Η ''χιλιαστική'', [[αίρεση|αιρετική]] ερμηνεία των στίχων αυτών, προκύπτει όταν εκλαμβάνονται κατά γράμμα οι στίχοι 1-10 και αυτό γίνεται συνήθως ως εξής: τις τελευταίες ημέρες του κόσμου θα έλθει ο [[Αντίχριστος]]. Μετά την πτώση αυτού και των οπαδών του, και πριν από τη γενική μέλλουσα κρίση, θα βασιλεύσει ο [[Χριστός]] μαζί με τους μάρτυρες της πίστεως που θα αναστηθούν και κάποιους εκλεκτούς του για 1.000 χρόνια επί της γης. Μετά τα χίλια αυτά χρόνια, θα βγει από τη φυλακή του ο [[Σατανάς]], στην οποία παρέμενε δεμένος όλα αυτά τα χρόνια, και τότε θα πολεμήσει τον [[Χριστός|Χριστό]] για τελευταία φορά, όμως και ο πόλεμος αυτός θα κατάληξει σε αποτυχία του<ref>Γιαννακόπουλος Ιωήλ (Αρχιμ.), ''Ερμηνεία της Αποκαλύψεως'', 2η έκδ., Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1991, σελ. 212.</ref>. Μετά την αποτυχία αυτή, θα γίνει δεύτερη ανάσταση νεκρών, αυτή που επιφυλάσσεται στους μέλλοντες να καταδικαστούν, θα ακολουθήσει γενική Κρίση και απόδοση των αιωνίων ποινών ([[Κόλαση]]) και των αιωνίων απολαύσεων ([[Παράδεισος]])<ref>''ΘΗΕ'', τόμ. 12 (1968), στ. 130.</ref>.
Η παραπάνω ερμηνεία παρουσιάζει αρκετά προβλήματα, πρώτο από τα οποία είναι ότι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε κατά γράμμα την αναφορά του 20ου κεφ. της [[Αποκάλυψις Ιωάννου|Αποκαλύψεως]] ως χίλια πραγματικά χρόνια<ref>Βούλγαρης Σπ. Χρήστος, ''Υπόμνημα εις τας Καθολικάς Επιστολάς του Αποστόλου Πέτρου'', έκδ. 6η, εκδ. Κ. & Π. Σμπίλιας ΑΕΒΕ, Αθήνα 1996, σελ. 231.</ref>. Αυτά ''"τα 1000 χρόνια"'' είναι ''"συμβολικός αριθμός"'' που ''"σημαίνει μακρό χρονικό διάστημα"'' καθώς δεν θα πρέπει να ''"λησμονούμε ποτέ την παρατήρηση της Β΄ Πετρ. 3,8 πως 'χίλια έτη ως ημέρα μία παρά τω θεώ'"''<ref>Αγουρίδης Σάββας, ''Η Αποκάλυψη του Ιωάννη'', Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1994, σελ. 443</ref>, ούτε την αναφορά στην [[Παλαιά Διαθήκη]] όπου δηλώνεται ότι ''"χίλια έτη εν οφθαλμοίς σου Κύριε ως ημέρα"''<ref>''Ψαλμ. 89,4''</ref>. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να μιλήσουμε για κατά γράμμα χρονικό διάστημα, αλλά σύμφωνα και με το ''Πραξ. 17''<ref>''"Εσείς δεν μπορείτε να γνωρίζετε τον ακριβή χρόνο, αυτόν τον κρατάει ο Πατέρας στην αποκλειστική του εξουσία"'' (''Η Αγία Γραφή'', μετάφραση από τα πρωτότυπα κείμενα, Βιβλική Εταιρεία, Αθήνα 1997, σελ. 165).</ref> κατανοούμε ότι ''"ουδείς έτερος πλην του Θεού γνωρίζει την διάρκειαν των εσχάτων ημερών και την ημέραν της κρίσεως, 'ουδέ ο υιός'"'' όπως αναφέρεται στο [[Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον|Κατά Μάρκον]] ''13,32''<ref>Βούλγαρης, ''Υπόμνημα εις τας Καθολικάς...'', ό.π.</ref>.
Κατά συνέπεια, μία από τις πρώτες σημαντικές διαφοροποιήσεις από την αίρεση είναι ότι ''"η εκκλησιαστική ορθοδοξία διαχώρισε το γνήσιο πυρήνα του χιλιασμού από τις αριθμοσοφικές περιττολογίες του...αποδέχθηκε τον εσχατολογικό δυναμισμό...απορρίπτοντας τόσο το ενθουσιαστικό στοιχείο του όσο και την αριθμολογία του"''<ref>Μπέγζος, ''Φαινομενολογία...'', ό.π., σελ. 189.</ref>. Ο χρόνος της ολοκλήρωσης της θείας οικονομίας με τη [[Δευτέρα Παρουσία]] του Κυρίου και τη συντέλεια των αιώνων είναι άγνωστος· τον αγνοούν ακόμη και οι άγγελοι και ο υιός του ανθρώπου (δηλ. ο [[Χριστός]] ως άνθρωπος)<ref>"Εσχατολογικές ομάδες", Τσιάκκας Χριστόφορος (αρχιμ.), ''Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Θρησκειών και Αιρέσεων'', έκδ. Ιεράς Μονής Τροοδιτίσσης, Λεμεσός 2002, σελ. 337.</ref> (βλ. ''Ματθ. 24,36''). Ιδιαίτερης σημασίας είναι ο στίχος ''5,3'' της [[Προς Θεσσαλονικείς Α'|πρώτης προς Θεσσαλονικείς επιστολής]] του οποίου ''"η μορφή, η ορολογία, το περιεχόμενο και ο σκοπός...έχουν πολλές ομοιότητες και με τα εσχατολογικά λόγια του Ιησού: α) στα Μρκ 13,21(=Μτθ 24,23) και Λκ 17,23(=Μτθ 24,25-26), όπου γίνεται λόγος για τα γνήσια και τα μη γνήσια προμηνύματα της δευτέρας παρουσίας"''<ref>Γαλάνης Λ. Ιωάννης, ''Η Πρώτη Επιστολή του Απ. Παύλου προς Θεσσαλονικείς'', Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2001, σελ. 300.</ref> και δείχνει ότι ''"όποιος ασχολείται με τις χρονολογίες και τους προσδιορισμούς της Παρουσίας του Κυρίου βρίσκεται σε αντίθεση με το Ευαγγέλιο του Χριστού και άρα, στην πλάνη"''<ref>Τσιάκκας, ''Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Θρησκειών και Αιρέσεων'', ό.π.</ref>. Οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να εξετάζουν την ημέρα και την ώρα εκείνη, αλλά, να τηρούν τον λόγο του [[Χριστός|Χριστού]] που λέει: ''"υμείς γίνεσθε έτοιμοι, ότι ή ώρα ου δοκείτε ο υιός τού ανθρώπου έρχεται"'' (''Ματθ. 24,44'')<ref>Τσιάκκας, ''Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Θρησκειών και Αιρέσεων'', στο ίδιο.</ref>.