</div>
Πρόκειται για μια φράση που δεν ανευρίσκεται στα αρχαιότερα ελληνικά χειρόγραφα'''Ιωάννειο κόμμα''' ή '''Κόμμα Ιωάννου''' ([[Λατ.]] ''comma Johanneum'') ονομάζεται το βιβλικό χωρίο ''Α' Ιω. Υπαινιγμούς σε αυτό έχουμε 5, 7β-8α'', με σαφή τριαδολογική ομολογία<ref>Παναγόπουλος Ιωάννης, ''Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη'', Ακρίτας, Αθήνα 1994, σελ. 378.</ref> που κατέστη περιώνυμο στην ιστορία της κριτικής του κειμένου της Καινής Διαθήκης εξ αιτίας όσων γράφτηκαν υπέρ ή κατά της γνησιότητος του<ref>Δημητρόπουλος Παν. "Κόμμα Ιωάννου"στον Τερτυλιανό (PL 2, 211C)''ΘΗΕ'', στον Κυπριανό (De unitate Ecclesiae VIτόμ. 7, Pεκδ.LΜαρτίνος Αθ. 4, 519B)Αθήνα 1965, στ. 760.</ref>. Αν και σε Λατίνους, όπως ο επίσκοπος Αβήγης Πρισκιλλιανός και ο Βιγίλιος Taspensis. Αυτό έγιναν πολλές συζητήσεις για το χωρίο περιλαμβάνεται στη Βουλγάτα και απαντά σε Έλληνες εκκλησιαστικούς συγγραφείς μετά αυτό κατά τον 11° 16ο αι. και σε τέσσερα ελληνικά χειρόγραφα του 15ου και 16ου αι<ref>Καραβιδόπουλος Δ. Στις έντυπες εκδόσεις του ελληνικού κειμένου τη φράση έβαλε μεταφρασμένη ο πρώτος εκδότης της ελληνικής ΒίβλουΙωάννης, καρδινάλιος Ximenes de Cisneros 1514"''Εισαγωγή Στην Καινή Διαθήκη'', 2η έκδ., Πουρναράς, θεσσαλονίκη 1998, σελ. 448.</ref>Δεσπότης Σπου κορυφώθηκαν με σπουδαία έργα κατά τον 19ο<ref>Βλ. ΣωτήριοςMarvin Richardson Vincent, ''Ο Κώδικας των ΕυαγγελίωνWord Studies in the New Testament'', ΆθωςWm. B. Eerdmans Publishing Co. 1957, Αθήνα 20072:366-367</ref>, σελσήμερα γενικά η κριτική αρνείται τη γνησιότητα του για τους εξής λόγους: α) Απουσιάζει από όλα τα γνωστά αρχαία ελληνικά χειρόγραφα· β) λείπει επίσης από πολλά αρχαί λατινικά χειρόγραφα και από όλες τις αρχαίες μεταφράσεις και γ) αγνοούν αυτό όλοι οι Έλληνες Πατέρες και συγγραφείς μέχρι του 12ου αι. 330-331και οι κυριώτεροι των Λατίνων Πατέρων και συγγραφέων<ref>Δημητρόπουλος, ''ΘΗΕ'', υποσημό. #22π.</ref>.
