Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
μ
καμία σύνοψη επεξεργασίας
Είναι γεγονός ότι ''"πολλές φορές...προτεσταντικές κοινότητες έδειξαν και πολεμική στάση απέναντι στους ρωμαιοκαθολικούς και τους ορθοδόξους, που τιμούν το πρόσωπο της Παναγίας, ως μητέρας του Κυρίου"''<ref>Ματσούκας Α. Νίκος, ''Ο Προτεσταντισμός'', 3η έκδ., Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2005, σελ. 56.</ref>. Αυτό βέβαια δεν συνέβαινε πάντα διότι αρχικά ''"η Μεταρρύθμιση ζούσε πιο σωστά τις συνέπειες του χριστολογικού δόγματος''.... [και] ''δεν απέρριψε την απόδοση τιμής στο πρόσωπο της Θεοτόκου. Απέρριψε βέβαια και αποδοκίμασε τη μαριολατρεία με όλες τις ακρότητες, που παρουσιάστηκαν στους κόλπους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, υιοθέτησε όμως την πίστη της παραδόσεως και παρέμενε στη νέα Εκκλησία ζωντανή η συνήθεια να αποδίδεται η τιμή στο πρόσωπο της μητέρας του Κυρίου. Έτσι η πίστη στο πρόσωπο της Παναγίας Μαρίας, ως Θεοτόκου και Αειπαρθένου, διατηρείται, όπως καταφαίνεται στο τρίτο άρθρο της Αυγουστιαίας Ομολογίας<ref>''"Αι κύριαι γραμμαί και διδασκαλίαι της λουθηρείου θεολογίας περιελήφθησαν εις την Αυγουσταίαν ομολογίαν [...] καθώς και εις την Απολογίαν αυτής, έργον και ταύτην του Μελάχθωνος, όπως και εις τα Σμαλκαδικά άρθρα και τας δύο Κατηχήσεις του Λουθήρου, άτινα πάντα απετέλεσαν τα συμβολικά βιβλία των Λουθηρανών"'' (Τρεμπέλας Ν. Παν., ''Εγκυκλοπαίδεια της θεολογίας. Πανεπιστημιακαί παραδόσεις αναθεωρηθείσαι'', έκδ. 5η, Ο Σωτήρ, Αθήναι 2000, σελ. 96).</ref> και το πρώτο μέρος των Σμαλκαλδικών άρθρων<ref>''"Η διδασκαλία, τα της λατρείας και οργανώσεως και το καθόλου πνεύμα της Λουθηρανικής Εκκλησίας περιέχονται εις τα επόμενα συμβολικά βιβλία αυτής: α) Τα τρία αρχαία οικουμενικά σύμβολα: Νικαίας—Κωνσταντινουπόλεως, Αποστολικόν και Αθανασιανόν, β) Μεγάλη και μικρά Κατήχησις του Λουθήρου (1529), γ) Αυγουσταία Ομολογία (Confessio Augustana, 1530), δ) Απολογία Αυγουσταίας Ομολογίας (Apologia Confessionis Augustanae, 1531), ε) Σμαλκαλδικά άρθρα (Articuli Smalcaldici, 1537), και στ) Τύπος συμφωνίας (Konkordienformel, 1577)"'' (''ΘΗΕ'', τόμ. 8 (1966), στ. 359).</ref>. Πάντως αργότερα η απόδοση τιμής στο πρόσωπο της Θεοτόκου ατόνησε μέσα στους κόλπους του Προτεσταντισμού"''<ref>Ματσούκας, ''Ο Προτεσταντισμός'', ό.π.</ref>.
Κατά την εκδήλωση της προτεσταντικής πολεμικής, χρησιμοποιούνται συγκεκριμένες βιβλικές λέξεις ή φράσεις μεμονωμένες για να προσβάλλουν τη διδασκαλία του ''Αειπαρθένου'' της ''Θεοτόκου''<ref>Το μεγαλύτερο μέρος της επιχειρηματολογίας προέρχεται από το άρθρο: "Αειπαρθενία της Θεοτόκου", ''ΘΗΕ'', τόμ. 1 (1962), στ. 465-467.</ref>. Η επιμονή όμως στην κατά γράμμα ερμηνεία εδαφίων της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]] από τους πολεμίους του ''Αειπάρθενου'' διαψεύδεται σε πολλά σημείαπαρουσιάζει προβλήματα, αφού αν γίνει συνολικά αποδεκτή θα οδηγήσει σε απαράδεκτες ερμηνείες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα εδάφια:
*''"Και επορεύοντο '''οι γονείς αυτού''' κατ' έτος εις Ιερουσαλήμ τη εορτή του Πάσχα"'' (''Λουκ. 2,41'') και,
