Ένα παράδειγμα κανόνων, μη οπωσδήποτε αλάθητων, που θεσπίσθηκαν από Πατέρα της Εκκλησίας και δεν επικυρώθηκαν από [[Οικουμενικές Σύνοδοι|Οικουμενική Συνοδό]], είναι η περίπτωση των κανόνων του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως ''Ιωάννη'', του επονομαζομένου [[Ιωάννης Νηστευτής|Νηστευτή]]. Οι κανόνες αυτοί, αν και είχαν συγγραφεί πριν από τη σύγκληση της [[Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος|Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου]] (691 μ.Χ.), εν τούτοις δεν επικυρώθηκαν από αυτήν, ''"δεν ηξεύρω διά ποίαν αφορμήν"'' γράφει ο [[Νικόδημος Αγιορείτης|Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης]]<ref>Νικοδήμου Αγιορείτου, ''Πηδάλιον'' (ακριβής ανατύπωσις της γ' εκδόσεως του 1864), εκδ. Βασ. Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 698Α, υποσημ#2.</ref>, αν και προσθέτει ότι πολλά προβληματικά ''"χειρόγραφα βιβλία"'' με κανόνες, υποτίθεται του Νηστευτή, είχαν εμφανιστεί, τα οποία ''"πολλά δε παραλογώτατα και πάντη πάντως παράνομα και ακανόνιστα περιέχουσι...ώστε όπου φαίνονται οι διορισμοί αυτοί να ήναι αιρετικού τινός και κακόφρονος ανθρώπου...και όχι του Αγίου τούτου..."''<ref>''Πηδάλιον'', ό.π., σελ. 698Β.</ref>. Σε κάθε περίπτωση όμως, η Οικουμενική Σύνοδος δεν ενέκρινε τους κανόνες αυτούς, με αποτέλεσμα, μέχρι στιγμής, να μην υπάρχει βεβαιότητα και ασφάλεια για το αλάθητο και την ορθότητα τους.

==Εφαρμογή των Ιερών Κανόνων: Ακρίβεια και Οικονομία==