Όπως αναφέρει ο καθ. [[Ιωάννης Καραβιδόπουλος]]: «''Η προσθήκη αυτή δεν υπάρχει σε κανένα ελληνικό χειρόγραφο και δεν μνημονεύεται από τους έλληνες πατέρες, παρά τις τριαδολογικές έριδες που θα καθιστούσαν αναγκαία την αναφορά σ' ένα τόσο σημαντικό χωρίο, αν αυτό υπήρχε πράγματι στο κείμενο. Την περιέχουν 4 μεταγενέστερα ελληνικά μικρογράμματα χειρόγραφα (ένα του 12<sup>ου</sup> αι., ένα του 15<sup>ου</sup> και δύο του 16<sup>ου</sup> αι.) κατ' επίδραση των λατινικών, στα οποία είχε νωρίτερα εισχωρήσει. Στα χειρόγραφα της Vulgata μαρτυρείται από τον 9<sup>ο</sup> αι. και ύστερα, ενώ ακόμη νωρίτερα μαρτυρείται στη Vetus Latina σε χειρόγραφα της Ισπανίας. Η αρχαιότερη μνεία της προσθήκης αυτής βρίσκεται στον αιρετικό Πρισκιλλιανό (+385) και ίσως ήδη στον Τερτυλλιανό στη Β. Αφρική. Έτσι πιθανή πατρίδα της προσθήκης θεωρείται η Β. Αφρική, από όπου διαδόθηκε κατόπιν στην Ισπανία και εισχώρησε στη Vulgata. [...] Σήμερα δεν γίνεται δεκτή από κανένα κριτικό του κειμένου η γνησιότητα της προσθήκης''». <ref>Ιωάννης Καραβιδόπουλος, ''Εισαγωγή Στην Καινή Διαθήκη'', 3η έκδ., Εκδόσεις Π. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη 2007, σελ. 350, 351.</ref>
Παρ' όλ' αυτά, η Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι κατεξοχήν εκκλησία της παραδόσεως<ref>Ware Κάλλιστος (επίσκ. Διοκλείας), ''Η παρουσία του Ορθόδοξη Εκκλησία'' (μτφρ. Ροηλίδης Ι.), 4η έκδ., Ακρίτας, Αθήνα 2007, σελ. 289.</ref>. Και αυτό που ονομάζεται ''Παράδοση'' στην Ορθόδοξη Εκκλησία ''"κόμματοςδεν είναι παρά η βίωση της Αγίας Γραφής από την Εκκλησία μέσα στη μακραίωνη ιστορία της"'' <ref>Καραβιδόπουλος Δ. Ιωάννης, "Η Ερμηνεία της Καινής Διαθήκης στην νεώτερη Ορθόδοξη ερμηνευτική Εκκλησία", σελ. 11-30, στο Βιβλικές Μελέτες Β (Βιβλική Βιβλιοθήκη #16), Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2000, εδώ σελ. 12-13.</ref>. Από την παράδοση οφείλεται στο γεγονός ότι αυτή αποβάλλονται μόνο όσα στοιχεία ''"έχουν χάσει την οργανική τους σχέση με το ζωντανό σώμα του Χριστού"''<ref>Ό.π., σελ. 13.</ref> και έτσι, η περικοπή αυτή ''"εχρησιμοποιήθη...διότι μαρτυρεί την πίστιν της Εκκλησίας, ήτις έκαμε δεκτόν εις το κείμενον της το εν λόγω τμήμα και αφού το εδέχθη η Εκκλησία πρέπει να το δεχώμεθα και ημείς"''<ref>Φούντας Ιερεμίας (Αρχιμ.), ''Η περί Προϋπάρξεως του Ιησού Χριστού Διδασκαλία της Αγίας Γραφής κατά τον Ιερόν Χρυσόστομον'', Αθήνα 2002, σελ. 127</ref> αφού όπως διδάσκει «η ορθόδοξος Δογματική, η αΐδιος σχέσις των Τριών Προσώπων ή Υποστάσεων ερμηνεύεται εκ της ενότητος αυτών, εκ του ότι 'ούτοι οι τρεις εν εισίν', ως λέγει το 'κόμμα του Ιωάννου'»<ref>ό.π., σελ. 129</ref>.
