγίωντο θέλημα Του.<br>'''<small>(Παν. Δημητρόπουλος, «''ΑγιογραφίαΑγαθόν''», Μαλαβάκης Νίκος, «''Βυζαντινολόγιο-Λεξικό Εκκλησιαστικών Θρησκευτική και Θρησκευτικών όρωνΗθική Εγκυκλοπαίδεια''», Αστήρτόμ. 1, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 19991962, στ. 100)'''</small></div>

====[[Άγιο ΠνεύμαΑγαμία]]====

:Το Με τον όρο [[Άγιο ΠνεύμαΑγαμία]] είναι το τρίτο πρόσωπο της Τριαδικής Θεότητος ([[Αγία Τριάδα|Αγίας Τριάδας]])στην θεολογική ορολογία, αναφερόμαστε στην πλήρη αποχή του ατόμου από τη σεξουαλική ζωή, πλήρης κατάσταση που ονομάζεται και τέλειος Θεός, [[ομοούσιοΠαρθενία]] με τον . Με βάση τα λόγια του ίδιου του [[Θεός ΠατήρΧριστός|ΠατέραΙησού]] και γι αυτό ("Ου πάντες χωρούσι τον λόγον τούτον, αλλ'οίς δέδοται", 'Άγιο'Ματθ. 19:11' όπως Εκείνος. Δεν έχει ούτε τέλος ούτε αρχή'), θεωρείται ότι η κατάσταση της ''αγαμίας'' είναι συναΐδιο δώρο Θεού (θαύμα) και άχρονο. Είναι ανεξάρτητο, όσον αφορά τα [[υποστατικά ιδιώματα]], ειδική κατάσταση ''υπέρ φύσιν'' (και μη υποτασσόμενο σε κανένα άλλο πρόσωπο της αγίας Τριάδας. Έχει την ίδια δύναμη, τιμή και δόξα με τα άλλα δύο πρόσωπα της Τριαδικής Θεότητας, τον Πατέρα και τον [[Χριστός|Υιό]]όχι ''παρά φύσιν'').<br>'''<small>(Θεοδώρου ΑνδρέαςΝ. Μπουγάτσος, «''Βασική Δογματική Διδασκαλία - Πιστεύω εις ένα ΘεόνΑγαμία''», 2η έκδ''Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια'', τόμ.1, Αποστολική Διακονίαεκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 20071962, σελ. 135στ.143113)'''</small></div>

====[[Άγιοι ΤόποιΑγιογραφία]]====

:''Άγιοι Τόποι'' ονομάζονται όλες οι περιοχές της [[Παλαιστίνη|ΠαλαιστίνηςΑγιογραφία]] '' ή αλλιώς ''Εικονογραφία'' (=ζωγραφική Εικόνων) ονομάζουμε: 1) την ζωγραφική παράσταση με θρησκευτική θεματολογία που συνδέονται με βρίσκεται σε φορητή εικόνα ή τοίχο ναού 2) Διήγηση για τη ζωή και το έργο του [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστού]] ([[Ιερουσαλήμ]], [[Βηθλεέμ]], [[Ναζαρέτ]] κ.ά.)των Αγίων.<br>'''<small>(«''Άγιοι ΤόποιΑγιογραφία''», Μαλαβάκης Νίκος, «''eΒυζαντινολόγιο-δομήΛεξικό Εκκλησιαστικών και Θρησκευτικών όρων'' (ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια ''ΔΟΜΗ'')», εκδόσεις Δομή Α.Ε.Αστήρ, Αθήνα 2003-2004 [DVD-ROM]1999)'''</small></div>