Το έτος γέννησης που γίνεται αποδεκτό για την ''Υπατία'', σε κάθε περίπτωση φανερώνει ότι το 415 ''"δεν μαρτύρησε ένα παιδί-θαύμα ή μια νεαρή κοπέλα, αλλά μια ώριμη κυρία"''<ref>Chuvin Pierre, ''Οι τελευταίοι εθνικοί...'', ό.π., σελ. 111.</ref>. Όπως σημειώνει ο καθ. Στυλιανός Παπαδόπουλος, αν και η μυθιστορία ''"θέλει νέα και θελκτική την Υπατία"'', στην πραγματικότητα εκείνη ''"ήταν τότε εξήντα ετών και ζούσε λιτά, σχεδόν ασκητικά"''<ref>Παπαδόπουλος Γ. Στυλιανός, ''Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας'', Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2004, σελ. 31.</ref>, έχοντας μάλιστα ''"αρνηθεί τη θηλυκότητα της ως εμπόδιο στην πνευματική της εργασία"''<ref>Μαντάς Κώστας, ''Σύντομη αναδρομή στην ιστορία της γυναικείας εκπαίδευσης'', στο περιοδ. ''Αρχαιολογία και Τέχνες'', Ίδρυµα Μελετών Λαµπράκη, τεύχ. 81 (Δεκέμβριος 2001), σελ. 91. Ο Κώστας Μαντάς προσθέτει στη συνέχεια ότι ''"αυτή η απώθηση της ιδιαιτερότητας του φύλου μιας διανοήτριας, έφθασε ως κληρονομιά ως τον 20ό αιώνα, ως τα κείμενα της ίδιας της Σιμόν ντε Μποβουάρ"''.</ref>.
Τα γεγονότα αυτά είναι ασφαλώς αντίθετα με τα όσα περιγράφει ο θρύλος που ''"απέκτησε τεράστια δημοτικότητα επί ολόκληρους αιώνες, παρεμποδίζοντας τις προσπάθειες των μελετητών για μια αντικειμενική παρουσίαση της ζωής της Υπατίας, κάτι που εξακολουθεί να υφίσταται ακόμα και σήμερα"''<ref>Dzielska Maria, ''Υπατία η Αλεξανδρινή'', ό.π., σελ. 17.</ref> (βλ. π.χ. και σχετική ταινία [http://www.imdb.com/title/tt1186830/ Agora] (2009), και την [http://1.bp.blogspot.com/_MwnH1kpbPRM/R7QApqCogDI/AAAAAAAABGs/5mRU7hzSk5M/s1600-h/hypatia-weisz.jpg εικόνα της Υπατίας που επιλέχθηκε] η οποία δεν ανταποκρίνεται στις αρχαίες πηγές). Η σωφροσύνη της ''Υπατίας'' ''"εκδηλωνόταν με την πλήρη σεξουαλική αποχή, την περίφημη αρετή που ενίσχυε τη φήμη της για αγνότητα την οποία διέδιδαν παντού οι μαθητές της. Έμεινε παρθένος μέχρι το τέλος της ζωής της"''<ref>Dzielska Maria, ''Υπατία η Αλεξανδρινή'', ό.π., σελ. 105-106.</ref> και μάλιστα, ''"η παρθενία της Υπατίας τη φέρνει πλησιέστερα προς τις άγιες χριστιανές γυναίκες παρά στις παγανίστριες, που συνήθως παντρεύονταν"''<ref>Dzielska Maria, ''Υπατία η Αλεξανδρινή'', ό.π., σελ. 106, υποσημ. #50.</ref>. Είναι χαρακτηριστικό πως όταν κάποτε ''"ένας από τους μαθητές της την ερωτεύτηκε...αυτή τον αποθάρρυνε πετώντας του ένα χρησιμοποιημένο πανί περιόδου...Αυτό, είπε, ήταν ό,τι αγαπούσε, και όχι κάτι όμορφο: εννοούσε δηλαδή ότι...αντί να στρέφει τον πόθο του στις αμετάβλητες αλήθειες, που μόνο αυτές είναι όμορφες, επέτρεπε στον εαυτό του να περισπάται από τις σωματικές επιθυμίες"''<ref>Clark Gillian, ''Οι γυναίκες στην όψιμη αρχαιότητα'', Παπαδήμας, Αθήνα 1997, σελ. 124</ref><ref>Για τη διήγηση αυτή βλ. και λεξικό ''Σούδα'', στο Bekkeri Immanuelis, ''Suidae Lexicon'', Berolini 1854, σελ. 1069: ''"το σύμβολον επιδείξασαν της ακαθάρτου γεννέσεως"''.<br>Η ιστορία αυτή που ενσωματώνει η ''Σούδα'', προέρχεται από το έργο του ''Δαμασκίου'', ''"Ισιδώρου βίος"'' (Dzielska, ''Υπατία...'', ό.π., σελ. 99).</ref>. Η Υπατία ''"ήταν επίμονη και απόλυτα ηθική, υπέρμαχος του ασκητισμού όσο και οι δογματικοί χριστιανοί τους οποίους ο Βολταίρος και άλλοι κατηγορούν σαν ανελέητους εχθρούς «της αλήθειας και της προόδου»"''<ref>Dzielska Maria, ''Υπατία η Αλεξανδρινή'', ό.π., σελ. 21.</ref>.
Όπως παρατηρεί η Τα αίτια δολοφονίας της ''Maria DzielskaΥπατίας'': ''"Αν είχαν μελετήσει τις αρχαίες πηγές τους με μεγαλύτερη προσοχήθα πρέπει να αναζητηθούν αλλού, θα είχαν διακρίνει μια πολύ πιο περίπλοκη προσωπικότητα. Το «θύμα των προλήψεων και της άγνοιας» όχι μόνο πίστευε στις λυτρωτικές δυνάμεις της λογικής αλλά επίσης αναζητούσε τον Θεό μέσα από τη σε μια θρησκευτική αποκάλυψη'' [αν διαμάχη χριστιανών ενάντια σε μια εκπρόσωπο των ειδωλολατρών, ούτε ακόμη περισσότερο στον ανδρικό φθόνο και ''"ο Βολταίρος εκμεταλλεύθηκε το πρόσωπο της Υπατίας για να εκφράσει την αποστροφή του προς...τη θρησκεία εξ αποκαλύψεως"''<ref>Dzielska Maria, ''Υπατία η Αλεξανδρινή'', ό.π., σελ. 21.μισογυνισμό</ref>]Βλ. ''Πάνω από όλα όμως η Υπατία ήταν επίμονη και απόλυτα ηθική, υπέρμαχος εκδοχές του ασκητισμού όσο και οι δογματικοί χριστιανοί τους οποίους...κατηγορούν σαν ανελέητους εχθρούς «της αλήθειας και της προόδου»"''<ref>μύθου στο Dzielska Maria, ''Υπατία η Αλεξανδρινή'', ό.π., σελ. 2118.40.</ref>. Επιπλέον, η περίφημη θρησκευτική αντίθεση που διατυπώνεται στον θρύλο της ''Υπατίας'' δεν βρίσκει σοβαρά ερίσματα στις πηγέςτα οποία θα ήταν δύσκολο να προκαλέσει μια ασκητική γυναίκα σε τέτοια ηλικία: ''"οι χριστιανοί την εκτιμούσαν"'' και η διάσημη [[Φιλοσοφία|φιλόσοφος]] ''"απολάμβανε γενικής εκτίμησης και σεβασμού"''<ref>Μεταλληνός Δόταν πέθανε το 415 είχε αρκετά προχωρημένη ηλικία -ήταν περίπου 60 ετών. Γεώργιος, ''Παγανιστικός Ελληνισμός...'', ό.π., σελ. 140.141.</ref> (''"πάντες [...] αυτήν ηδούντο και κατεπλήττοντο"''<ref>Σωκράτoυς, ''Εκκλ. Ιστορία'', '''''PG''''' 67,768Β</ref>). Ο χριστιανός ''Σωκράτης'' ''"επαινεί την Υπατία Έτσι φαίνεται ότι δεν υπάρχει λογική βάση για την παιδεία εικόνα της [...] όπως ο παλαιός μαθητής Υπατίας, την ώρα του φρικτού θανάτου της Συνέσιος"'', χριστιανός και αυτός<ref>Μεταλληνός Δ. Γεώργιος, ''Παγανιστικός Ελληνισμός...'', ό.π., σελ. 140.</ref>. Άλλωστε, η ''Υπατία'' ήταν σύμμαχος σαν μιας νέας κοπέλας με τον έπαρχο κορμί αντάξιο της ''Αιγύπτου'' Αφροδίτης, που μπορούσε να κεντρίσει τον ''Ορέστη'' ο οποίος επίσης ''"ήταν χριστιανός και εκπρόσωπος ενός χριστιανικού κράτους, υποστηριζόταν από μέλη της χριστιανικής διανόησης της πόλης καθώς σαδισμό και από ένα τμήμα του χριστιανικού πληθυσμού που τον είχε υπερασπιστεί στην επίθεση πόθο των μοναχώνδολοφόνων της"''<ref>Dzielska Maria, ''Υπατία η Αλεξανδρινή'', ό.π., σελ. 168188-189.</ref>.