Στον Το ''"Κόμμα Ιωάννου"'' χρησιμοποίησαν αυτούσιο άγιοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας σε κατηχητικά-δογματικά και ερμηνευτικά τους έργα, όπως ο [[Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης]]<ref>''Ορθόδοξος Ιερά Κατήχησις'', 4η έκδ., εκδ. Βασ. Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη 2001 (c1899), σελ. 91.</ref>, σημαντικοί ερμηνευτές της όπως ο [[Ευθύµιος Ζιγαβηνός]] (11ος αιώνας)<ref>Στο χωρίο PG 130,872B.</ref> και επιφανείς θεολόγοι όπως ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως [[Γεννάδιος Σχολάριος]] (15ος αιώνας)<ref>''Επιτομή του κατά Εθνικών'', στο εδάφιο 4,15.</ref>, χρησιμοποιήθηκε σε Δογματικά και Συμβολικά κείμενα της Ορθόδοξης Εκκλησίας όπως είναι η ''Ομολογία πίστεως Μητροφάνους Κριτοπούλου'' (1625)<ref>''Τα δογματικά και συμβολικά μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας'', τόμ. Β', Αθήνα 1953, σελ. 489-561. Στη σελ. 511 το "κόμμα".</ref>, η οποία ''"διακριβοί και διαπτύσσει συστηματικώς τα ορθόδοξα δόγματα"''<ref>Στο ίδιο λόγο στηρίζει , σελ. 493.</ref> και η ''Ορθόδοξος Ομολογία Πέτρου Μογίλα'' (1638/42)<ref>Καρμίρης, ό.π., σελ. 582-686. Στη σελ. 596 το "κόμμα".</ref> στην οποία ''"εξετίθεντο θετικώς και σαφώς τα δόγματα της Ορθοδόξου Εκκλησίας"''<ref>Ό.π., σελ. 583.</ref>. Επίσης, έχει χρησιμοποιηθεί σε παλαιότερα έργα Ορθόδοξης Δογματικής, όπως του πρύτανη της εκκλησ. ακαδημίας του Κιέβου, αρχιμανδρίτη Αντωνίου (''Δογματική θεολογία της Ορθοδόξου Καθολικής και Ανατολικής Εκκλησίας'', εν Αθήναις 1858, σελ. 116), ''"αξιόλογον έργον...όπερ εσημείωσε πλείστας εκδόσεις"''<ref>Τρεμπέλας Ν. Παν., ''Δογματική της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας'', τόμ. Α', 3η έκδ., Ο Σωτήρ, Αθήνα 1997, σελ. 57.</ref>, ενώ καί σήμερα, καθηγητές όπως ο Ιωάννης Παναγόπουλος<ref>Παναγόπουλος Ιωάννης, ''Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη'', Ακρίτας, Αθήνα 1994, σελ. 383.</ref> και Χρήστος Βούλγαρης<ref>Βούλγαρης Σπ. Χρήστος, ''Εισαγωγή Εις την ερμηνευτική παρουσία Καινήν Διαθήκην'', τόμ. Β', Αθήνα 2005, σελ. 970.</ref>, στις "Εισαγωγές" τους, χρησιμοποιούν κανονικά το "κόμμα" στις αναλύσεις του χωρίου περιεχομένου της ''Α' Ιωάννου''. Τα παραπάνω, αποτελούν γεγονός, που μαρτυρεί ότι, αν και ''"το Α' Ιωάν. 5,7-8...φαίνεται δεν προέρχεται, στην Ορθόδοξη παρούσα του μορφή, από τον κάλαμο του ιερού συγγραφέα"'', εντούτοις ''"η ίδια η Εκκλησία ...κατακύρωσε στη Γραφή της, τα μοναδικά με τόση σαφήνεια τριαδολογικά χωρία, εφόσον αυτά εξέφραζαν την πίστη της."''<ref>Παπαδόπουλος Γ. Στυλιανός, ''Θεολογία και ο ΝΓλώσσα'', Ακρίτας, έκδ. 3η βελτιωμένη, Αθήνα 2002, σελ. 105-106.</ref>. Σωτηρόπουλος:
