Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
→Η Ορθόδοξη ερμηνεία της περί «χιλιασμού» περικοπής Αποκ. 20,1-10
Στην περίοδο αυτή, πραγματοποιείται η ''πρώτη ανάσταση'', δηλαδή η ανάσταση των πιστών από τη δουλεία της αμαρτίας, η αναγέννηση τους στο σώμα του Χριστού (''Ιω. 3,3-55'', ''Γαλ. 3,26-29'', ''Ρωμ. 8,14-17''). Η κατάσταση της αμαρτωλής ζωής είναι πνευματικός θάνατος (''Λουκ. 15,24-32'', ''Ρωμ. 11,15'', ''Εφεσ. 5,14'', ''Α΄ Ιω. 3,14-15'', ''Αποκ. 3,1'') και συνεπώς, η απαλλαγή από την αμαρτωλή κατάσταση, είναι ανάσταση. Όσοι έλαβαν μέρος σ' αυτή την ''πρώτη ανάσταση'' θα βασιλεύσουν με τον [[Χριστός|Χριστό]] και δεν θα γνωρίσουν το ''δεύτερο θάνατο'', δηλαδή τον πνευματικό (''Αποκ. 2,11''. ''20,6-14''. ''21,8''). Όλοι αυτοί, θα λάβουν μέρος στη ''δεύτερη ανάσταση'', που είναι η μία και μοναδική, γενική ανάσταση των σωμάτων, θα ενωθούν με τους πιστούς που θα ζουν κατά την ημέρα του Κυρίου και θα ενδυθούν αφθαρσία και αθανασία, για να είναι ''"πάντοτε μετά του Κυρίου"'' (''Α΄ θεσ. 4,16-17'').
Σύμφωνα με τα παραπάνω, το ''δέσιμο'' του σατανά (''Αποκ. 20,2''), το οποίο οι ''χιλιαστές'' εκλαμβάνουν ως απόλυτο γεγονός κατά την ''χιλιετή βασιλεία'' (η οποία όπως προαναφέρθηκε, σύμφωνα με την ορθόδοξη ερμηνεία ξεκινά από την [[Ανάσταση]] του ''Χριστού'') θα πρέπει να θεωρηθεί σχετικό και πρόσκαιρο. Η [[Καινή Διαθήκη]] δείχνει ότι ναι μεν ο [[Χριστός]] έδωσε εξουσία στους δικούς του να υποτάσσουν το διάβολο και να τον δεσμεύουν στο όνομά Του (''Ματθ. 12,28-29'', ''Α΄ Ιω. 4,4'', ''Εβρ. 2,14-15'', ''Πραξ. 26,18'' κ.ά.), όμως ο σατανάς παρά τη δέσμευση εξακολουθεί να εξασκεί επιρροή και εξουσία στους ανθρώπους (''Α΄ Πετρ. 5,8'', ''Ιακ. 4,7'' κ.ά.)<ref>Κόκορης Θ. Δημήτριος, ''Ορθοδοξία και Κακοδοξία'', τόμ. Γ΄, Αθήνα 1993, σελ. 226-229.</ref>. Οι στίχοι 7 και 8 με την αναφορά στο λύσιμο του σατανά, δείχνουν μόνο ότι προς το τέλος, η μανία των αντίχριστων δυνάμεων θα δυναμώσει.
Στα παραπάνω, θα πρέπει να προστεθούν και άλλες ερμηνευτικές δυσκολίες της χιλιαστικής ερμηνείας: