Αλλαγές

Επί των ζητημάτων της διατήρησης της παρθενίας κατά τη διάρκεια αλλά και μετά τον θείο τοκετό, η αδιαίρετη Εκκλησία δεν προέβει ''"επισήμως"'' σε ''"λεπτομερείς δογματικούς καθορισμούς"''<ref>"Μαρία", ''ΘΗΕ'', τόμ. 8 (1966), στ. 671.</ref>, αν και στο λατινικό τμήμα της, η τοπική [[σύνοδος]] του Λατεράνου (649) ανακήρυξε σε δόγμα την ''"κατά και μετά τον θείον τόκον παρθενία"'' της Θεοτόκου<ref>''ΘΗΕ'', ό.π.</ref>. Αυτό, αν και είναι ορθό και διακηρύσσεται σαφώς ''"υπό της συνειδήσεως της ορθοδόξου οικουμενικής Εκκλησίας"'', εντούτοις θα πρέπει να επισημανθεί η μονομερής δράση της δύσης στα σημεία αυτά, η οποία συνεχίστηκε και αργότερα<ref>''ΘΗΕ'', στο ίδιο, στ. 672.</ref>. Πάντως, στην περίπτωση του [[Ιοβινιανός|Ιοβινιανού]], ο οποίος καταπολεμώντας τον [[Δοκητισμός|Δοκητισμό]] διακήρυσσε ότι η ''Θεοτόκος'' ''"ουχί και παρθένος εγέννησεν"''<ref>Τρεμπέλας, ''Δογματική...'', Β', ό.π., σελ. 209-210.</ref>, έδρασε o [[Αμβρόσιος Μεδιολάνων]] και σε σύνοδο του 390 στα Μεδιόλανα, κατέκρινε τον [[Ιοβινιανός|Ιοβινιανό]] υπονοώντας έτσι ότι η ''Μαρία'' παρέμεινε παρθένος και κατά τη γέννα<ref>Τρεμπέλας, ''Δογματική...'', Β', ό.π., σελ. 210.</ref>. Στο ίδιο ζήτημα, προσθέτει ο [[Ιωάννης Δαμασκηνός]]: ''"ώσπερ δε συλληφθείς'' [ο Κύριος] ''Παρθένον την συλλαβούσαν ετήρησεν, ούτω και τεχθείς, την αυτής παρθενίαν εφύλαξεν άτρωτον, μόνος διελθών δι' αυτής και κεκλεισμένην τηρήσας αυτήν...Ου γαρ αδύνατος ην και διά της πύλης διελθείν και ταύτης μη παραβλάψαι τα σήμαντρα"''<ref>''PG'' 94, 1161 ΑΒ.</ref>. Συνεπώς, η [[Ιερά Παράδοση]] διδάσκει ότι ο [[Χριστός]] ''"δεν συνελήφθη με τη φυσική σύμπραξη του ανδρός, αλλά με την συνεργεία του παναγίου Πνεύματος. Με τη σύλληψη επομένως η Μαρία δεν έχασε την παρθενία της, όπως δεν την έχασε και με τη γέννηση του τόκου της"''<ref>Θεοδώρου, ''Απαντήσεις σε ερωτήματα Συμβολικά'', ό.π., σελ. 115.</ref>.

==Υποσημειώσεις==