«''Δια τηςΚατά συνέπεια, εκ μία εκκλησία με ιστορία αιώνων και τέτοια αντίληψη για την αξία των υστέρων έστωκειμένων, θέσεως αυτού εις δεν θα μπορούσε να εναλλάσσει το ιερόν κείμενον το χωρίον τούτο, καίτοι κείμενό της σύμφωνα με τις εκάστοτε ερμηνείες των επιστημόνων που πολλές φορές μεταβάλλονται σε διάστημα λίγων χρόνων. Δεν χρησιμοποιεί η Ορθόδοξη Εκκλησία κριτικά κείμενα αλλά ''λειτουργικά'' κείμενα. Για τους Ορθοδόξους αυτό μη μαρτυρούμενον, ουχ ήττον όμως μαρτυρεί σαφέστατα την πίστιν της Εκκλησίας εις έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς το τριαδικόν άμα και ενιαίον του θεολεγόμενο ''κριτικό κείμενo''»της Καινής Διαθήκης είναι προϊόν επιστημονικής σύνθεσης, που δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ στη Λατρεία από καμία Ομολογία<ref>Σωτηρόπουλος ΝικόλαοςΔεσπότης, ''Ο Ιησούς Γιαχβέ', 2η έκδΚώδικας.., εκδ. 'Ο Σταυρός', Αθήνα 1988, σελό. 34π. Βλέπε επίσης του ιδίου ''Ερμηνεία δυσκόλων χωρίων της Γραφής'', τόμ. Γ', σελ. 527-538335.</ref>. Υποστηρίζει μάλιστα ότι η θεολογική ιδέα του Εκτός όμως αυτού, το πρόβλημα έχει και άλλες παραμέτρους: ''"κόμματοςη 26 έκδοση των Nestle-Aland διαφέρει από την 25η σε 700 περίπου χωρία. Με αυτό τον τρόπο, παρά την τεράστια προσπάθεια μεγάλου πλήθους ειδικών ερευνητών, δεν έχει επιτευχθεί από τότε ομοφωνία μεταξύ τους, για καλύτερο και εγκυρότερο κείμενο"'' ενυπάρχει στα εδάφια Ιωάννης 10:30<ref>''"εγώ καί ο πατήρ έν εσμενη 26η έκδοσις των Nestle-Aland διαφέρει της 25ης εις 700 περίπου χωρία. Ούτω, παρά την τεραστίαν προσπάθειαν μεγάλου πλήθους ειδικών ερευνητών, δεν έχει εισέτι επιτευχθή ομοφωνία μεταξύ αυτών, ως προς το καλλίτερον και εγκυρώτερον κείμενον"''</ref>και 38<ref>Βούλγαρης Σπ. Χρήστος, ''Εισαγωγή Εις την Καινήν Διαθήκην'"εν εμοί ο πατήρ καγώ εν τώ πατρί"', τόμ. Β', Αθήνα 2005, σελ. 1403.</ref>: «. Αυτές οι εκατοντάδες διαφορές είναι κάτι ''Η ιδέα άλλωστε η εκφραζόμενη εν "που καταδεικνύει την ύπαρξη υποκειμενισμού"'τω κομμάτι του Ιωάννου' εκφράζεται και εν αδιαμφισβητήτω χωρίω της Καινής Διαθήκης, το Ιωάν. 10:30, μετά της διαφοράς, ότι εν τω χωρίω τούτω, επειδή ο λόγος ήτο μόνον περί Πατρός και Υιού<ref>Δεσπότης, εκφράζεται η ενότης των δύο μόνον προσώπων: 'Εγώ και ο Πατήρ εν εσμέν'Ο Κώδικας. Η ενταύθα τονιζομένη ενότης, ως η συνάφεια του χωρίου δεικνύει, είνε ουσιαστική και όχι ηθική. Η ηθική ενότης (ενότης θελήσεως) εξυπακούεται βεβαίως, αλλ' ως φυσική συνέπεια της ουσιαστικής ενότητος (ενότητος φύσεως). Κατά ταύτα εκ της απορρίψεως 'του κόμματος του Ιωάννου' οι αντιτριαδίται ουδέν καρπούνται και οι εις την Τριάδα πιστεύοντες ουδέν ζημιούνται. Το Ιωάν. 10:30 μένει ακλόνητον. Επίσης ακλόνητον μένει το Ιωάν. 14:8-11. Η εν αλλήλοις ενοίκησις και περιχώρησις των θείων προσώπων, ως θέμα πίστεως τιθεμένη εν τω χωρίω τούτω, οφείλεται εις την ταυτότητα της ουσίας αυτών Πρβλ. και Ιωάν. 10:38''»<ref>ό.π., σελ. 34.</ref>.
Ο [[Επιπλέον, όπως έγραφε ο καθηγητής της θεολογικής σχολής Θεσ/νίκης Παναγιώτης Δημητρόπουλος, η ανυπαρξία αρχαίων χειρογράφων της Καινής Διαθήκης, τουλάχιστον από τον 2ο αιώνα μ.Χ. και η απώλεια πληθώρας πατερικών συγγραμμάτων, για πολλά από τα οποία είναι γνωστά μόνο οι τίτλοι τους, δεν επιτρέπει την ύπαρξη αναντίρρητης βεβαιότητας για την ιστορία του αποσπάσματος και την ύπαρξή του ή όχι στα πρωτότυπα κείμενα<ref>Δημητρόπουλος Παν. "Κόμμα Ιωάννου", ''ΘΗΕ'', τόμ. 7, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1965, στ. 760.</ref>. Τα στοιχεία αυτά αλλά και ο χαρακτήρας της κριτικής του κειμένου είναι τέτοιος που επιτρέπει στον καθηγητή Ιερεμία Φούντα (που δέχεται τη μή αυθεντικότητα του ''κόμματος'') να γράψει ότι ''"το θέμα της αυθεντικότητος ή μή της περικοπής...είναι εισέτι υπό έρευναν"'' και ''"δεν επιτρέπεται, νομίζομεν, οι ερμηνευταί, είτε οι μεν είτε οι δε, να είναι αυθεντικοί εις τας θέσεις των, ως να θεωρούν αυτάς ως πράγματι αληθείς και αναντίρρητους, αλλά να τας διατυπώνουν ελευθέρως μεν και με δυνατήν κατάστρωσιν των επιχειρημάτων των, πλην μετ' επιφυλακτικότητος"''<ref>Φούντας Ιερεμίας Φούντας]] γράφει σχετικά: (Αρχιμ.), ''Η περί Προϋπάρξεως του Ιησού Χριστού Διδασκαλία της Αγίας Γραφής κατά τον Ιερόν Χρυσόστομον'', Αθήνα 2002, σελ. 128, υποσημ. #91.</ref>.
«Αλλά κι αν τα μέχρι τώρα στοιχεία της επιστήμης δείχνουν ότι το ''Ιωάννειο Κόμμα''Δια την ιστορίαν όμως πάλιν της ερμηνείας λέγομεν ότι υπάρχουν και έτεροιδεν ήταν μέρος του πρωτοτύπου, ευάριθμοι μάλιστα αν και αυτοίγια κάποιους μελετητές, οίτινες δέχονται την γνησιότητα υπαινιγμοί του ''κόμματος'' υπάρχουν στη Δύση από τον 2ο και 3ο αιώνα μ.Χ., με ευφυάστον Τερτυλιανό (PL 2, 211C) και στον Κυπριανό (De unitate Ecclesiae VI, τω όντιP.L. 4, επιχειρήματα519B) αντίστοιχα<ref>Δεσπότης Σ. Σωτήριος, ''Ο Κώδικας των Ευαγγελίων'', όχι όμωςΆθως, κατά την γνώμην μαςΑθήνα 2007, αναντίρρητα [σελ.330-331, υποσημ.#22) / Σωτηρόπουλος Νικόλαος, ''Ο Ιησούς Γιαχβέ'', 2η έκδ.] Όσοι εν τούτοις επιθυμούν να έχουν μίαν πλήρη πληροφορίαν δια το θέμα, παραπέμπονταιεκδ. 'Ο Σταυρός', δια μεν την αυθεντικότητα της περικοπήςΑθήνα 1988, εις τας σπουδαίας διατριβάς των Bengeliusσελ. 33 / Δημητρόπουλος, Ernesti"Κόμμα Ιωάννου", Horsley''ΘΗΕ'', Knittelό.π., Nolanστ. 761 / </ref>, Hales και (υπεράνω όλων) του λίαν λογίου Burgess»εντούτοις, αυτό περιέχει ''"θεολογία"'' που είναι ''"αληθής"''<ref>Φούντας Ιερεμίας, όΣτο πρωτότυπο: ''"Is the Johannine Comma Scripture? The evidence seems to say no. Is the Johannine Comma truthful? Is it sound theology? Yes.π"'' (Daniel L.Akin, σελ''The New American Commentary'', vol. 12738, 128 (υποσημ1, 2, 3 John, Nashville: Broadman & Holman Publishers 2001, σελ. #91199).</ref>. Επίσης(για όσους βεβαίως πιστεύουν στην [[Αγία Τριάδα]]): ακόμη κι αν δεν μαρτυρείται από κανένα αρχαίο χειρόγραφο, ο Ν. Σωτηρόπουλος ισχυρίζεται ότι «καλοί έρμηνευταί ευρίσκουν σαφείς υπαινιγμούς αυτού το χωρίο αυτό ''"μαρτυρεί σαφέστατα την πίστιν της Εκκλησίας εις τον Τερτυλλιανόν το τριαδικόν άμα και τον Κυπριανόνενιαίον του θεού"''», ιδέα μάλιστα που σύμφωνα με την Ορθόδοξη ερμηνεία ενυπάρχει σε πάρα πολλά σημεία της Καινής Διαθήκης<ref>ΌΣωτηρόπουλος Νικόλαος, ''Ο Ιησούς Γιαχβέ'', 2η έκδ.π, εκδ.'Ο Σταυρός', Αθήνα 1988, σελ. 33-34.</ref>.
Ο Παναγιώτης ΔημητρόπουλοςΈτσι, αν στη χρήση κατά την εκκλησιατική λατρεία, προηγείται το κείμενο της [[Καινή Διαθήκη|Κ.Δ.]] που αναγιγνώσκεται επί αιώνες στη θεία Ευχαριστία. Κατά συνέπεια, ''"το κριτικό κείμενο Nestle-Aland χρησιμοποιείται στην πανεπιστημιακή διδασκαλία (Θεολογικές σχολές) και παραδέχεται ότι «σήμερον γενικώς η κριτική αρνείται την γνησιότητα αυτού»στις επιστημονικές εργασίες, υπεραμύνεται ενώ το Εκκλησιαστικό (που λέγεται επίσης και Βυζαντινό) κείμενο είναι το λειτουργικό κείμενο που αναγινώσκεται στην Εκκλησία και διαδίδεται στο λαό από τις χριστιανικές κινήσεις της ενσωμάτωσης χώρας και από το ποιμαντικό έργο των ενοριακών ναών"''<ref>Καραβιδόπουλος Δ. Ιωάννης, "Νεοελληνικές μεταφράσεις Καινής Διαθήκης κατά το τελευταίο τέταρτο του αμφιλεγόμενου κειμένου και παρατηρεί: 20ου αιώνα", σελ. 104-122, στο Βιβλικές Μελέτες Β (Βιβλική Βιβλιοθήκη #16), Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2000, εδώ σελ. 115.</ref>.
«''Εν πρώτοις Στο κείμενο της Καινής Διαθήκης του [[Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης|Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης]] του [[1904]], που αποτελεί το κείμενον επίσημο κείμενο της κριτικής εκδόσεως Nestle και AlandΚ.Δ. που χρησιμοποιεί η [[Ορθόδοξη Εκκλησία]], απηλλαγμένον του όπου το ''Κόμμα Ιωάννου'Κόμματος'είναι τυπωμένο, είναι λίαν ανώμαλον συντακτικώςαν και με πλάγια και μικρότερου μεγέθους γράμματα. Ήδη Και ενώ στον πρόλογό της ο πολύς Ευγένιος Βούλγαρης παρετήρησεν ότι υπάρχει ασυνήθης ανωμαλία εις εισηγητής της επιτροπείας που την σύνταξιν του στίχου 7 του ελληνικού κειμένου, ήτις άνευ επιμελήθηκε και καθηγητής της [[Θεολογική Σχολή Χάλκης|Θεολογικής Σχολής της προσθήκης του 8ου στίχου αποβαίνει απαράδεκτος σολοικισμός». Και προσθέτει ως αντεπιχείρημα στους ισχυρισμούς ότι Χάλκης]] Βασίλειος Αντωνιάδης το χωρίο δεν μπορεί να προέρχεται από τον Ιωάννη: «Ο ίδιος ο Ιωάννης ποιείται λόγον περί χαρακτηρίζει νόθο<ref>«Για τους λόγους αυτούς στην έκδοσι της μαρτυρίας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος περί του Ιησού Χριστού ως του ενανθρωπήσαντος Υιού του Θεού, ην ο ίδιος ήκουσεν ιδίοις ωσίν υπό του Ιησού Χριστού βεβαιουμένην δια των εξής: "Μαρτυρεί περί εμού ιεράς συνόδου ο πέμψας με Πατήρ" (ΙωΒ. η' 18) Αντωνιάδης τη φράσι αυτή τη χαρακτηρίζει σα νόθο και "ο πέμψας την τυπώνει με Πατήρμικρότερα στοιχεία». (Δρ Κωνσταντίνος Σιαμάκης, εκείνος μεμαρτύρηκε περί εμού" (Ιω. ε' 37). Περί δε 'Η Παράδοσι του Κειμένου της μαρτυρίας του ΛόγουΑγίας Γραφής'', ήτοι περί της μαρτυρίας εαυτούΈκδ. Ιεράς Μητρόπολεως Εδέσσης, λέγει επίσης: "Καν εγώ μαρτυρώ περί εμαυτούΠέλλης και Αλμωπίας, αληθής εστίν η μαρτυρία μου1995, ότι οίδα πόθεν ήλθον και που υπάγω" (Ιωσελ. η20)</ref> το '' 14) και "εγώ ειμί ο μαρτύρων περί εμαυτούκόμμα" (Ιω. η' 18). Και περί της μαρτυρίας του Αγίου Πνεύματος ομιλεί ωσαύτως', λέγων "όταν έλθη ο Παράκλητος [...] το πνεύμα της αληθείαςόπως ήταν φυσικό, ο παρά η Ιερά Σύνοδος επέβαλλε την παράθεσή του Πατρός εκπορεύεταικαθώς την θεωρούσε αναγκαία<ref>Παναγόπουλος Ιωάννης, εκείνος μαρτυρήσει περί εμού" (Ιω. ιε' 26). Είναι λοιπόν σαφές και επέκεινα πάσης αμφιβολίας βέβαιον'Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη'', ότι ο Ιωάννης ομιλεί περί της μαρτυρίας των τριών προσώπωνΑκρίτας, του ΠατρόςΑθήνα 1994, του Λόγου και του Αγίου Πνεύματος περί του Υιού του Θεούσελ. 379.</ref>. Θα ήτο μάλιστα όλως αδιανόητον να δεχθώμεν ότιΕπίσης, γράφων ούτος κυρίως προς καταπολέμησαν των μη ομολογούντων "Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα" (Ακάποιες εκδόσεις που βασίζονται ουσιαστικά στο λεγόμενο ''Πατριαρχικό κείμενο' Ιω. δ' 3), επεκαλέσθη προς απόδειξιν της πραγματικής εν σαρκί ελεύσεως του Ιησού Χριστού την ατελή μαρτυρίαν των τριών εν τη γη μαρτύρων και παρέλιπε να επικαλεσθή την ουράνιον μαρτυρίαν του Πατρόςέχουν ενσωματώσει —είτε μέσα σε αγκύλες, του Λόγου είτε χρησιμοποιώντας διαφορετικό τύπο γραμμάτων— και του Αγίου Πνεύματος''»επεξεργαστεί ερμηνευτικά το Ιωάννειο κόμμα.<ref>Βλέπε ''Θρησκευτική Η Καινή Διαθήκη: Κείμενο και Ηθική ΕγκυκλοπαίδειαΕρμηνευτική Απόδοση''υπό Ι. Θ. Κολιτσάρα, Τόμ''Η Καινή Διαθήκη μετά Συντόμου Ερμηνείας'' του Π. 7οςΝ. Τρεμπέλα και [[Η Αγία Γραφή, στ. 764Μετάφραση από τα Πρωτότυπα Κείμενα]].</ref>.
Στο κείμενο Για τον ίδιο λόγο, έγκριτοι επιστήμονες όπως οι καθηγητές ερμηνείας της Κ.Δ., των πανεπιστημίων Αθήνας και Θεσσαλονίκης, Πέτρος Βασιλειάδης, Ιωάννης Γαλάνης, Γεώργιος Γαλίτης και Ιωάννης Καραβιδόπουλος, διατήρησαν το ''Ιωάννειο Κόμμα'' μέσα στη μετάφρασή τους της Καινής Διαθήκης του [[Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης|Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης]] στη Νεοελληνική Γλώσσα<ref>Πρόκειται για την μετάφραση: ''"Η Καινή Διαθήκη. Το πρωτότυπο κείμενο με νεοελληνική μετάφραση στη δημοτική"'', εκδ. Βιβλικής Εταιρίας, 2η έκδ. 1989 αναθεωρημένη (c1985). Η μετάφραση τους έγινε με βάση το Εκκλησιαστικό Κείμενο κατά την Πατριαρχική έκδοση του 1904.</ref>. Αξιοσημείωτο είναι ότι στο έργο δεν διατυπώνεται καμμία βεβαιότητα περί παρεμβολής ή νοθείας, που αποτελεί αλλά αναφέρεται σε υποσημείωση (σελ. 387) ότι το επίσημο κείμενο της Κτμήμα αυτό του κειμένου δεν βρέθηκε στα αρχαιότερα χειρόγραφα.ΔΤο ίδιο έπραξε και ο καθηγητής Αθανάσιος Δεληκωστόπουλος στη μετάφρασή του<ref>''Η Καινή Διαθήκη σε Νεοελληνική Απόδοση'', 7η έκδ. που χρησιμοποιεί η [[Ορθόδοξη Εκκλησία]], Αθήνα 2003.</ref> όπου διατήρησε το ''Ιωάννειο Κόμμα Ιωάννου'' είναι τυπωμένο με πλάγια χωρίς σχόλια (σελ. 625-626)<ref>Μάλιστα, ο Ακαδημαϊκός Μάρκος Α. Σιώτης και ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών θεωρεί την εργασία του Kου Δεληκωστοπούλου ως την ''"πιστοτέραν προς το πρωτότυπον κείμενον...μεταξύ των άλλων εν χρήσει και μικρότερου μεγέθους γράμματασήμερον"'' (ό.π., σελ. 31).</ref>.
==Υποσημειώσεις==
