Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Η θέση του "Ιωάννειου κόμματος" στην Ορθόδοξη Εκκλησία
Έτσι, στη χρήση κατά την εκκλησιατική λατρεία, προηγείται το κείμενο της [[Καινή Διαθήκη|Κ.Δ.]] που αναγιγνώσκεται επί αιώνες στη θεία Ευχαριστία. Κατά συνέπεια, ''"το κριτικό κείμενο Nestle-Aland χρησιμοποιείται στην πανεπιστημιακή διδασκαλία (Θεολογικές σχολές) και στις επιστημονικές εργασίες, ενώ το Εκκλησιαστικό (που λέγεται επίσης και Βυζαντινό) κείμενο είναι το λειτουργικό κείμενο που αναγινώσκεται στην Εκκλησία και διαδίδεται στο λαό από τις χριστιανικές κινήσεις της χώρας και από το ποιμαντικό έργο των ενοριακών ναών"''<ref>Καραβιδόπουλος Δ. Ιωάννης, "Νεοελληνικές μεταφράσεις Καινής Διαθήκης κατά το τελευταίο τέταρτο του 20ου αιώνα", σελ. 104-122, στο Βιβλικές Μελέτες Β (Βιβλική Βιβλιοθήκη #16), Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2000, εδώ σελ. 115.</ref>.
Στο κείμενο της Καινής Διαθήκης του [[Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης|Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης]] του [[1904]], που αποτελεί το επίσημο κείμενο της Κ.Δ. που χρησιμοποιεί η [[Ορθόδοξη Εκκλησία]], όπου το ''Κόμμα Ιωάννου'' είναι τυπωμένο, αν και με πλάγια και μικρότερου μεγέθους γράμματα. Και ενώ στον πρόλογό της έκδοσης, ο εισηγητής της επιτροπείας που την επιμελήθηκε και καθηγητής της [[Θεολογική Σχολή Χάλκης|Θεολογικής Σχολής της Χάλκης]] Βασίλειος Αντωνιάδης χαρακτηρίζει το ''"κόμμαχωρίον τούτο"'' δηλώνεται ''"ως όλως αμάρτυρον"'' νόθο, η Ιερά Σύνοδος, όπως ήταν φυσικό, επέβαλλε την παράθεσή του<ref>«Για τους λόγους αυτούς στην έκδοσι της ιεράς συνόδου ο Β. Αντωνιάδης τη φράσι αυτή τη χαρακτηρίζει σα νόθο και την τυπώνει με μικρότερα στοιχεία»Καραβιδόπουλος Δ. Ιωάννης, ''Βιβλικές Μελέτες Γ΄'' (Δρ Κωνσταντίνος ΣιαμάκηςΒιβλική Βιβλιοθήκη #28), Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2004, σελ. 324: ''Η Παράδοσι του Κειμένου "Το χωρίον τούτο, σημειώνει η επιτροπή, ου μόνον κατά τας βάσεις της Αγίας Γραφήςπαρούσης εκδόσεως, αλλ'ουδέ κατ'εξαίρεση εφαίνετο εγχωρούν, Έκδ. Ιεράς Μητρόπολεως Εδέσσηςως όλως αμάρτυρον από των εκκλησιαστικών κειμένων, από των πατέρων και διδασκάλων της Ανατολικής Εκκλησίας, από των αρχαίων μεταφράσεων, από των αρχαιοτέρων απογράφων της Σλαυϊκής μεταφράσεως, Πέλλης και Αλμωπίαςαυτής έτι της Λατινικής, 1995και από πάντων των γνωστών ελληνικών χειρογράφων, σελτων γεγραμμένων ανεξαρτήτως της κατά μικρόν εισαχθείσης εις την Βουλγάταν προσθήκης. Διαιρείται κατά γνώμην της Ιεράς Συνόδου"''. 20)</ref>, η Ιερά Σύνοδος, όπως ήταν φυσικό, επέβαλλε την παράθεσή του καθώς την θεωρούσε αναγκαία<ref>Παναγόπουλος Ιωάννης, ''Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη'', Ακρίτας, Αθήνα 1994, σελ. 379.</ref>. Επίσης, κάποιες εκδόσεις που βασίζονται ουσιαστικά στο λεγόμενο ''Πατριαρχικό κείμενο'', έχουν ενσωματώσει —είτε μέσα σε αγκύλες, είτε χρησιμοποιώντας διαφορετικό τύπο γραμμάτων— και επεξεργαστεί ερμηνευτικά το Ιωάννειο κόμμα.<ref>Βλέπε ''Η Καινή Διαθήκη: Κείμενο και Ερμηνευτική Απόδοση'' υπό Ι. Θ. Κολιτσάρα, ''Η Καινή Διαθήκη μετά Συντόμου Ερμηνείας'' του Π. Ν. Τρεμπέλα και [[Η Αγία Γραφή, Μετάφραση από τα Πρωτότυπα Κείμενα]].</ref>.
Για τον ίδιο λόγο, έγκριτοι επιστήμονες όπως οι καθηγητές ερμηνείας της Κ.Δ., των πανεπιστημίων Αθήνας και Θεσσαλονίκης, Πέτρος Βασιλειάδης, Ιωάννης Γαλάνης, Γεώργιος Γαλίτης και Ιωάννης Καραβιδόπουλος, διατήρησαν το ''Ιωάννειο Κόμμα'' μέσα στη μετάφρασή τους της Καινής Διαθήκης στη Νεοελληνική Γλώσσα<ref>Πρόκειται για την μετάφραση: ''"Η Καινή Διαθήκη. Το πρωτότυπο κείμενο με νεοελληνική μετάφραση στη δημοτική"'', εκδ. Βιβλικής Εταιρίας, 2η έκδ. 1989 αναθεωρημένη (c1985). Η μετάφραση τους έγινε με βάση το Εκκλησιαστικό Κείμενο κατά την Πατριαρχική έκδοση του 1904.</ref>. Αξιοσημείωτο είναι ότι στο έργο δεν διατυπώνεται καμμία βεβαιότητα περί παρεμβολής ή νοθείας, αλλά αναφέρεται σε υποσημείωση (σελ. 387) ότι το τμήμα αυτό του κειμένου δεν βρέθηκε στα αρχαιότερα χειρόγραφα. Το ίδιο έπραξε και ο καθηγητής Αθανάσιος Δεληκωστόπουλος στη μετάφρασή του<ref>''Η Καινή Διαθήκη σε Νεοελληνική Απόδοση'', 7η έκδ., Αθήνα 2003.</ref> όπου διατήρησε το ''Ιωάννειο Κόμμα'' χωρίς σχόλια (σελ. 625-626)<ref>Μάλιστα, ο Ακαδημαϊκός Μάρκος Α. Σιώτης και ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών θεωρεί την εργασία του Kου Δεληκωστοπούλου ως την ''"πιστοτέραν προς το πρωτότυπον κείμενον...μεταξύ των άλλων εν χρήσει και σήμερον"'' (ό.π., σελ. 31).</ref>.