Κατά συνέπειαΌπως παρατηρεί η ''Maria Dzielska'': ''"αν είχαν μελετήσει τις αρχαίες πηγές τους με μεγαλύτερη προσοχή, τα αίτια δολοφονίας της θα είχαν διακρίνει μια πολύ πιο περίπλοκη προσωπικότητα"''<ref>Dzielska Maria, ''Υπατία η Αλεξανδρινή''Υπατίας, ό.π., σελ. 21.</ref>. Αν και '' θα πρέπει "ο Βολταίρος εκμεταλλεύθηκε το πρόσωπο της Υπατίας για να αναζητηθούν αλλού, εκφράσει την αποστροφή του προς...τη θρησκεία εξ αποκαλύψεως...το «θύμα των προλήψεων και της άγνοιας» όχι σε μια μόνο πίστευε στις λυτρωτικές δυνάμεις της λογικής αλλά επίσης αναζητούσε τον Θεό μέσα από τη θρησκευτική διαμάχη χριστιανών ενάντια σε μια εκπρόσωπο των ειδωλολατρών, ούτε ακόμη περισσότερο στον ανδρικό φθόνο και μισογυνισμόαποκάλυψη"''<ref>Βλ. εκδοχές του μύθου στο Dzielska Maria, ''Υπατία η Αλεξανδρινή'', ό.π.</ref>. Επιπλέον, η περίφημη θρησκευτική αντίθεση που διατυπώνεται στον θρύλο της ''Υπατίας'' δεν βρίσκει σοβαρά ερίσματα στις πηγές: ''"οι χριστιανοί την εκτιμούσαν"'' και η διάσημη [[Φιλοσοφία|φιλόσοφος]] ''"απολάμβανε γενικής εκτίμησης και σεβασμού"''<ref>Μεταλληνός Δ. Γεώργιος, ''Παγανιστικός Ελληνισμός...'', ό.π., σελ. 18140.40141.</ref> τα οποία θα ήταν δύσκολο να προκαλέσει μια ασκητική γυναίκα σε τέτοια ηλικία: (''"όταν πέθανε το 415 είχε αρκετά προχωρημένη ηλικία -ήταν περίπου 60 ετώνπάντες [...] αυτήν ηδούντο και κατεπλήττοντο"''<ref>Σωκράτoυς, ''Εκκλ. Ιστορία'', '''''PG''''' 67,768Β</ref>). Έτσι φαίνεται ότι δεν υπάρχει λογική βάση Ο χριστιανός ''Σωκράτης'' ''"επαινεί την Υπατία για την εικόνα παιδεία της Υπατίας[...] όπως ο παλαιός μαθητής της Συνέσιος"'', χριστιανός και αυτός<ref>Μεταλληνός Δ. Γεώργιος, ''Παγανιστικός Ελληνισμός...'', ό.π., την ώρα του φρικτού θανάτου τηςσελ. 140.</ref>. Άλλωστε, σαν μιας νέας κοπέλας η ''Υπατία'' ήταν σύμμαχος με κορμί αντάξιο τον έπαρχο της Αφροδίτης''Αιγύπτου'' τον ''Ορέστη'' ο οποίος επίσης ''"ήταν χριστιανός και εκπρόσωπος ενός χριστιανικού κράτους, υποστηριζόταν από μέλη της χριστιανικής διανόησης της πόλης καθώς και από ένα τμήμα του χριστιανικού πληθυσμού που μπορούσε να κεντρίσει τον σαδισμό και τον πόθο είχε υπερασπιστεί στην επίθεση των δολοφόνων τηςμοναχών"''<ref>Dzielska Maria, ''Υπατία η Αλεξανδρινή'', ό.π., σελ. 188-189168.</ref>.
==Τα γεγονότα που οδήγησαν στο θάνατο της Υπατίας==
