Ελεγκτές, renameuser, Διαχειριστές
4.720
επεξεργασίες
Αλλαγές
→Ο θάνατος της Υπατίας
#Επίσης, όπως φάνηκε από τις πηγές, καμία περίπτωση ερωτικού φθόνου δεν θα μπορούσε να υπάρξει ενάντια σε μια γυναίκα ηλικίας 60 χρόνων (έστω και 45 χρόνων), της οποίας μάλιστα η σεμνότητα, ασκητικότητα και η συνειδητή αποχή από κάθε γενετήσια δραστηριότητα ήταν γνωστή σε όλους.
#Σύμφωνα με την ''Maria Dzielska'', αβάσιμη είναι και η ενοχοποίηση της περιόδου αυτής ως εποχή "παρακμής του πνεύματος": ''"Δεν μπορούμε, επομένως, να συμφωνήσουμε με εκείνους που θρηνούν την Υπατία σαν την «τελευταία των Ελλήνων» ή που υποστηρίζουν ότι ο θάνατος της οριοθέτησε την παρακμή της αλεξανδρινής επιστήμης και φιλοσοφίας. Η ειδωλολατρία δεν εξαφανίστηκε μαζί με την Υπατία, όπως δεν εξαφανίστηκαν τα μαθηματικά και η ελληνική φιλοσοφία. Μετά τον θάνατο της ο φιλόσοφος Ιεροκλής άρχισε μια μάλλον εντυπωσιακή ανάπτυξη εκλεκτικού νεοπλατωνισμού στην Αλεξάνδρεια'' [...] ''Διατηρήθηκε επίσης ο παγανισμός, ο οποίος μάλιστα άνθησε μέχρις ορισμένου σημείου, με τους «αγίους» του νεοπλατωνισμού οι οποίοι συνδύασαν την ύστερη πλατωνική φιλοσοφία με την τυπική και την ιερατική τελετουργία προς τους θεούς."''<ref>Dzielska Maria, ''Υπατία η Αλεξανδρινή'', ό.π., σελ. 194.195.</ref>.
#H κατάσταση στην ''Αλεξάνδρεια'' δεν επιτρέπει εύκολη ιδεολογικοποίηση της ιστορίας και ίσως γι' αυτό ο ''Σωκράτης'' εύστοχα κατηγορεί για ''στάσεις'' την πόλη και το ''κλίμα'' της συνολικά, και όχι μια μερίδα μόνο του πληθυσμού, εκφράζοντας όπως και άλλες αρχαίες πηγές ''"αδυναμία να εξηγήσουν την τάση των Αλεξανδρινών για βιαιότητες και εγκλήματα"''<ref>Dzielska Maria, ''Υπατία η Αλεξανδρινή'', ό.π., σελ. 185.</ref>. Ο όχλος της ''Αλεξάνδρειας'' δεν ευθύνεται μόνο για τον φριχτό θάνατο της ''Υπατίας'', αλλά και για τον εξίσου φριχτό θάνατο του επισκόπου ''Γεωργίου'' (κάηκε ζωντανός) <ref>Σωκράτoυς, ''Εκκλ. Ιστορία'', 3,2: ''"τον Γεώργιον της εκκλησίας εκσύραντες, καμήλω τε προσδήσαντες, και σπαράξαντες, συν αύτη κατέκαυσαν"''.</ref> επί βασιλείας ''Ιουλιανού'' το 361<ref>Dzielska Maria, ''Υπατία η Αλεξανδρινή'', ό.π., σελ. 184.</ref>, όπως και για τη δολοφονία του Πατριάρχη ''Προτερίου'' (457)<ref>Dzielska Maria, ''Υπατία η Αλεξανδρινή'', ό.π., σελ. 185.</ref><ref>Κοντοστεργίου Δέσποινα, ''Αι Οικουμενικαί Σύνοδοι'', Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1997, σελ. 94.</ref>. Σε όλες τις περιπτώσεις, ''"τα πτώματα τους, όπως έγινε και με την Υπατία, σύρθηκαν μέσα σε ολόκληρη την πόλη και μετά παραδόθηκαν στην πυρά"''<ref>Dzielska Maria, ''Υπατία η Αλεξανδρινή'', στο ίδιο.</ref> ενώ οι υπεύθυνοι διέφυγαν της τιμωρίας, κάτι που ''"συμβαίνει συχνά σε περιπτώσεις ταραχών"''<ref>Chuvin Pierre, ''Οι τελευταίοι εθνικοί...'', ό.π., σελ. 111.</ref>.
===Ανίχνευση των ευθυνών του Κύριλλου Αλεξανδρείας===
Όπως επισημαίνει η ''Dzielska Maria'' ''"ο Σωκράτης...αφήνει αναπάντητο το ερώτημα της συνενοχής του Κυρίλλου στο έγκλημα"'' ενώ ''"η μοναδική σαφής και ξεκάθαρη κατηγορία κατά του πατριάρχη και των χριστιανών της Αλεξάνδρειας αναφέρεται στο έργο του Δαμασκίου Ισιδώρου βίος"''<ref>Dzielska Maria, ''Υπατία η Αλεξανδρινή'', ό.π., σελ. 44.</ref>. Το ζήτημα όμως είναι ότι, ο ισχυρισμός του ''Δαμασκίου'' στη ''Σούδα'' περί προσωπικού φθόνου του ''Κυρίλλου'' κατά της ''Υπατίας'', εκτός από το γεγονός ότι διατυπώνεται με τρόπο που δείχνει προκατάληψη κατά του ιεράρχη (''J.M. Rist''), επιπλέον εντάσσει την εξιστόρηση σ' ένα μυθιστοριματικό πλαίσιο. Όπως σημειώνει ο ''Pierre Chuvin'': ''"Σύμφωνα με τον Εθνικό Δαμάσκιο, που γράφει στις αρχές του 6ου αι., ο επίσκοπος, περνώντας μπροστά από το σπίτι της Υπατίας και βλέποντας το πλήθος που συνωστιζόταν, ανακάλυψε τυχαία τη δημοτικότητα της φιλοσόφου. Η εκδοχή αυτή ενοχοποιεί άμεσα τον επίσκοπο και παρουσιάζει τον φόνο ως μια σαφή έκφραση της έχθρας ανάμεσα στον χριστιανισμό και την εθνική φιλοσοφία. Βέβαια, είναι μάλλον απίθανο ο Κύριλλος, που χειροτονήθηκε επίσκοπος τον Οκτώβριο του 412, να πληροφορήθηκε τη δημοτικότητα της Υπατίας τον Μάρτιο του 415· Η Υπατία ήταν διάσημη εδώ και μία -αν όχι δύο-δεκαετίες"''<ref>Chuvin Pierre, ''Οι τελευταίοι εθνικοί...'', ό.π., σελ. 111.</ref>. Για τον λόγο αυτό, ''"για τον ιστορικό, πολύ πειστικότερος από τον Δαμάσκιο είναι ο Σωκράτης"''<ref>Chuvin Pierre, ''Οι τελευταίοι εθνικοί...'', ό.π.</ref>.
==Αρχαίες Πηγές για την Υπατία==
