Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
καμία σύνοψη επεξεργασίας
:''"Ει κρίνεις φόνου φονικόν εκ μόνου του βούλεσθαι, και δίχα φόνου, βεβάπτισθω σοι και ο θελήσας το βάπτισμα δίχα του βαπτίσματος, ει δε ουκ εκείνο, πως τούτο, συνιδείν ουκ εχω. Ει βούλει δε ούτως, ει αρκεί σοι προς δύναμιν του βαπτίσματος ο πόθος, και δια τούτο δικάζη περί της δόξης, αρκείτω σοι και προς δόξαν η της δόξης επιθυμία. Και τις σοι βλάβη το μη τυχείν ταύτης την έφεσιν έχοντι;"''<ref>Λόγος 40, 23</ref>.
===Βάπτισμα αιρετικών και "[[Ιεροί Κανόνες|κανονική]]" αποδοχή===
Μαρτυρίες περί νηπιοβαπαπτισμού μαρτυρούνται από τα τέλη του δευτέρου αιώνα<ref>Βλ. Φειδάς, Εκκλησιαστική Ιστορία, Τόμος Α΄, σελ. 259</ref>. Η πρώτη αναφορά που διασώζεται για το ζήτημα αυτό με μία γενική και ασαφή μαρτυρία και περί το 185 προέρχεται από τον [[Ειρηναίος Λουγδούνου|Ειρηναίο Λουγδούνου]] (Κατά Αιρέσεων 2, 22, 4)<ref>Βλάσιος Φειδάς, ενθ.αν.</ref>. Ο Τερτυλλιανός ήταν πατέρας της εκκλησίας ο οποίος ήταν αντίθετος προς το νηπιοβαπτισμό και ζητούσε επαρκή προετοιμασία ώστε να αποφεύγεται η περίπτωση μελλοντικής αθετήσεώς του<ref>Τερτυλλιανός, De baptismo 18</ref>. Ο [[Ωριγένης]] μας αναφέρει πως ο νηπιοβαπτισμός είναι παράδοση η οποία έχει τις ρίζες της στους αποστόλους<ref>Υπόμνημα Εις Ρωμαίους 5</ref> και ο [[Κυπριανός Καρθαγένης]] αναφέρει πως κάθε παιδί θα έπρεπε το γρηγορότερο δυνατό να προσέρχεται στο μυστήριο του βαπτίσματος<ref>Κυπριανός Καρχηδόνας, Epist 64,2. 5</ref>. Από τις αρχές του τρίτου αιώνα κατά τον Τερτυλλιανό ο νηπιοβαπτισμός στη Βόρειο Αφρική κέρδιζε συνεχώς έδαφος<ref>Τερυλλιανός, De baptismo 18</ref> γι αυτό και η ευθύνη του αναδόχου έγινε έγινε ουσιαστική, αφού το έργο της κατηχήσεως περνούσε πλέον στην ευθύνη του. Λόγος του γεγονότος αυτού αποτέλεσε η αθρόα προσέλευση των πιστών ακόμα και ολόκληρων λαών στην εκκλησία<ref>Παναγιώτης Μπούμης, Κανονικόν Δίκαιον, σελ. 97</ref>. Γι αυτό ανάδοχος στην πράξη της εκκλησίας, προσωποποιούσε την ευθύνη τους σώματος τη εκκλησίας για την ορθή κατήχηση του νέου μέλους.
====Νηπιοβαπτισμός και Αγία Γραφή====
Συνοπτικά θα λέγαμε ότι η άρνηση του νηπιοβαπτισμού από κάποιες προτεσταντικές ομολογίες, παραβλέπει το εξής θεμελιώδες γεγονός: ο [[Απόστολος Παύλος]] χαρακτηρίζει το βάπτισμα ως ''"περιτομή αχειροποίητο"''<ref>Καραβιδόπουλος Δ. Ιωάννης, ''Αποστόλου Παύλου Επιστολές προς Εφεσίους-Φιλιππισίους-Κολοσσαείς-Φιλήμονα'', Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1992, σελ. 477.</ref> (βλ. ''Κολ. 2,10-12''), η οποία αντικατατέστησε την ιουδαϊκή ''"σαρκικήν περιτομήν"'' η οποία παρεχόταν στα νήπια ''"την ογδόην από της γεννήσεως αυτών ημέραν"''<ref>Τρεμπέλας Ν. Παν., ''Δογματική της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας'', τόμ. Γ΄, 3η έκδ., Ο Σωτήρ, Αθήναι 2003, σελ. 112.</ref>.
Με βάση αυτό, δεν είναι δυνατόν να αποκλείσουμε τα νήπια από τις περιπτώσεις όπου οι [[Πράξεις των Αποστόλων]] ή και ο [[Απόστολος Παύλος]] κάνουν λόγο ''"περί ολοκλήρων οικογενειών δεξαμένων το βάπτισμα. Ο Κορνήλιος και «πας ο οίκος αυτού», η Λυδία «και ο οίκος αυτής», ο δεσμοφύλαξ των Φιλίππων «και πάντες οι εν τη οικία αυτού», ο Κρίσπος εν Κορίνθω «συν όλω τω οίκω αυτού»"'' και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις<ref>Τρεμπέλας, ''Δογματική...'', Γ΄, ό.π.</ref>.
Επίσης, ως επιπλέον αντεπιχείρημα στον ισχυρισμό ότι ο νηπιοβαπτισμός στερείται ερείσματος στην Αγ. Γραφή, υπάρχει η χωρίς προϋποθέσεις ηλικίας, ρήση του [[Χριστός|Κυρίου]]: ''"εάν μη τις γεννηθή εξ ύδατος και πνεύματος, ου δύναται εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού"'' (Ιωάν. 3,5). Επιπλέον, οι αρνητές, ''"δεν προσάγουν καμία απόδειξη, ότι οι τρεις χιλιάδες χριστιανοί που εβαπτίστηκαν μετά την ομιλία του Πέτρου (Πράξ. 2,41) άφησαν τα παιδιά τους αβάπτιστα"''<ref>Γεωργόπουλος, "Προτεσταντικές αντιφάσεις...", ό.π., σελ. 23.</ref>.
==Ιστορική αναδρομή==