Αλλαγές

:''"Εις ιατρός εστί, σαρκικός τε Οι Αποστολικοί Πατέρες για την προΰπαρξη του Υιού και πνευματικόςτη θεότητά του παρέχουν ικανές μαρτυρίες<ref>Κ. Σκουτέρης, γεννητός και αγέννητοςΕνθ.αν., εν σαρκί γενόμενος θεός, εν θανάτω ζωή αληθινή, και εκ Μαρίας και εκ Θεού, πρώτον παθητός σελ. 171</ref>. Κύριος σκοπός των χριστολογικών αναφορών είναι να στηρίξουν τους πιστούς για το έργο που επιτελεί το γεγονός της σαρκώσεως και τότε απαθής, Ιησούς Χριστός ο Κύριος ημών"''συνάμα η προσπάθεια να αντιμετωπιστούν οι δοκητικές πλάνες<ref>Προς Εφεσίους 7Ν. Νικολαΐδης, Αποστολικοί Πατέρες, 2σελ. 389</ref>.

Η χριστολογία δε του Ιγνατίου εντυπωσιάζει. Και εντυπωσιάζει, διότι αναφέρεται με σαφήνεια στις δύο φύσεις του Χριστού, παρά την εποχή της συγγραφής των έργων του. Αναφέρει χαρακτηριστικά:  :''"Εις ιατρός εστί, σαρκικός τε και πνευματικός, γεννητός και αγέννητος, εν σαρκί γενόμενος θεός, εν θανάτω ζωή αληθινή, και εκ Μαρίας και εκ Θεού, πρώτον παθητός και τότε απαθής, Ιησούς Χριστός ο Κύριος ημών"''<ref>Προς Εφεσίους 7, 2</ref>, :''"Τον υπέρ καιρόν προσδόκα, τον άχρονον, τον αόρατον, τον δι ημάς ορατόν, τον αψηλάφητον, τον απαθή, τον δι υμάς υπομείναντα"''<ref>Προς Σμυρναίους 5, 2</ref>. :''"...τον αφ ενός Πατρός προελθόντα και εις ένα και χωρήσαντα"''<ref>Προς Μαγνησιείς 7, 2</ref>. Είναι χαρακτηριστικό χαρακτηριστικά και ιδιαίτερα περιεκτικό το σημείο αυτόπεριεκτικά τα χωρία αυτά, καθώς αναφέρεται αναφέρονται στις δύο φύσεις του Χριστού, στον τρόπο σαρκώσεως και , στην αντίδοση των ιδιωμάτων των δύο φύσεων<ref>Κ. Σκουτέρης, Ιστορία των δογμάτων Α΄, σελ. 176</ref> και στην ενότητα και διαφορότητα Πατρός και Υιού. Επιπρόσθετα απευθυνόμενος προς τον Πολύκαρπο, ερμηνεύει την πραγματικότητα της θείας φύσης του Χριστού, τις ιδιότητές της και την αλήθεια της ανθρωπότητάς του και τις ιδιαιτερότητές της<ref>Ν. Νικολαΐδης, Αποστολικοί Πατέρες, σελ. 411</ref>.  Είναι χαρακτηριστικό επίσης, πως για τον Ιγνάτιο οποιαδήποτε απο-θεοποίηση του Χριστού αποθεμελιώνει τη χριστιανική πίστη, ενώ με αυτόν τον τρόπο καταδικάζει και τη δοκητική πλάνη που αμφισβητούσε την πραγματικότητα της ανθρώπινης φύσης του Ιησού. Θεότητα λοιπόν και ανθρωπότητα ενυπάρχουν στο ένα πρόσωπο του Ιησού. Γι αυτό και ο Χριστός ''"παρα τω πατρί ην και εν τέλει εφάνη"''<ref>Προς Μαγνησιείς 6, 1</ref>, ενώ συνάμα είναι υιός ανθρώπου και υιός Θεού<ref>Προς Εφεσίους 20, 2</ref>. Ο Χριστός ήλθε για να φέρει την καινή ζωή και τη σωτηρία, ενώ θεωρεί πως Ιουδαϊσμός και λόγοι του Ιησού, βρίσκονται σε πλήρη αντιδιαστολή<ref>Προς Μαγνησιείς 10, 3</ref>.